74. Je hebt zo van die dagen...

Je hebt zo van die dagen dat je al van bij het ontwaken denkt…'het beste wat ik nu kan doen is gewoon in bed blijven liggen.' Dit was er zo eentje. Al van bij het opstaan loopt alles mis. Ik voel dat ik mijn focus moet verdubbelen dus doe ik heel hard mijn best maar blijkbaar is heel hard je best doen niet genoeg. 

Het begon eigenlijk gisteren al bij het opruimen van snoeihout samen met onze jongste zoon. In een poging om alles een beetje compacter te krijgen hef ik mijn voet op, plaats die in de zak en voor ik het weet lig ik op mijn kont tussen het harde grind. Even verwens ik mezelf omdat ik juist degene was die het een goed idee vond om grind te leggen i.p.v. gras. 

Maar verder…een paar kleine stootjes, wegens verkeerdelijk inschatten, volgen dezelfde morgen nog en ik vrees al vanaf het moment dat ik samen met mijn man in de wagen stap dat er nog wel één en ander zit aan te komen. 

Boodschappen doen is al altijd een hele opdracht maar vandaag wordt m’n focus dubbel versterkt. Een halve draai naast de winkelkar, mooi naar rechts en dan naar links kijken alvorens naar het groentenrek te stappen. Dan toch nog iemand op een haar na rammen, snel even sorry zeggen en de groenten, na nog een 180 graden draai van mijn hoofd, vlug in de kar ploffen. Een grote plastic zak blijkt plots een kleine zak te zijn. Een zorgvuldig uitgezochte savooikool wordt door manlief vervangen door eentje zonder grote vogelpoep. Uiteindelijk lukt het toch om heelhuids naar buiten te komen. Nu nog alles in de wagen deponeren. Na een halve minuut slaag ik erin om mijn hoofd te stoten, anderhalve minuut later mijn knie. Ik ben blij dat alles in de wagen zit en neem dan vlug mijn plaatsje in naast mijn chauffeur, op dat moment voel ik heel fel de plek op mijn kont waar ik gisteren, dankzij de wetten van de fysica, op een vlotte manier op beland ben. 

Het angstzweet breekt me uit wanneer ik eraan denk dat dit alles thuis nog in koelkasten en kasten moet. Gelukkig zorgt manlief voor alles dat naar de kelder moet. Terwijl hij ondergronds vertoeft vul ik de koelkast in de garage. Zoals altijd zet ik de koeltas tegen de deur om die open te houden en vul zo snel mogelijk de lege plaatsen op. Te snel blijkt want plots knots ik met mijn wenkbrauw heel hard tegen een hoekje aan de deur. Even krijg ik een mooi vuurwerk aan flitsjes. Om dan te beseffen dat mijn ooglapje nog de grootste slag opving, al voelt het niet echt zo en ontwikkelt zich al vlug een bultje op mijn wenkbrauw. 

Morgen bezoek, dus er moet nog wat eten voorbereid worden. Nog nooit heb ik zo gevreesd om aan mijn kookpot te gaan staan. De laatste nummers van de top 700 van de jaren ’70 klinken door de boxen maar ik probeer mijn focus te houden. Met regelmaat haal ik etenswaren van mijn kousen die op de grond belandden, zo hangt er plots een stukje karamel aan dat wel heel hard gehecht blijkt te zijn aan mijn sok. Al bij al lukt het nog goed en kan ik op tijd ingrijpen wanneer er iets ernstigs verkeerd dreigt te lopen. Wat een opluchting. 

Samen ruimen we de geëxplodeerde keuken op en er daalt een rust over me heen. Terwijl manlief zich toch wel wat zorgen maakt over de achtergebleven etensresten die hij terugvindt bij het afdrogen, berust ik me in de wetenschap dat té klinisch leven je alleen maar allergieën bezorgt en keukenhanddoeken na een wasbeurt wel terug netjes zijn. Dus was maar vlijtig verder af. 

Omdat het ondertussen al donker is besluit ik de staande lamp in de living aan te zetten, heel voorzichtig loop ik in het duister naar de lamp toe en voel met mijn voet naar de schakelaar. Super, onmiddellijk verlicht een sfeervolle schijn de living. Opgelucht en trots dat mijn tocht in het donker nog het best verloopt draai ik me om en knal keihard tegen het salontafel aan. De maat is even vol en ik herinner me plots alle heiligen die ooit in de godsdienstles voorbijkwamen. Manlief vraagt of ik niet beter de rest van de avond kan gaan zitten, wat mij een fantastisch idee lijkt. 

