zaterdag 3 maart 2018

60. Hieperdepiep! 1 jaartje 'Mag het een beetje meer zijn' en 60 pagina's later.





Net één jaar is het geleden dat ik mijn verhaal hier begon neer te schrijven. Na heel wat opzoekwerk naar persoonlijke ervaringen vond ik er geen enkele. Dus dacht dat het dan misschien wel goed was om mijn ervaringen te delen en zo anderen overtuigen om dit ook te doen. Ik had geen idee dat het zo’n verandering in mijn leven zou geven en me met zoveel mensen in contact zou brengen. Dankzij Kim Bols wist ik de blog aan de man te brengen. Op een jaar tijd hebben al zo'n 15.000tal mensen  verdeeld over 66 landen de blog gelezen . Nog iedere keer wanneer Kim een pagina deelt op haar facebookpagina : ‘Blinden en slechtzienden’ zijn er heel wat extra mensen die hun weg ernaartoe vinden. Dus dank je wel Kim voor de hulp! 

(Animatie voor Kim : Een heel dankbaar, met de handen in elkaar gevouwen, konijntje met bovenstaande  tekst : 'Thank you so much!')

Ik vertelde ondertussen dus heel mijn verhaal, gaf heel wat tips en anekdotes maar zorgde ook af en toe voor mijn persoonlijke visie op een paar , soms gevoelige, onderwerpen. Zo ook op de toename van bijziendheid bij onze kinderen. 1 op 4 kinderen is bijziend, daar wordt beter de nodige aandacht aan besteed. De gevolgen op latere leeftijd zijn gigantisch en kunnen een zware impact hebben op zowel hun zicht als leven. Ouders dienen daarom alert te zijn en hun kinderen niet te vaak, en vooral met genoeg pauzes, met hun neus voor één of ander scherm te laten zitten. Laat ze vooral genoeg buiten spelen en ver kijken zodat ze hun oogjes oefenen en zo deze ellende kunnen voorkomen. Nog een tip is na 20 minuten scherm kijken 2 minuten ver kijken. 


Deze pagina draagt ondertussen het mooie cijfer 60! Ik kan het bijna zelf niet geloven dat ik op 1 jaar tijd 60 stuks schreef en toch gaat het iedere keer heel vlotjes. Misschien helpt mijn vleugje humor wel om mensen aan te trekken deze te lezen. Iedere nieuwe pagina deel ik mee op mijn facebookpagina : Hoge Myopie. Ook daardoor leerde ik ondertussen al wat lotgenoten kennen. Het is altijd leuk te horen dat ze het fijn vinden om herkenning te vinden van hun verhaal in het mijne en daar toch heel wat steun aan hebben. Of een bedankje te krijgen omdat de blog hun aanzette om verder te gaan.




Ik geef even een top 10 van de meest bezochte pagina’s : 

op de 10e plaats : pagina 53. Ooghumor : Anekdotes uit het leven gegrepen




De 66 landen waarvan mensen reeds bezoekjes brachten : Malta, Turkije, Thailand, Curaçao, Verenigde Arabische Emiraten, Oostenrijk, Verenigd Koninkrijk, Tsjechische Republiek, Italië, Canada, Australië, Aruba, Bulgarije, Slovakije,  Zweden, Tunesië, Griekenland, Martinique, India, Slovenië, Hongarije, Roemenië, Jamaica, Indonesië, Ireland, Venezuela, Georgië, Cuba, Singapore, Letland, Denemarken, Filipijnen, Syrië, Cyprus, Rusland, Suriname, Oekraïne, Sri Lanka, Marokko, Brazilië, België, Nederland, Verenigde Staten, Frankrijk, Duitsland,Spanje, Noorwegen, Japan, Kroatië, Portugal,  Polen, Mexico, Nepal, Macau, Nieuw-Zeeland, Peru, Myanmar (Birma), Zuid-Korea, Zwitserland, Finland, Algerije, Egypte, Namibië, Oman, Palestina, Argentinië.

Toch een klein beetje trots met dit resultaat, vooral omdat er geen enkele vorm van sponsoring op deze blog zit. 

Een paar maand geleden kwam ik op het idee om een bijeenkomst onder lotgenoten te organiseren. Omdat we al met een paar uit verschillende windstreken kwamen was het vooral zoeken naar een plek die voor iedereen bereikbaar was. Dankzij de mensen van Visio konden we gebruik maken van één van hun lokalen in Breda. Al was het voor iedereen nog een heel eind af te leggen toch slaagden we erin om met een groepje mensen samen te komen. Iedere aanwezige had zo’n goed gevoel hierbij dat we onmiddellijk besloten om er volgend jaar een vervolg aan te breien. Er werd niet enkel serieus over onze problemen verteld en geluisterd, maar vooral ook heel hartelijk gelachen. Het zou leuk zijn moesten nog meer mensen met een hoge bijziendheid zich aansluiten bij onze groep. Door de positieve reacties die ik ondertussen kreeg heb ik een klein vermoeden dat het wel snor zit! 

