53. Ooghumor : Anekdotes uit het leven gegrepen

Een bundeling van mijn anekdotes over de blog heen :

De verdwenen lenzen (gelukkig hield ik steeds een paar oude lenzen als reserve)

Op vakantie kwam een reisgenoot met zijn hand tegen mijn hoofd en floep mijn lens was weg. Rustig blijven zitten en iedereen met de handen op de grond maar de lens was nergens te bespeuren. Een hele tijd later roept mijn zus plots : “Blijf stilzitten”. Het kleine ding lag te schitteren op de broek van de jongen, probleem opgelost.

Ik mocht de eerste keer op speelpleinwerking en bij het dansen mocht ik met de leider van de groep dansen, zo fier als een gieter. Het fluitje dat rond zijn hals hing vloog de lucht in, recht in mijn oog. Lens weg. Een paar scherven later vonden we ze terug.

Op schoolreis naar Londen was het alweer zover. De begeleidende leerkracht vond het niet de moeite om het kleine ding te gaan zoeken maar dat was buiten één van mijn vriendinnen gerekend. Na een heel pleidooi zat iedereen op Piccadilly Circus op handen en knieën te zoeken, tevergeefs. Maar wat een zalig gevoel had me dat gegeven!

Tijdens één van mijn laatste autoritten zette ik mijn schoonmoeder aan huis af. Ze merkte op dat ze dezelfde week haar gordijn vooraan ging veranderen want dat deze plots vol gaten zat. Toen ik haar geruststellend aangaf dat ik dat toch niet zag, daalde plots haar veiligheidsgevoel bij mij in de wagen tot onder nul.

Ik heb sindsdien ook een sprekende keuken- en personenweegschaal. De voornaamste beweegreden tot deze aankoop was de bloem in mijn haar en mijn man steeds te moeten vragen wat mijn gewicht was. Nu wordt mijn gewicht weliswaar aan de hele bovenverdieping meegedeeld.

Na 15 jaar trouwe dienst besloot de personenweegschaal er de brui aan te geven. We kochten een nieuwe via een internetsite die vier talen sprak (knappe kop) maar algauw bleek dat ze een voorkeur had voor Duits. Het was zelfs niet nodig om er op te gaan staan en op de meest verrassende momenten hoorde je een ‘Bis Bald’ uit de badkamer weerklinken. Ik moet zeggen dat het vooral ’s nachts toch een beetje ‘creepy’ was. Er werd door de fabrikant nog een poging ondernomen om haar op andere gedachten te brengen maar het bleek een volharder. Er werd een vervanger opgestuurd, deze doet het tot nu toe perfect!

Ik had ook  een loepe-scherm om voor TV te plaatsen. Een groot blauw gedrocht waar je met de hele familie recht voor moest zitten om een ‘duidelijk’ en vooral blauw beeld te krijgen. Dit ding kon je in- en uitschuiven. Op een zomermorgen was door de inval van de zon het plastiek rond het TV-scherm een heel stuk gesmolten doordat het voorzetscherm ’s avonds niet was ingeschoven. Op dat moment werden de plasma TV’s geïntroduceerd en besloten we dat het beter was om zo’n 42 inch aan te schaffen. Dit tot grote vreugde van de rest van de familie. Onlangs schakelden we over naar een 55 inch.

Die kettinkjes waaraan je bril bengelt begeven het op het meest onwaarschijnlijke moment. Een voorbeeldje : Zo waren we gezellig met vrienden en de kinderen een wandeling gaan maken in een graanlabyrint, per twee zodat we elkaar niet voor de voeten liepen en het ook wat spannend te houden. Wanneer we na een goed uurtje uitbundig het einde bereikten viel me op dat mijn ‘bengelende ding’ niet meer hing te bengelen maar verdwenen was. Dus mooi blijven staan aan de uitgang en de andere 10 lieve mensen terug het labyrint in, ieder steegje bestuderend. Toen Dirk een schitterende paarse bloem in het midden van het wandelpad zag prijken dacht hij : hier is ze door de knieën gegaan om dit van dichtbij te bewonderen mét haar leesbrilletje en ja daar lag hij in de modder met de oortjes omhoog aan een afgebroken ketting te wachten op zijn reddende engel. Zalig om te beseffen hoe goed je vrienden je kennen.

Ik maakte ooit een taart versierd met prachtige passiebloemen. Toen ik de taart op tafel zette griste mijn zus de bloemen van de taart. Toen ik wat verontwaardigd opkeek fluisterde ze me toe dat ook daar weer extra proteïnen en eiwitten met heel veel pootjes opzaten.

Bij een ander bezoek van haar zaten we gezellig samen aan de keukentafel te eten. Toen nam ik een kommetje aardappelen met mayonaise en schraapte die uit de kom op mijn bord, geconcentreerd op mijn bord kijkend. Wanneer het plots wel heel stil werd en ik verschillende blikken naar me voelde staren keek ik mijn zus aan. Haar verbaasde gezicht staarde naar mijn bord. Toen ik die volgde zag ik een toren aardappelen op tafel liggen en een beetje op mijn bord. Ik vond het al vreemd dat mijn bordje maar niet vol geraakte.

De soep kan nog andere ingrediënten bevatten. Zo zat er plots een stukje van een plastic sluiting in… Nog vreemder was het filtertje van de keukenkraan. Het kookte mooi los zodat iedereen een leuke verrassing in zijn kop kreeg. Blijkbaar bevat dat dingetje drie zeefjes, zeker één rubber ringetje, een groen stuk plastiek en dan het omhulsel. Een mooie manier om dingen te analyseren, lekker zijn ze daarentegen niet echt.

