61. Het monster dat ‘angst’ heet. Een vraagje aan blinden en slechtzienden.

Een vreemde ervaring zette me aan om deze pagina te schrijven. Ik stelde mezelf de vraag of ik wel zo persoonlijk moest gaan in het delen van deze informatie maar kwam tot de conclusie dat het misschien niet alleen mij zou helpen een antwoord te vinden maar ook lotgenoten een kans geven om soortgelijke ervaringen te delen.

Hoewel ik mezelf constant en vooral heel overtuigend wijsmaak dat ik er wel kom en als anderen het aankunnen zonder zicht dat het mij ook wel zal lukken. Toch zit het daar diep in mij het monster dat ‘angst’ heet. Het komt niet vaak aan de oppervlakte maar nu, een paar dagen geleden, de eerste keer in een droom. 

Een droom waarin ik bij de oogarts een andere onbekende (in realiteit onbestaande) uitweg moet nemen en daardoor mijn man uit het oog verlies. Ik stap een lift in met anderen maar weet totaal niet waar ik heen moet. Ik zie alleen vage kleuren en bewegende schimmen. Ik probeer angstvallig en tevergeefs de liftknoppen te zoeken. Wanneer de lift zich opent loopt een schimmige waas langs me naar buiten maar heb ik geen flauw idee waar ik me bevind. Mijn vraag waar ik de uitgang kan vinden blijft onbeantwoord. In een massa word ik terug in een andere lift gezogen en ook daar sta ik alleen en hulpeloos, zo gaat het nog een tijdje door tot ik uiteindelijk wakker schrik…

Dit is de eerste keer dat ik een nachtmerrie heb die gerelateerd is aan mijn oogproblemen en waar ik eigenlijk toch wel van versteld sta omdat ik in het leven niet alleen het gevoel heb maar echt ook van overtuigd ben dat ik daar totaal anders over denk. 

4 jaar geleden was mijn zicht er  heel slecht aan toe en toch heb ik daar heel rustig op gereageerd en wist ik ook hoe ermee om te gaan dus is deze plotse ervaring wel vreemd voor mij. Nu is het wel zo dat ik sinds ik heel klein ben een angstig gevoel heb in het donker. Bij de meeste mensen verdwijnt die met ouder worden maar bij mij blijft het onbehaaglijke gevoel zich opdringen. Als 5-jarige kreeg ik samen met mijn ouders, tot twee maal toe, te horen dat me nog een 3tal jaar zicht gegund was en dan onherroepelijk blind zou zijn. Ik ga er dan ook van uit dat dit gevolg voortvloeit uit het jarenlange besef dat het ooit helemaal donker wordt en dat zo toch die angst in mijn onderbewustzijn zijn grip heeft. 

Dit zijn heel persoonlijke ervaringen en ik kan me voorstellen dat mensen deze niet echt willen delen maar toch zou het heel wat lotgenoten kunnen helpen in het omgaan en begrijpen van hun dromen en angsten. Ongetwijfeld zijn er mensen die hun zicht volledig ontnomen zijn die ons daarbij goeie raad kunnen geven of aangeven wat hun ervaringen waren. Zij doorstonden immers reeds het hele proces. Kan dit hier een opening van een gespreksonderwerp worden? Ik ben benieuwd.

Vreemde anekdote : Toen onze zoon naar de orthodontist moest om blokjes op zijn tanden te zetten werd eerst een uiteenzetting gegeven hoe alles ging verlopen waarbij we als ouders verwacht werden. Op dat moment bedroeg mijn zicht zo goed als niks links en rechts 2/10 (waarbij lichten tot wel 5dubbel binnenkwamen). In een dokterspraktijk met witte vloeren, kasten, stoelen was het dus wel goed dat mijn man me door het labyrint naar het bureau van de dokter leidde. Hij gaf een heel gedetailleerde uitleg met de nodige platen die hij van onze zoon zijn prachtige tanden had genomen. Ik luisterde vooral naar het hele verhaal. Toen alles duidelijk was maakte hij een opmerking over mijn zicht en vroeg hoeveel ik nog zag. Ik gaf hem wat info en daarbij merkte hij op dat hij -5D had en het verschrikkelijk vond om lenzen te dragen, een bril al zeker hatelijk vond en als hij ze niet op had geen steek meer zag. Om mij nog een beetje op te monteren voegde hij eraan toe dat indien hij een zicht zoals het mijne zou hebben gewoonweg niet meer zou willen leven. Ik duikelde bijna van mijn stoel, nochtans stond die mooi onder m'n kont. Een beetje verontwaardigd maakte ik hem duidelijk dat je daar, ondanks alles, wel leert mee leven en dat er mensen zijn die niks meer zien en ook verdergaan met hun leven. De arme man kon jammer genoeg niet overtuigd worden. Het was ook de laatste keer dat ik onze zoon daar mee vergezelde. Ik wou vooral geen negatieve gedachten aanwakkeren bij de nauwdenkende man.