Dank aan iedereen die de blog deelt en hopelijk mag ik nog heel wat mensen helpen herkenning te vinden en hun hiermee een hart onder de riem steken. 




 Stel je (realiseerbare) dromen niet uit maar beleef ze nu!



Anekdote : 
Van je zoon moet je het hebben : Onze jongste (ondertussen de grootste van de familie) was aan het spelen met onze poes en gaf hem af en toe een snoepje als beloning. Een paar minuten later haalt hij een zakje nootjes in een lekker krokant korstje uit de kast. Omdat ik nu eenmaal geen eten kan zien of ruiken zonder even te proeven vraag ik een paar nootjes. Ik vind het al vreemd dat hij ze eerst in zijn hand giet en dan aan mij geeft. Ik heb nogal mijn momenten dat rustig eten niet aan mij is besteed en alles heel vlug achter de kiezen gaat. Bij het vlug in mijn mond proppen van het eerste nootje besef ik dat dit niet zo lekker smaakt dus vergezel het vlug van een tweede. Wanneer mijn zoon me geniepig grijnzend zit aan te kijken dringt het tot me door dat ik net … een poezensnoepje kreeg…Bij deze kan ik dus proefondervindelijk laten weten dat ik niet echt snap wat de poes er zo lekker aan vindt.




Mijn facebookpagina : Hoge Myopie 

4 opmerkingen:

  1. Bravo voor je Blog Anja!!
    Ik heb er in elk geval veel aan. Ik vraag me steeds af: hoe doe je dat, zo veel tekst op een blog zetten als je zo slecht ziet? Met een héél groot beeldscherm? Of dicteer je de tekst met een handig hulpmiddel (dat ik niet ken)?

    Esther

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hallo Esther, wat fijn te horen dat je veel hebt aan de blog. Dank je wel! Ik heb inderdaad een groot scherm (65cm diameter) en schrijf ook in een groot lettertype. Ook mijn cursor staat extra groot en vet (en zelfs dan moet ik heel regelmatig de muis bewegen om ze terug te vinden omdat die ergens buiten mijn gezichtsveld zit). Ik zet ook iedere keer mijn leesbril op voor het scherm (waar ik op een korte afstand voorzit) en haal daarbij (op dit moment) uit één oog nog een 5/10. Het zijn vooral de stukken uit het gezichtsveld die soms voor problemen zorgen maar aangezien je kijkt naar wat je typt lukt dat wel (ik zie ook gewoon minder woorden in mijn gezichtsveld dan iemand anders). Ik typ ook blind dus dat is alvast een groot voordeel. het contrast moet ook groot genoeg zijn. Het zijzicht dat ik mis heeft hier niet echt invloed op. Mijn andere oog knijp ik dan dicht of zet mijn ooglapje op omdat dat heel storend werkt. Waar ik vooral moet op letten is de tijd die ik spendeer aan de blog. Ik ben dikwijls zo gedreven bezig dat ik de tijd uit het oog verlies en draag nadien dan wel de gevolgen...Maar ik ben dan heel blij met de positieve reacties die ik krijg! Ik zie het hier ondertussen een beetje als mijn lot. Dank je wel voor je fijne reactie! (ook deze tekst typ ik eerst ergens anders en kopieer hem dan gewoon naar hier)

      Verwijderen
  2. Weet je Anja, je blog is een soort troost voor mij. Het kan nog slechter dan wat ik heb ( wist ik natuurlijk al, maar ik moet blij zijn met wat ik allemaal nog gewoon goed kan) maar ook met slechtere ogen kan je dus toch nog best wat doen. Misschien niet meer werken, of autorijden, maar wel andere nuttige en leuke dingen. Troost!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat heb ik ook als ik de verhalen hoor van blinden. Dan denk ik : voilà die mensen hebben ook een heel gelukkig leven, doen nog heel veel dingen en nog straffer die komen ook nog veel meer buiten dan ik hier. ‘Gewoon’ even de witte stok en/of hun blindegeleidehond erbij en ze zijn weg. Ik vind mezelf op dat gebied nog een grote angsthaas en heb dan ook zoveel bewondering voor hen.

      Verwijderen