De kinderen hadden de gewoonte om na het thuiskomen van school, bij regenweer, hun jassen en mutsen op de grond te leggen om te drogen (vloerverwarming). Nu had de jongste een ‘berenmuts’ die toch wel heel hard leek op onze toenmalige poes. Wanneer ik op een avond zijn jas en ‘muts’ van de grond wou rapen weerklonk een opmerkelijke miauw waarbij de ‘muts’ het plots op een lopen zette.

Poezen houden van warmte, door de vloerverwarming is de living en keuken één paradijs voor hem. Jammer genoeg valt zijn paradijselijk gebied ook samen met het gebied waar ik af en toe eens moet passeren. Bij een onverwacht contact tussen ons, dat meestal wordt vervolgd door heel wat gegil, laat hij zien hoe hard hij eigenlijk wel kan lopen en flitst dan ook regelrecht zijn luikje uit.

Een voordeel is dat ik mijn panische angst voor spinnen overwon aangezien ik de beestjes niet direct meer zie zitten. Waar ik me nog steeds vragen bij stel is het feit dat de Sint vroeger ieder jaar een zak lekkers in de living kwam gooien en ik verzot was op de marsepeinen bolletjes. Hoeveel zouden er echt van marsepein geweest zijn?

Toen er bij een familiefeest een afhaalmenu besteld was werd het voorgerecht op tafel geserveerd terwijl ik even een bezoek aan het toilet bracht. De tafel stond mooi gedekt toen ik terugkwam en iedereen klaar zat om de inhoud van het bord aan te vallen. Toen ik rustig mijn brilwissel uitvoerde en mes en vork nam voelde ik een lichte weerstand bij het prikken van mijn vlees. Ik voelde de glimlachende gezichten op me gericht. Mijn zus schoot me, al wat schuldig voelend, te hulp om de plastiekfolie van mijn bord te verwijderen. Van je familie moet je het hebben!

Op een wel heel warme dag had ik een zalig plekje gevonden in de schaduw naast de vijver om rustig een boek te lezen. De bel gaat en ik laat even onze jongste zoon binnen die thuiskomt van school. Na een tijdje nestel ik me terug op mijn stoel waar mijn boek lijkt verdwenen te zijn of toch niet? Hij hangt half in de vijver en half op de rand...Gelukkig zijn de bolletjes niet plat want anders kan de ‘Millennium trilogie’ plots een heel ander verhaal worden. Ik laat hem dan maar even drogen in de zon dus even technisch ‘leesloos’.

Mijn facebookpagina : hogemyopie

SAMENKOMST HOGE MYOPIE :
Een gezellige babbel met een lotgenote? Een verhaal vertellen dat degene die voor je zit echt begrijpt? Ervaringen delen? Dit is iets wat velen willen maar aangezien we niet zo talrijk zijn met een hoge myopie (bijziendheid) lukt dit zelden of nooit. Daarom wou ik een bijeenkomst organiseren om dit mogelijk te maken. Deze zal doorgaan op 16/02/2018 in de gebouwen van Visio Breda ( Heerbaan 14-40,Breda) van 12-17u. Ook partners zijn meer dan welkom. Geïnteresseerden kunnen een mailtje sturen naar advhogemyopie@telenet.be. Het wordt alvast een ‘internationale’ bijeenkomst want zowel België als Nederland is vertegenwoordigd. Mijn verhaal vind je op www.hogemyopie.blogspot.be (vanaf 1.Voorwoord), het zou leuk zijn nog extra verhalen te vinden bij lotgenoten. Tot dan?

52.Handige Tips voor blinden en slechtzienden (deel 2, deel 1 vind je hier op pagina 47)

Zowel Visio als Low Vision  en andere instellingen voorzien slechtziende en blinde mensen van handige tips maar volgende tips kan ik uit eigen ervaring meegeven. Verdere tips zijn zeker welkom.

 20. De tijd van het jaar. De kerstboom opzetten. Een hele klus als alles er wazig uitziet. De lampjes kan je best door iemand anders laten hangen maar toch lukt het om de rest te doen. Zo ga je te werk : Sorteer de ballen (of laat ze sorteren) neem een soort en probeer zo egaal mogelijk te verdelen over de boom. Met één hand voel je waar het takje zit met de ander neem je de bal vast en hang hem vast. Zo ga je telkens weer te werkt tot de hele kerstboom volhangt. Het geeft een heel goed gevoel wanneer alle ballen in de kerstboom hangen. Nog een extra tip : gebruik kerstballen die uit kunststof zijn gemaakt dit om een kerstballenkerkhof te voorkomen.

21. De kans dat je je glazen omver kegelt is kleiner wanneer je gekleurde aankoopt.

22. Je doet er eveneens goed aan alles ver genoeg van de kast- of tafelrand te zetten.

23. Het vinden van de muis op het scherm is ook niet altijd makkelijk. Je kan het pijltje volledig zwart en extra groot instellen in Windows zodat je niet steeds heel je scherm moet afzoeken. De muis daarbij bewegen verhoogt de kans dat je ze vlugger aantreft! Ook op 'control' drukken geeft een indicatie waar de cursor zich bevindt.

24. Bij  kledij is niet altijd duidelijk wat de voor en achterkant is. Voel waar het etiket hangt, normaal gezien is dat de achterkant.

