Na het verontrustende gezichtsveldonderzoek van vorig jaar stap ik met enige onrust de oogartspraktijk binnen. Ook hier loopt alles volledig volgens coronaregels. Bijna iedere ruimte wordt omgevormd tot een wachtzaaltje zodat de patiënten goed verdeeld worden, de handgel vloeit veelvuldig. Het lijkt een heel huzarestukje om iedereen netjes op tijd terug te vinden voor de nodige onderzoeken en consultaties. Mijn wachttijd is maar kort en mag al vlug naar de zichtopmeting. De eigenlijke gezichtsscherpte lijkt stabiel. Wanneer de floaters genoeg tijd krijgen om even het centrale zicht te verlaten wordt een 5/10 in mijn beste (rechter) oog opgemeten. Toch beginnen ook daar de letters te dansen. Is het een W of een M, een D of een O, X of K.
Op naar het gezichtsveldonderzoek. Een warme gloed overvalt me, toch een beetje angstig wat het nu zal worden. De test wordt ingezet en de onrust stijgt wanneer ik voel dat er teveel tijd tussen de lichtjes zit. Ze zijn er zeker, maar waar. Het kost me eveneens heel veel moeite om geconcentreerd te blijven. Mijn linkeroog geeft, door de inspanning, pijnlijke steken na de test. Blij dat het achter de rug is.
Bij de oogarts ligt het uitgeprinte gezichtsveld. Enige geruststelling is dat het gelijkaardig is aan dat van vorig jaar, dus dit jaar niet echt een negatieve toename. Het lijkt wel of ook hier een coronabreak gebeurde. Maar het bevestigt het gezichtsveldonderzoek van vorig jaar, waar plots een heel stuk achteruitgang was. Toch geeft het me enige rust dat de sluier niet exponentieel toeneemt. Ik geef aan dat de lijnen nu eveneens in mijn rechteroog beginnen kronkelen en wanneer ik echt geconcentreerd kijk me dit een misselijk gevoel in de maag geeft. Het helpt een stuk om zoveel mogelijk ‘slap’ te kijken. De vermoeidheid, die terug toeneemt nu het zonnetje voor meer huishoudelijk werk zorgt, geef ik aan alsook de nodige rustperiodes die heil brengen. Tijdens het bestuderen van de binnenkant van mijn oog informeert hij nog maar eens dat er wel heel veel floaters zijn. Net als heel wat ‘lacquer cracks’ die zich in mijn netvlies bevinden. (kleine scheurtjes in de bovenste laag van het netvlies) Mijn, op eten gefocust, brein maakt van dit laatste even crackers i.p.v. cracks.
Voor het juiste woord echt tot me doordringt, krijg ik eerst even een flits van een met zoute koekjes gevuld netvlies door. Wijselijk besluit ik dit maar niet met de arts te delen. Hoe ironisch dat mijn brein zo visueel werkt.
De kunstlens is en zit perfect
maar het is dus het netvlies dat er, door de extreem hoge bijziendheid, heel
slecht aan toe is en me die nare gevolgen geeft. De volgende afspraak zal
opnieuw een OCT scan genomen worden om de toestand van de rechtermacula te
onderzoeken en zo de herkomst van de visuele krommingen. Die afspraak wordt gemaakt bij de revalidatieoogarts zodat we
eindelijk kunnen bekijken wat de mogelijkheden zijn om me het leven toch wat
makkelijker te maken. Ik ben benieuwd!
Netvliesafwijkingen en de progressie ervan https://www.oogartsen.nl/oogartsen/glasvocht_netvlies/retina_afwijkingen_ogen/myopie_bijziendheid/
Mogelijke oogonderzoeken :
https://oogziekenhuis.me/Oogheelkundig_onderzoek/Onderzoeken.html
Anekdote : Sorry Frensje, alweer…Het is heerlijk weer buiten en ik besluit eventjes van de eerste zonnestraaltjes te genieten. Onze poes, die nog steeds vermoedt dat het sneeuwt buiten, ligt languit op de vloer van de woonkamer. Rustig neem ik de gigantische haarbal in mijn handen en loop naar de keukendeur. Heel langzaam open ik de deur, nog steeds met onze poes in mijn handen. Door de deur en terugdraaien. Mijn oog schiet alle kanten op om er zeker van te zijn dat al zijn lichaamsdelen de andere kant van de deur terechtkomen. Wanneer ik ervan overtuigd ben dat dit is gelukt trek ik de deur zachtjes dicht en weerklinkt een pijnlijke MIAAAUW! Oeps, blijkbaar toch ergens iets gemist…Sorry Frensje, hij is nu in ieder geval buiten en vooral ver uit mijn buurt.
Mijn facebookpagina : hogemyopie
De besloten
groep : oogvereniging
hoge myopie.
Website : www.hogemyopie.nl