Mijn facebookpagina : Hoge Myopie

Reacties kunnen hieronder gegeven worden. Alvast bedankt aan degene die een bericht achterlieten! Hopelijk volgen er nog! 

60. Hieperdepiep! 1 jaartje 'Mag het een beetje meer zijn' en 60 pagina's later.

Net één jaar is het geleden dat ik mijn verhaal hier begon neer te schrijven. Na heel wat opzoekwerk naar persoonlijke ervaringen vond ik er geen enkele. Dus dacht dat het dan misschien wel goed was om mijn ervaringen te delen en zo anderen overtuigen om dit ook te doen. Ik had geen idee dat het zo’n verandering in mijn leven zou geven en me met zoveel mensen in contact zou brengen. Dankzij Kim Bols wist ik de blog aan de man te brengen. Op een jaar tijd hebben al zo'n 15.000tal mensen  verdeeld over 66 landen de blog gelezen . Nog iedere keer wanneer Kim een pagina deelt op haar facebookpagina : ‘Blinden en slechtzienden’ zijn er heel wat extra mensen die hun weg ernaartoe vinden. Dus dank je wel Kim voor de hulp! 

(Animatie voor Kim : Een heel dankbaar, met de handen in elkaar gevouwen, konijntje met bovenstaande  tekst : 'Thank you so much!')

Ik vertelde ondertussen dus heel mijn verhaal, gaf heel wat tips en anekdotes maar zorgde ook af en toe voor mijn persoonlijke visie op een paar , soms gevoelige, onderwerpen. Zo ook op de toename van bijziendheid bij onze kinderen. 1 op 4 kinderen is bijziend, daar wordt beter de nodige aandacht aan besteed. De gevolgen op latere leeftijd zijn gigantisch en kunnen een zware impact hebben op zowel hun zicht als leven. Ouders dienen daarom alert te zijn en hun kinderen niet te vaak, en vooral met genoeg pauzes, met hun neus voor één of ander scherm te laten zitten. Laat ze vooral genoeg buiten spelen en ver kijken zodat ze hun oogjes oefenen en zo deze ellende kunnen voorkomen. Nog een tip is na 20 minuten scherm kijken 2 minuten ver kijken. 

Deze pagina draagt ondertussen het mooie cijfer 60! Ik kan het bijna zelf niet geloven dat ik op 1 jaar tijd 60 stuks schreef en toch gaat het iedere keer heel vlotjes. Misschien helpt mijn vleugje humor wel om mensen aan te trekken deze te lezen. Iedere nieuwe pagina deel ik mee op mijn facebookpagina : Hoge Myopie. Ook daardoor leerde ik ondertussen al wat lotgenoten kennen. Het is altijd leuk te horen dat ze het fijn vinden om herkenning te vinden van hun verhaal in het mijne en daar toch heel wat steun aan hebben. Of een bedankje te krijgen omdat de blog hun aanzette om verder te gaan.

Ik geef even een top 10 van de meest bezochte pagina’s : 

op de 10e plaats : pagina 53. Ooghumor : Anekdotes uit het leven gegrepen, 

 9 : pagina 46.Vakantie,cortisonestop en kleine griezeltjes, 

 8:  pagina59. Even goed gek doen, lekker genieten,

 7 : pagina 56. Glaucoom, de geniepige genadeloze dief van je zicht. Druppelcorrect (Tip), 

 6 : pagina 41.Autorijden, kan het nog : ja of nee?, 

 5: pagina : 42.Zelfrijdende auto’s : een vloek of een zegen? 