25. Voor het vullen van de vaatwas kan je best eerst met je vrije hand voelen waar het vorige bord juist staat zodat je het nieuwe bord er niet tegenaan klettert. Ook bij de glazen is dit een goed idee.

Zet potten ver genoeg van de rand als je wil vermijden dat je met je voeten in een berg suiker of gist terecht komt.

26. Vraag aan je huisgenoten om je te verwittigen wanneer ze je willen ‘helpen’ een voorbeeldje : een pizzadoos nemen om pizza in de oven te stoppen en dan beseffen dat iemand de pizza al voor je uithaalde, bovenop de doos legde waardoor je nu met je vingers tussen de kaas en de tomatensaus zit en het niet gewoon een afbeelding was.

27. Of : Plastiekdoos openen, vergeten dat je die al had geopend en nu met je vingers in de inhoud van de doos zit, sauzen zijn toppers en vooral lekker!

28. Nagels knippen : Zowel vinger- als teennagels kan je ‘op gevoel’ knippen. Ik stel voor om dit enkel bij jezelf te doen (zoals jullie weten spreek ik uit ervaring) aangezien jij zelf voelt of je net dat stukje teveel mee hebt. De eerste keer ben je dan ook beter heel voorzichtig, zorg voor begeleiding of hou gewoon de pleisters al bij de hand. Neem de nagelknipper in de hand en schuif hem over de teennagel tot tegen de huid, voel ondertussen met de andere hand, ga een beetje terug en knip. (Wanneer je geen pijn waarneemt of iets warms voelt vloeien ben je goed bezig.) Herhaal dit het aantal keer dat nodig is telkens de knipper verplaatsend. Voel of je geen scherpe kantjes meer hebt en klaar is kees! Je kan er nog even met een vijltje overgaan.

Voor vingernagels van dames is het wel een beetje anders wanneer je met een toch wat vrouwelijk uitziende hand wil rondlopen. Je knipt dan eerst evenwijdig t.o.v. de nagelriem voel de lengte die je wil behouden en knip. Knip dan zowel rechts als links schuin van de nagel. Rond de twee hoekjes die daardoor ontstaan nog even af met een extra knipje. Met de tijd en ervaring lukt ook dit aardig. Het zal misschien niet hetzelfde resultaat zijn als bij een mani- of pedicure maar het eigenlijke doel is wel bereikt.

29. Probeer te onthouden wanneer meubels worden bijgezet. Bv. wanneer een extra slaapzetel op de kamer van je zoon wordt geïnstalleerd. Het ophalen van de rolluiken wordt algauw een pijnlijke zaak wanneer het extra kunstlicht niet voldoende verlichting geeft bij het binnentreden van de donkere kamer en je met een ferme dreun tegen de zetel aanloopt. De blauwe plek geneest wel weer maar je hebt zo alweer een litteken met een verhaal erachter. Op de duur wordt het wel moeilijk om aan de vele littekens het juiste verhaal te koppelen.

30. Bij een flesje parfum kan je voelen waar het spuitgaatje zich juist bevindt en dan in de juiste richting houden zodat bij het verstuiven het parfum terechtkomt waar het hoort terecht te komen en zich niet heel de kamer door verspreidt.

31. Discipline : dit was echt wel een tip die ik van iemand anders verwachtte, dan zou besluiten dat het echt wel een goeie was en ik die beter ook zou opvolgen. Maar aangezien niemand anders die geeft zal ik het zelf maar doen en me er zelf ook proberen aan te houden.

We kochten een paar maand geleden een stel witte telefoons i.p.v. de gebruikelijke zwarte omdat de witte makkelijker te vinden zouden zijn. Aangezien het nu lijkt dat ik ze meer op het witte tafellaken leg heeft dit natuurlijk niet echt effect en loop ik nog steeds met gespitste oren om het rinkelende ding op te sporen. Moest ik nu iedere keer de telefoon consequent op een vaste plaats leggen zou dit heel wat rinkels besparen. Dus bij deze : volg je eigen tip op!

32. Nogmaals, want het bespaart je heel wat opruimwerk : Wees geconcentreerd, of voel nog eens extra, wanneer je wat resten van het middagmaal in een plastic bewaardoos wil doen. De inhoud van het deksel is namelijk veel kleiner dan die van de eigenlijke pot eronder. Het is dus echt wel beter om dat eerst te verwijderen.  Nog een betere tip is om bewaardozen te gebruiken die worden afgesloten met een gekleurd deksel, dit helpt echt om dit euvel te voorkomen.

33. Lees altijd de bijsluiter van de medicatie die je moet gebruiken. Iedere bijsluiter is te vinden op het net. Met control + kan je het lettertype vergroten, met control – verkleinen.

34. Wanneer je iets moet spoelen in de spoelbak kan je beter een vergiet gebruiken. Als dit niet tot de opties behoort ga je best nog eens met je handen de hele bak rond zodat er bv. geen mosselen een eenzame dood hoeven te sterven…

35. Braillelezen :  Het helpt ook wanneer je start met 'lezen' om je handen te wassen en nadien goed af te drogen daardoor wordt de gevoeligheid in je vingertoppen extra versterkt.

Ik zet er ook even de tips i.v.m. de gewrichtspijnen bij. Ik kan me voorstellen dat ik niet alleen ben met dit probleem en deze helpen effectief dus deel ik ze graag nog eens.

Tip : Gewrichtspijnen : Probeer je gewrichten niet te overstrekken. Bij hyperlaxiteit buigen de gewrichten verder door dan normaal. Daardoor worden ze constant overbelast wanneer je dit niet vermijdt, is wat aanvoelt als ‘volledig gestrekt’ er eigenlijk over.