Wanneer ik ’s avonds naar bed ga besef ik pas hoe hard ik mezelf mishandelde vandaag. Drie dikke blauwe plekken zijn het bewijs van mijn zware survivaltocht. Uitgeteld val ik in slaap, al moet ik eerst nog even een goeie slaaphouding aannemen om de gevoelige plekken te ontwijken. Hopelijk morgen een betere dag!

Slaap lekker! 

Anekdote : Kelderverhaal : Wanneer ik in de kelder iets ga halen kijk ik even naar de grond voor de radiator net naast de deur. Onze oudste zoon heeft de gewoonte om zijn laptoptas ertegen te plaatsen en ik denk bij mezelf bij het zien van iets zwarts : 'allee, een geluk dat ik goed oplet.’ Ik hef mijn voet op om de tas een duwtje te geven zodat ik rustig de trap kan nemen.’ Mijn verbijstering is groot wanneer de tas, nog voor ik er mijn voet kon tegen zetten, vanzelf verder wandelt. Frensje heeft zich net op tijd een trap tegen zijn kont bespaard.

Een heel interessante link : https://www.oogartsen.nl/

Mijn facebookpagina : hogemyopie

De nieuwe gesloten groep : oogvereniging hoge myopie.

Een samenvattend document met nuttige links door Gerlof (zowel voor België als Nederland) Mensen die deze lijst nog kunnen aanvullen zijn meer dan welkom om dit te melden. Bij het klikken op deze link kan je de lijst downloaden.

73. Opa’s glaucoom en die vervloekte Cosopt druppels.

Foto : links een foto van een normaal zicht met de blinde vlek linksonder het gezichtsveld. Rechts een foto waarvan het oog is aangetast door glaucoom. De zwarte vlekken (zie gezichtsveld links onderaan) geven aan waar het zicht verloren is gegaan. De foto laat zien hoe zowel de kindjes als de auto, van waarachter ze te voorschijn komen, niet gedetecteerd worden. Niemand wil dit risico lopen. Een goed zicht kan levens redden. Ga, vanaf je 40e, jaarlijks op controle bij de oogarts.

Mijn vader, de immer bourgondiër, die op zijn mooie leeftijd nog steeds deel uitmaakt van de arbeidsmarkt, geen weet wil hebben van fysieke kwaaltjes en deze dan ook zelden of nooit zal aanhalen. Zo kwam hij drie jaar geleden zwaar ten val bij het oversteken van de straat. Een verhoging in de weg zorgde ervoor dat hij spectaculair de grond ging kussen. Gelukkig kon mijn moeder hem overtuigen om onmiddellijk langs het ziekenhuis te gaan en zijn voorstel, om even vlug een bezoekje aan de dokter te brengen, afwimpelen. Daar bleek namelijk dat hij naast heel wat schaafwonden ook nog een gebroken neus, gebroken sleutelbeen én heel wat breukjes in zijn hand had. Na wat oplapwerk en vermomd in mummiepak vond hij het belangrijk om toch eerst nog even het nodige beeldmateriaal ter plekke te gaan schieten, en deze nog even aan de politie te overhandigen om zijn klacht te kunnen staven. Rustig thuis bekomen van zijn ‘bewogen’ avontuur kon later wel.

Door het dak gezakt? Even kleren afstoffen, de situatie vlug overschouwen, beseffen dat hij op een goede plek terechtkwam en rustig zijn aangevatte activiteiten verderzetten. Een ongelukje in het werkhuis? Eventjes een pleister uit de kast én wanneer één niet volstaat gewoon eentje extra zodat het bloed hem toch niet teveel hindert in zijn werkzaamheden. Zo zijn er nog wel een paar voorbeelden die ik kan aanhalen om duidelijk te maken dat je hem niet makkelijk klein krijgt. Tot een paar jaar geleden. 

Tijdens een routinecontrole bij de oogarts werd een verhoogde oogdruk opgemeten dus moest hij aan de oogdruppels. Al snel kreeg ik telefoon dat die druppels zo verschrikkelijk prikten. Nu heb ik zelf al verschillende oogdruppels mogen testen en weet dat het krassen, schuren en prikken inderdaad kan variëren van product tot product. De cosopt, die ik 25 jaar lang druppelde, werd bij mij echter als licht irriterend aangenomen. Toen ik hem een paar dagen later zag leek hij recht uit een horrorfilm gestapt. Met angstaanjagende rood gezwollen ogen terug naar de oogarts. Blijkbaar zijn heel wat mensen allergisch aan de bewaarmiddelen in de oogdruppels en dit waren de duidelijk merkbare gevolgen. Er werd een variant zonder bewaarmiddelen voorgeschreven. De nieuwe druppels waren minder agressief maar toch nog steeds niet zijn beste maatje.