 4 : pagina 58. Onze samenkomst op16/2 met lotgenoten, een verslagje.

 3 : pagina 38. Braille voor dummies :Zelfstandig braille leren na je 40e, natuurlijk kan het nog!, 

 2 : pagina 48. Hoe oogaandoeningen je een ‘brain overload’ kunnen bezorgen. 

OP nummer 1 : pagina 43. Stelling : ‘Een hond en een stok zijn helemaal niet duidelijk.’

De 66 landen waarvan mensen reeds bezoekjes brachten : Malta, Turkije, Thailand, Curaçao, Verenigde Arabische Emiraten, Oostenrijk, Verenigd Koninkrijk, Tsjechische Republiek, Italië, Canada, Australië, Aruba, Bulgarije, Slovakije,  Zweden, Tunesië, Griekenland, Martinique, India, Slovenië, Hongarije, Roemenië, Jamaica, Indonesië, Ireland, Venezuela, Georgië, Cuba, Singapore, Letland, Denemarken, Filipijnen, Syrië, Cyprus, Rusland, Suriname, Oekraïne, Sri Lanka, Marokko, Brazilië, België, Nederland, Verenigde Staten, Frankrijk, Duitsland,Spanje, Noorwegen, Japan, Kroatië, Portugal,  Polen, Mexico, Nepal, Macau, Nieuw-Zeeland, Peru, Myanmar (Birma), Zuid-Korea, Zwitserland, Finland, Algerije, Egypte, Namibië, Oman, Palestina, Argentinië.

Toch een klein beetje trots met dit resultaat, vooral omdat er geen enkele vorm van sponsoring op deze blog zit. 

Een paar maand geleden kwam ik op het idee om een bijeenkomst onder lotgenoten te organiseren. Omdat we al met een paar uit verschillende windstreken kwamen was het vooral zoeken naar een plek die voor iedereen bereikbaar was. Dankzij de mensen van Visio konden we gebruik maken van één van hun lokalen in Breda. Al was het voor iedereen nog een heel eind af te leggen toch slaagden we erin om met een groepje mensen samen te komen. Iedere aanwezige had zo’n goed gevoel hierbij dat we onmiddellijk besloten om er volgend jaar een vervolg aan te breien. Er werd niet enkel serieus over onze problemen verteld en geluisterd, maar vooral ook heel hartelijk gelachen. Het zou leuk zijn moesten nog meer mensen met een hoge bijziendheid zich aansluiten bij onze groep. Door de positieve reacties die ik ondertussen kreeg heb ik een klein vermoeden dat het wel snor zit! 

Dank aan iedereen die de blog deelt en hopelijk mag ik nog heel wat mensen helpen herkenning te vinden en hun hiermee een hart onder de riem steken. 

 Stel je (realiseerbare) dromen niet uit maar beleef ze nu!

Anekdote : 

Van je zoon moet je het hebben : Onze jongste (ondertussen de grootste van de familie) was aan het spelen met onze poes en gaf hem af en toe een snoepje als beloning. Een paar minuten later haalt hij een zakje nootjes in een lekker krokant korstje uit de kast. Omdat ik nu eenmaal geen eten kan zien of ruiken zonder even te proeven vraag ik een paar nootjes. Ik vind het al vreemd dat hij ze eerst in zijn hand giet en dan aan mij geeft. Ik heb nogal mijn momenten dat rustig eten niet aan mij is besteed en alles heel vlug achter de kiezen gaat. Bij het vlug in mijn mond proppen van het eerste nootje besef ik dat dit niet zo lekker smaakt dus vergezel het vlug van een tweede. Wanneer mijn zoon me geniepig grijnzend zit aan te kijken dringt het tot me door dat ik net … een poezensnoepje kreeg…Bij deze kan ik dus proefondervindelijk laten weten dat ik niet echt snap wat de poes er zo lekker aan vindt.

Mijn facebookpagina : Hoge Myopie