Probeer zo weinig mogelijk te wringen of knijpen. Potten openen met een hulptang die je op het deksel zet of nog beter iemand die in de buurt is de pot in zijn handen stoppen en vragen of die hem even wil openen.

  

Bij een ontmoeting kan je beter een kus geven dan een hand, dit bespaart je nadien een pijnlijke hand.

Bij het slapengaan kan je best met alle ledematen knieën, heupen, vingers,…gebogen liggen. (dit voorkomt dat je je gewrichten belast met het overstretchen gedurende de hele nacht)

Wanneer je iets opneemt doe je dat beter met twee handen. Geen zware dingen tillen. Boodschappentasjes neem je best onderaan met je andere hand zodat je extra steun geeft. 
Loop niet op blote voeten of dunne kousen op een koude ondergrond.

Vermijd koud water of koude op zich. Nadien vlug onder een warmwaterkraan brengt ook verlichting. Zwemmen in warm water is heilzaam, vermijd koud als je nadien niet als een houten hark wil rondlopen en vooral om je dagenlange pijn te besparen. Zwem niet te lang en warm nadien terug goed op. Dit alles in combinatie met kurkuma tabletten (eerst overleggen met arts), kersenpittenkussen en IR-sauna kom je al een heel eind verder.

Mijn facebookpagina : hogemyopie

SAMENKOMST HOGE MYOPIE :
Een gezellige babbel met een lotgenote? Een verhaal vertellen dat degene die voor je zit echt begrijpt? Ervaringen delen? Dit is iets wat velen willen maar aangezien we niet zo talrijk zijn met een hoge myopie (bijziendheid) lukt dit zelden of nooit. Daarom wou ik een bijeenkomst organiseren om dit mogelijk te maken. Deze zal doorgaan op 16/02/2018 in de gebouwen van Visio Breda ( Heerbaan 14-40,Breda) van 12-17u. Ook partners zijn meer dan welkom. Geïnteresseerden kunnen een mailtje sturen naar advhogemyopie@telenet.be. Het wordt alvast een ‘internationale’ bijeenkomst want zowel België als Nederland is vertegenwoordigd. Mijn verhaal vind je op www.hogemyopie.blogspot.be (vanaf 1.Voorwoord), het zou leuk zijn nog extra verhalen te vinden bij lotgenoten. Tot dan? Je vindt me ook terug op mijn facebookpagina : HogeMyopie 

51. Echolocatie : Les 1 : Een poging tot...

Zoals ik in mijn vorige pagina aangaf kreeg ik een uiteenzetting van de klikjes die Daniël Kish gebruikt om zijn omgeving om te zetten in een 3D-wereld in zijn hoofd.

Er worden verschillende klikgeluiden uitgelegd. Het meest gekende is de tong van boven naar beneden trekken, maar aangezien hierbij twee tonen gecreëerd worden is die niet echt bruikbaar. Een tweede methode is het optrekken van de mondhoeken waarbij een geluid wordt gemaakt dat bv. een paard tot  galop drijft. Deze techniek gebruikt Daniël in gangen om zo rechts of links objecten waar te nemen. Een ander geluid wordt gecreëerd door de tong net achter de bovenste tanden te plaatsen en een 'sussend geluid' te maken door het tipje van de tong vlug op en neer te bewegen. Het beste geluid om een object voor je te ‘zien’ wordt gemaakt door de tong op het midden van het verhemelte te plaatsen en achteruit uit vacuüm te trekken, dit in samenstelling met een weidse lach op je lippen, daardoor wordt slechts één klik geproduceerd (de tong raakt de onderkant van de mond niet). Een heel specifiek geluid dat het oor tot het uiterste drijft is het tegen elkaar wrijven van zijn vingertoppen. Deze laatste lijkt me dan ook alleen voor specialisten zoals Daniël weggelegd.

Niettegenstaande de moeilijkheidsgraad van deze techniek wou ik toch even een poging wagen. Verwarde en verbaasde blikken van mijn familieleden staren me aan terwijl  ik de klikjes  inoefen en uitprobeer. Het produceren van de klik door de mondhoeken op te trekken bezorgt onze poes dan weer gedesoriënteerde momenten. In alle delen van de leefruimte probeer ik ze uit, het arme beest weet met zichzelf geen blijf.

Foto : poezenpuzzel : onze poes heeft witte pootjes, een witte streep op zijn neusje en een grijsgestreepte vacht. Hij ligt zijwaarts met zijn ene voorpoot over zijn oogjes.

Ik heb geen flauw idee hoe de techniek wordt aangeleerd dus moet ik zelf maar wat creativiteit aan de dag leggen. Eerst is er de moeilijkheid om hetzelfde tempo tijdens het klikken aan te houden. Je hebt namelijk de neiging om al snel een stel parkeersensoren te imiteren wanneer je zelf een object dichter naar je toe brengt. Dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn. Een object in de hand bewegen is niet evident omdat je automatisch ook weet waar je hand zich bevindt. Stappen lijkt me een betere optie.

Het volgende probleem dat ik ondervind is doordat mijn oogleden heel dun zijn ik al automatisch een verschil in lichtintensiteit waarneem wanneer ik met gesloten ogen een muur nader. Ik hou ook alvast een rustig wandeltempo aan om deze oefening niet in een bloedneus te laten resulteren. 