Met de leeftijd worden ogen droger waardoor druppels moeilijker worden verdragen. Ik probeerde hem wat van mijn trucjes aan te leren zoals ’s ochtends direct bij het ontwaken, voor je je ogen echt hebt geopend, te druppelen. Neem je oogleden tussen duim en wijsvinger en houd zo het oog open. Het flesje, in je andere hand, laat je rusten op het hand dat het oog openhoudt. Op die manier voorkom je dat de top je oog raakt. Op dat moment is het traanvocht nog voldoende aanwezig en verzacht het prikken. ’s Avonds is het dan weer aan te raden even je ogen te sluiten, zodat het traanvocht zich kan verdelen over het oog, en dan pas te druppelen. Hou hierna je duim en wijsvinger aan de traankanaaltjes (langs beide zijden van de neus) en druk deze ongeveer twee minuten dicht zodat de druppels in het oog blijven en niet onmiddellijk worden weggespoeld. (Wanneer je twee producten te druppelen hebt, druppel je eerst het minst agressieve en na een pauze van 5 minuten de meest irriterende. Het eerste product legt dan al een laagje op je oog waardoor het tweede minder gaat prikken.) 

Toch bleef het niet zijn ding. Hij nam het niet altijd zo nauw met druppelen en sloeg regelmatig sessies over…Bij een volgende gezichtsveldcontrole werd duidelijk dat in het centrum van zijn rechteroog twee donkere vlekjes zaten. Volgens hem kwam dit gewoon door het tranen van zijn ogen tijdens het uitvoeren van de test en hij daardoor de flitsjes niet had gezien. Maar de vlekken waren duidelijk afgelijnd, het linkeroog vertoonde gelukkig geen gevolgen van glaucoom. Zijn verdoezeltheorie ging hier dus niet op. Zowel de oogarts als ik legden nog eens uit hoe belangrijk het was om correct te druppelen. Het jaar dat erop volgde leek hij er zich relatief goed aan te houden, Toch werd bij de laatste gezichtsveldcontrole terug een toename van de vlekken gezien. Hij deed nog maar eens een poging zijn tranentheorie te staven maar ving bot. De oogarts gaf hem extra oogdruppels waardoor hij nu dubbel zoveel moet druppelen. Hopelijk voert hij deze correct uit en hebben ze effect zodat de schade aan zijn rechteroog niet verder toeneemt.

Foto : twee centrale vlekken. Deze worden niet waargenomen maar door onze hersenen ingevuld met het omliggend beeld. Daarom wordt glaucoom niet altijd opgemerkt of pas wanneer het te laat is en de onomkeerbare schade reeds aanwezig is.

Glaucoom is een, nog veel te weinig besproken, ouderdomsziekte en het is belangrijk mensen duidelijk te maken dat deze ziekte ervoor zorgt dat je zicht, zo goed als onopgemerkt, volledig kan verdwijnen. Daarom is het belangrijk om correct te druppelen en regelmatig op controle te gaan.  

Onderstaande link geeft in totaal 5 oogziekten die optreden naarmate de leeftijd vordert. Ga regelmatig langs de oogarts om uw zicht optimaal te houden. 

https://nl.womenvn.com/could-you-be-at-risk-for-one-of-these-5-serious-eye-diseases

Anekdote : Frensje te vlug af…of toch niet. Frens, onze poes, heeft zo van die dagen die ervoor zorgen dat ik de nodige fitness krijg. Hij holt dan voor mijn voeten, wil zien wat er achter iedere deur te vinden is waardoor ik van hier naar daar hol om deuren te openen en te sluiten. Boven is eigenlijk verboden terrein voor hem maar zoals bij iedereen maakt dat nu net de nieuwsgierigheid nog groter. Regelmatig glipt hij, zonder dat ik het merk, mee naar boven om zich dan urenlang neer te vleien op één of ander zachte bed. Dus ben ik relatief alert wanneer de deur naar boven opengaat. Wanneer hij deze morgen terug iedere stap volgt die ik zet, ga ik, voor ik mijn weg naar boven inzet, terug naar de living om hem op andere gedachten te brengen. Rustig volgt hij me en daarop zet ik de spurt in naar de bewuste deur, open ze, schiet erdoor, sluit ze vliegensvlug, draai me met een beetje leedvermaak om zodat ik mijn weg naar boven kan inzetten…én wie zit me daar triomfantelijk aan te kijken? Frensje natuurlijk…

Mijn facebookpagina : Hoge myopie

Onze nieuwe besloten groep : Oogvereniging hoge myopie.

Een samenvattend document met nuttige links door Gerlof (zowel voor België als Nederland) Mensen die deze lijst nog kunnen aanvullen zijn meer dan welkom om dit te melden. Bij het klikken op deze link kan je de lijst downloaden.