Nee, dit wordt niks, de lichtinval beïnvloedt mijn gevoel en gehoor. Creatief zijn Anja. Ok, ik heb twee ooglapjes dus besluit beiden te gebruiken en zowel mijn rechter- als linkeroog af te dekken. Geen enkele inmenging van licht dus. Gelukkig is op dit moment niemand thuis en ik hoop vooral dat niemand buitenshuis me in de gaten krijgt.

Een volgend obstakel is dat ik na meer dan 20 jaar in dit huis zelfs beter met de ogen dichtloop om nergens tegenaan te knallen. Toch probeer ik vooral op mijn gehoor af te gaan. Even de radio uitzetten en pure concentratie.

Alle klikjes worden veelvoudig uitgeprobeerd. Wanneer ik zittend 360 graden aftast geeft dit niet echt een resultaat, ik hoor geen verschil. Het dichtstbijzijnde object staat op meer dan 30cm van me verwijderd. Het optrekken van de mondhoeken probeer ik uit langs een muur lopend en wonderlijk genoeg hoor ik inderdaad een verschil wanneer de muur ophoudt en overgaat in een open ruimte. Van een doffere klik naar een meer open, heldere klik. Ook bij  het zijwaarts dichterbij en veraf gaan van de muur is er een duidelijk verschil in toon. Dan spreek ik wel over een afstand van een 20tal cm en minder, verderaf kan ik het verschil niet meer waarnemen. 

Het klikje waarbij de tong achteruit wordt getrokken ligt me niet zo goed. Het is niet makkelijk om op die manier steeds dezelfde sterkte in geluid aan te houden waardoor je sowieso al een vervorming in klank krijgt. Na een tijdje oefenen lukt het al een beetje beter en ook daar hoor ik uiteindelijk de nuances in geluid wanneer ik frontaal, wel heel dicht, tegen de muur aankom. Het sussend klikje boekt het minste resultaat.

Op deze korte termijn kan ik dus wel al iets merken al is het vooral op korte afstand van een voorwerp. Volgens mij is echolocatie een heel interessant hulpmiddel, al is het niet iets dat je zo maar even aanleert. Ik kan me wel voorstellen met een juiste begeleiding dat er zeker goede resultaten te boeken zijn. Het lijkt me dan ook geen slecht idee om dit in scholen voor blinden en slechtzienden te introduceren. Kinderen zijn sponsjes in het opnemen van nieuwe informatie en beschikken nog over een uitstekend gehoorvermogen. Vooral de mogelijkheid die het hen biedt om echt een ‘zicht’ te krijgen op hun omgeving zonder alles fysiek te moeten aftasten is een heel mooie gedachte.

Mijn facebookpagina : hogemyopie

SAMENKOMST HOGE MYOPIE :

Een gezellige babbel met een lotgenote? Een verhaal vertellen dat degene die voor je zit echt begrijpt? Ervaringen delen? Dit is iets wat velen willen maar aangezien we niet zo talrijk zijn met een hoge myopie (bijziendheid) lukt dit zelden of nooit. Daarom wou ik een bijeenkomst organiseren om dit mogelijk te maken. Deze zal doorgaan op 16/02/2018 in de gebouwen van Visio Breda ( Heerbaan 14-40,Breda) van 12-17u. Ook partners zijn meer dan welkom. Geïnteresseerden kunnen een mailtje sturen naar advhogemyopie@telenet.be. Het wordt alvast een ‘internationale’ bijeenkomst want zowel België als Nederland is vertegenwoordigd. Mijn verhaal vind je op www.hogemyopie.blogspot.be (vanaf 1.Voorwoord), het zou leuk zijn nog extra verhalen te vinden bij lotgenoten. Tot dan? Je vindt me ook terug op mijn facebookpagina : HogeMyopie 

50. Echolocatie en de wonderlijke werking van ons brein.

Ons brein, nog steeds is het een raadsel tot wat het allemaal in staat is. Onze zintuigen, vaak worden ze zo onrechtvaardig behandeld door ze niet ten volle te benutten. Het wordt duidelijk dat wanneer één van onze zintuigen in de problemen geraakt andere beter presteren. Of ligt het gewoon aan onszelf. Zijn ze altijd al super maar laten we hen dan pas toe om er op volle kracht voor te gaan?

Mensen zien maar kijken niet altijd, mensen voelen maar zijn zich niet altijd echt bewust van wat ze voelen, mensen ruiken maar onderscheiden niet echt alle geuren, mensen luisteren maar analyseren niet genoeg,…Plots kan het wel…Wanneer je zicht afneemt lijkt het alsof je andere zintuigen het verlies compenseren. Je gaat beter horen, voelen, ruiken,…Vreemd allemaal.

Dankzij ingenieuze ontwikkelingen en gedreven mensen ontstaan de vreemdste maar ook ongelooflijk opmerkelijke technieken. Louis Braille was één van die mensen. Een geschrift met puntjes creëren om via je vingers een verhaal te lezen. Het beeld komt niet via je ogen maar langs je vingers en wordt doorgegeven aan het brein die de beelden in je hoofd laat verschijnen. Als ‘nog ziende’ heb ik zelfs dikwijls het gevoel dat ik niet het braille alfabet lees maar een normaal geschreven alfabet, vreemd tot wat een brein allemaal in staat is. Een logische verklaring lijkt me dat het normaal geschreven alfabet zo ingeprent zit dat mijn brein gewoon de braille overschrijft.

Toen ik onderstaand artikel las over echolocatie kwam alweer die gloed in me op, hoe wonderlijk is het als je dat kan. Een beeld vormen van je omgeving enkel en alleen door alles af te tasten door middel van klikjes te produceren. Net zoals dolfijnen, walvissen, vleermuizen,… en nog heel wat andere dieren dit doen. Ook dat kan het menselijk brein. Nu lukt het me wel heel wat geluiden te herkennen, of te weten waar ze juist vandaan komen, uit welke kamer, welke deur, welke kast,…toch lijkt het me deze manier van kijken een hele uitdaging. Maar een uitdaging is net zo leuk en deze zou ik zeker willen proberen. 

 Een tijd geleden zag ik al een documentaire hierover en het was echt indrukwekkend hoe die persoon zelfs, tijdens een wandeling, het verschil kon aangeven tussen stenen, bomen, houten afsluitingen,vlak oppervlak,…dus niet alleen de afstand tot iets maar zelfs het materiaal of vorm werd herkend. Ook de man uit deze reportage, Daniël Kish, geeft aan dat hij echt een drie dimensionaal beeld in zijn hoofd krijgt van zijn omgeving terwijl hij nooit met zijn ogen heeft gezien (zijn ogen werden zelfs op heel jonge leeftijd verwijderd). Hij predikt als het ware deze vorm van kijken. Volgens hem is het gewoon dé manier van kijken voor blinden maar toch wordt het dikwijls afgedaan als ‘te moeilijk’. Dit terwijl vooral kleinere kinderen heel gedreven blijken te zijn in deze techniek. Zelfs ziende kinderen zouden deze vorm van kijken relatief makkelijk onder de knie krijgen. Deze dingen zetten je aan het denken.

Ondertussen vond ik hier toch al heel wat informatie dat echolocatie stilletjes aan binnensijpelt, zo was er deze zomer een cursus in Leuven waar blinden de beginselen werd aangeleerd. Misschien wordt het stilaan duidelijk dat ons brein tot heel wat meer in staat is.

Ik kreeg een eerste proef-oefening doorgestuurd en besloot deze dan ook uit te proberen. Er worden verschillende klikgeluiden uitgelegd. Het meest gekende is de tong van bovenaan het gehemelte naar beneden te trekken, maar aangezien hierbij twee tonen gecreëerd worden is die niet echt bruikbaar. Een tweede methode is het optrekken van de mondhoeken waarbij een geluid wordt gemaakt dat bv. een paard tot  galop drijft. Deze techniek gebruikt Daniël in gangen om zo rechts of links objecten waar te nemen. Een ander geluid wordt gecreëerd door de tong net achter de bovenste tanden te plaatsen en een 'sussend geluid' te maken door het tipje van de tong vlug op en neer te bewegen.  Het beste geluid om een object voor je te ‘zien’ wordt gemaakt door de tong op het midden van het verhemelte te plaatsen en achteruit vacuüm te trekken, dit in samenstelling met een weidse lach op je lippen, daardoor wordt slechts één klik geproduceerd (de tong raakt de onderkant van de mond niet). Een heel specifiek geluid dat het oor tot het uiterste drijft is het tegen elkaar wrijven van zijn vingertoppen. Dit lukt enkel wanneer je huid droog genoeg is, zelfs dat geluid kan hij gebruiken om objecten waar te nemen. Velen onder ons zullen dat geluid zelfs niet kunnen waarnemen. Het is dus duidelijk dat deze techniek echt echt evident is en op z’n minst wonderlijk te noemen. Ik hoop vooral nog veel van Daniël te horen en dat hij de kans krijgt zijn techniek aan slechtziende en blinde kinderen en volwassenen aan te leren zodat ook zij een 3D-versie van de wereld rondom hen kunnen waarnemen.

In de onderstaande link kan je naar de blog : ‘How to Echolocate : For the blind, visually impaired and sighted.’ Je kan er zelfs het boek vinden hoe je echolocatie kan aanleren. Het proberen waard zou ik zeggen.

http://learnecholocation.blogspot.be/

 https://www.kijkmagazine.nl/science/menselijke-echolocatie-kaart-gebracht/

In deze video legt Daniël zelf, op een heel interessante manier, uit wat hij ziet en hoe hij omgaat met zijn blindzijn. Op z'n minst opmerkelijk.

 Mijn facebookpagina : hogemyopie. Op de blog hier pagina 38. Braille voor dummies : Braille leren na je 40^e , natuurlijk kan het wel!

Samenkomst : Hoge Myopie (bijziendheid) in het oog-café in Breda op 16/2/2018 van 12-17u. Van harte welkom voor een gezellige babbel, ook partners zijn meer dan welkom. Geïnteresseerden kunnen een mailtje sturen naar advhogemyopie@telenet.be . Momenteel zijn we met 7 (3 Belgische en 4 Nederlandse lotgenoten + 5 partners) maar het zou wel leuk zijn nog meer mensen samen te krijgen. Is er iemand in de buurt van Lier die samen met iemand anders wil reizen? Een geïnteresseerde had graag een reisgezel gehad. Mijn verhaal vind je hier op www.hogemyopie.blogspot.be teryg(vanaf 1.Voorwoord), het zou leuk zijn nog extra verhalen te vinden bij lotgenoten. Eindelijk praten met iemand die volledig begrijpt wat je voelt, ziet, ervaart en hoe zij ermee omgaan.Tot dan?

49. Atropine oogdruppels of lenzen, of de combinatie ervan

Nadat zich nog twee mensen aangemeld hadden via mijn facebook pagina ‘hoge myopie’ en er heel wat heen en weer gemail ontstond dacht ik dat het misschien wel leuk was om een ontmoeting te regelen zodat we onze ervaringen konden delen zonder hele epistels te moeten schrijven. Het nadeel is dat we een heel stuk uit elkaar wonen dus zocht ik een centrale plek, dat bleek Breda te zijn. Nog een eindje rijden voor iedereen maar zeker doenbaar. Omdat ik veronderstel dat we zeker niet alleen zijn met onze hoge myopie (bijziendheid) wou ik toch een oproep doen of er nog mensen geïnteresseerd waren in het bijwonen van onze bijeenkomst. Dankzij de tussenkomst van Kim (Blinden en slechtzienden) meldden zich nog een paar mensen. De locatie wordt het Oogcafé in Breda (Heerbaan 14-40,  4817 Breda, NL), op 16/02/2018 van 12-17u. Mensen die ook interesse hebben in de bijeenkomst kunnen een mailtje sturen naar advhogemyopie@telenet.be . Ook partners zijn meer dan welkom, ook zij zitten in eenzelfde situatie en hebben wel eens nood aan een begrijpend oor. Ik denk nog aan mama’s en papa’s van kinderen die een hoge myopie hebben en met heel wat vragen zitten.

Via een andere facebookpagina kwam ik bij twee verhalen die me toch wel heel hard aangrepen. Zo was er het verhaal van een meisje van 12 dat reeds een dioptrie van -20 heeft. Haar artsen vinden het blijkbaar best om haar correctie in haar bril met een 5 dioptrie onder te corrigeren. Ik vond dit een heel vreemd verhaal, is dit nu echt hun oplossing? Ik nam dan ook contact op met de mama. Eerst en vooral vraag ik me al af waarom het kind nog geen lenzen kreeg voorgeschreven. Zoals ik al eerder vermeldde remmen lenzen de myopie tot op zeker hoogte af. Mijn lenzen werden als kind ook ondergecorrigeerd maar dan ging het om 0.5 of 1 dioptrie, het was inderdaad zo dat wanneer de lenzen werden aangepast de sterkte algauw leek opgeslorpt te worden.

Ik raadde de mama aan om met de artsen te praten en haar dochter zo vlug mogelijk te laten overgaan op lenzen. Het is natuurlijk zo dat haar netvlies al een heel stuk is uitgerekt door de hoge sterkte en dit op zo’n jonge leeftijd. De kans dat ze nadien te maken krijgt met het scheuren ervan is dan, jammer genoeg, heel groot.

Op mijn oproep kreeg ik een reactie van een mama van een jongetje van 8 met hoge myopie. Hij wordt behandeld met atropine oogdruppels. Atropine druppels hebben eveneens de eigenschap de bijziendheid af te remmen. Toch is het zo dat, indien er een grotere concentratie nodig is, er heel wat vervelende bijwerkingen optreden. De pupillen van het kind worden, door de atropine, vergroot waardoor ze meer licht binnenkrijgen en kinderen heel lichtschuw worden. Ook het jongetje heeft heel veel last van licht. Hij draagt dan ook een pet bovenop de al donkere zonnebril bij het buitengaan. Het is ook zo dat hij daardoor minder buiten speelt omdat het teveel ongemakken veroorzaakt. Dat terwijl buitenspelen net heel belangrijk is voor jonge kinderen zodat hun oogjes kunnen oefenen in ver en dichtbij kijken en eveneens het nodige licht binnenkrijgen. Nog een nadeel van de druppels in hoge dosis is dat de kinderen een extra bril voor dichtbij nodig hebben omdat de oogspieren verslappen door de druppels en  zo de eigen lens niet meer kan accommoderen.  Ondanks de druppels ging zijn zicht op korte tijd toch een heel stuk achteruit. 

Foto : De lens wordt bol wanneer de spier opspant, zo krijg je dichtbij een goed beeld en plat wanneer de spier ontspant, het zicht verderaf wordt zo scherpgesteld. Op een bepaalde leeftijd (vanaf 45 jaar) wordt het moeilijk om de spier goed op te spannen waardoor een leesbrilletje nodig wordt. Na een cataractoperatie wordt de eigen lens vervangen door een kunstlens. Aangezien de kunstlens niet van vorm kan veranderen zal dan steeds een leesbrilletje nodig zijn om dichtbij te kijken.

Ik ben indertijd opgegroeid met mijn lenzen en ben er dan ook een grote voorstander van. Geen last van lichtinval, geen extra correctie voor dichtbij nodig, geen vervelende druppels,…Op mijn 7 jaar leerde ik op een namiddag hoe ik de lenzen moest insteken. Na wat oefenen ging dat eigenlijk heel vlotjes. Het was 1978 en het draagcomfort van de lenzen  was nog niet wat het nu is maar als kind besef je algauw wat goed voor je is. Als plots een kleurrijke wereld voor je opengaat neem je er het kleine ongemak bij om ’s morgens even de lensjes in te steken. Het moment dat een vervelend stofje onder het lensje geraakte was het even op de tanden bijten maar ik had al snel door dat ik dan als de bliksem de lens moest verwijderen en niet zitten prutsen in mijn oogjes. Af en toe raakte de lens onder- of bovenaan mijn oog verzeild maar ook daarin werd ik een meester om ze binnen de kortste keren ofwel te verwijderen ofwel netjes terug op de juiste plaats te brengen.

Mijn ouders hebben nooit moeten helpen omdat het gewoon tot mijn dagelijkse routine behoorde.  

Nu is er wel een beetje voorzichtigheid geboden bij het dragen van lenzen, toch was ik de grootste ravotter van onze straat. Bacteriën zouden de grootste vijand zijn van lensdragers maar volgens mij waren mijn ogen er al immuun voor. De keren dat er zich al een stofje onder één van mijn lenzen verschool was ik er razendsnel bij om ze te verwijderen, plofte ze in mijn mond, draaide ze even een rondje, stak ze terug in mijn oog en rende toen als de grootste kwajongen verder. Tijdens het fietsen kneep ik mijn ogen tot spleetjes zodat er zo weinig mogelijk dingen, die er niet thuishoorden, in mijn ogen terechtkwamen. Wanneer een (vracht)wagen een stofwolk veroorzaakte nam ik vliegensvlug de verkeerssituatie in me op om dan zelfs, heel eventjes, mijn ogen dicht te knijpen tot de viezigheid was verdwenen en ik rustig verder kon fietsen. Momenteel wordt erop gewezen zeker geen lenzen te dragen tijdens het zwemmen. Aangezien ik geen steek zag zonder en geen aangepaste bril meer had deed ik dat wel, ook dat heeft nooit voor problemen gezorgd. Het spreekt natuurlijk voor zich dat je dan niet met je ogen open even kopje onder moet verdwijnen (al kan een goed afsluitend zwembrilletje je daarbij wel helpen) en je mijdt ook best mensen die niet zo goed zijn in zwemmen en meer op overlevingsmodus lijken over te gaan wanneer ze zich in het water bevinden. Mij heeft het zeker niet tegengehouden en dit is ook de boodschap die ik wil uitdragen.

Mijn kindertijd en jeugdjaren verliepen zo goed als bij ieder ander kind. Ik had er gewoon iets extra’s bij dat er elke dag opnieuw voor zorgde dat mijn wereld openbloeide en mijn appreciatie ervoor iedere keer weer torenhoog maakte. Ik wens dan ook veel succes aan de kindjes die ervoor gaan, het loont echt de moeite!

Voor de mama’s en papa’s : “wees niet te bezorgd, een kind kan meer aan dan je denkt en beschouwt soms de meest bizarre situatie als normaal. Leer ze vooral te laten genieten en probeer dat zelf ook te doen, de toekomst brengt raad…”

Wanneer mensen vragen hebben mogen ze die steeds stellen hier of op mijn facebookpagina : HogeMyopie 

Tip schermpjeskijken : Zoals ieder kind wil ook een kind met een hoge myopie natuurlijk graag op de playstation, tablet, pc,…Hier is het best om op tijd een pauze in te lassen. Bijvoorbeeld twee tijden van 20 minuten per dag en tussenin eens goed buitenspelen of toch proberen ver en dichtbij te kijken. Al die dingen bestonden nog niet toen ik klein was maar ik ervaar hier nu hoe vlug mijn oog vermoeid is wanneer ik te lang voor een pc-scherm zit. TV kijken zat er toen wel al in. Omdat je daar op een grotere afstand van het scherm zit heeft dit, volgens mij, niet die grote invloed van de gamingschermen. Wees toch ook daar alert en laat kinderen geen uren aan een stuk TV kijken. Er is ook een verschil naar wat ze kijken. Zo is een druk flitsend programma/film vermoeiender dan bv. een praatprogramma voor kinderen waar mensen gewoon langer in beeld blijven en niet voortdurend heen en weer wordt geflitst. Nogmaals, ik ben geen arts maar denk dat deze tips wel een mooie regeling zijn zowel voor het kind als voor zijn/haar oogjes.  UPDATE : ondertussen werd dit in een mooie regel gegoten door Dr. Klaver : de 20-20-2 regel : 20 minuten schermkijken - min. 20 seconden ver kijken - min. 2 uur per dag buiten spelen.

Ondertussen wordt een nieuwe therapie toegepast. Toen ik dit artikel https://www.stedendriehoek.net/apeldoorn/ondernemend/therapie-voor-oogaandoeningen-door-bijziendheid, op mijn facebookpagina plaatste kreeg ik volgende reactie :

Anoniem : Onze dochter (7) is een half jaar geleden begonnen met nachtlenzen. Wij hebben een adres in Groningen gevonden waar nachtlenzen te verkrijgen zijn tot -6.00. Tot op heden zijn wij erg tevreden over deze "behandeling". De atropine druppels hebben we ook geprobeerd maar nadat een percentage van 0,01% niet bleek te werken hebben we 0,5% geprobeerd. Haar ogen konden het daglicht niet verdragen. Daarom hebben we verder gezocht en zijn we in Groningen uitgekomen.

Update 10/08/2021 : Door de jaren heen hebben we ontdekt dat er verschillende behandelingen mogelijk zijn. Naast multifocale lenzen, nachtlenzen of K-lenzen genoemd, is er de behandeling met atropine maar ook de combinatie van de twee is mogelijk. Er zijn nu recent ook de DIMS glazen die heel hoog scoren. Al gaat het hier nog maar over één studie in Hong Kong, toch wordt er veel van verwacht. De volgende link geeft de voorstelling van onze groep (facebook : oogvereniging hoge myopie weer met verschillende sprekers waaronder Prof. Klaver. Een heel interessante powerpoint brengt o.a. meer duidelijkheid in alle (nieuwe) behandeling. 

https://www.youtube.com/watch?v=DEXOd3xyBZY

De facebookgroep : oogvereniging hoge myopie kan je gratis lid worden indien jezelf, of één van je kinderen een hoge myopie (<-6D) heeft.

https://www.facebook.com/groups/oogvereniginghogemyopie/