Foto : links een foto van een normaal zicht met de blinde vlek linksonder het gezichtsveld. Rechts een foto waarvan het oog is aangetast door glaucoom. De zwarte vlekken (zie gezichtsveld links onderaan) geven aan waar het zicht verloren is gegaan. De foto laat zien hoe zowel de kindjes als de auto, van waarachter ze te voorschijn komen, niet gedetecteerd worden. Niemand wil dit risico lopen. Een goed zicht kan levens redden. Ga, vanaf je 40e, jaarlijks op controle bij de oogarts.
Mijn vader, de immer bourgondiër, die
op zijn mooie leeftijd nog steeds deel uitmaakt van de arbeidsmarkt, geen weet
wil hebben van fysieke kwaaltjes en deze dan ook zelden of nooit zal aanhalen.
Zo kwam hij drie jaar geleden zwaar ten val bij het oversteken van de straat. Een
verhoging in de weg zorgde ervoor dat hij spectaculair de grond ging kussen.
Gelukkig kon mijn moeder hem overtuigen om onmiddellijk langs het ziekenhuis te
gaan en zijn voorstel, om even vlug een bezoekje aan de dokter te brengen,
afwimpelen. Daar bleek namelijk dat hij naast heel wat schaafwonden ook nog een
gebroken neus, gebroken sleutelbeen én heel wat breukjes in zijn hand had. Na
wat oplapwerk en vermomd in mummiepak vond hij het belangrijk om toch eerst nog
even het nodige beeldmateriaal ter plekke te gaan schieten, en deze nog even aan de politie te overhandigen om zijn klacht te kunnen staven. Rustig thuis bekomen van zijn ‘bewogen’ avontuur kon later wel.
Door het dak gezakt? Even kleren
afstoffen, de situatie vlug overschouwen, beseffen dat hij op een goede plek terechtkwam en rustig zijn aangevatte activiteiten verderzetten.
Een ongelukje in het werkhuis? Eventjes een pleister uit de kast én wanneer één niet
volstaat gewoon eentje extra zodat het bloed hem toch niet teveel hindert in zijn werkzaamheden. Zo zijn er nog wel een paar voorbeelden die ik kan aanhalen om
duidelijk te maken dat je hem niet makkelijk klein krijgt. Tot een paar jaar geleden.
Tijdens een
routinecontrole bij de oogarts werd een verhoogde oogdruk opgemeten dus moest hij
aan de oogdruppels. Al snel kreeg ik telefoon dat die druppels zo verschrikkelijk
prikten. Nu heb ik zelf al verschillende oogdruppels mogen testen en weet dat
het krassen, schuren en prikken inderdaad kan variëren van product tot
product. De cosopt, die ik 25 jaar lang druppelde, werd bij mij echter als licht
irriterend aangenomen. Toen ik hem een paar dagen later zag leek hij recht uit
een horrorfilm gestapt. Met angstaanjagende rood gezwollen ogen terug naar de oogarts. Blijkbaar zijn heel wat mensen allergisch aan de bewaarmiddelen in
de oogdruppels en dit waren de duidelijk merkbare gevolgen. Er werd een variant
zonder bewaarmiddelen voorgeschreven. De nieuwe druppels waren minder agressief
maar toch nog steeds niet zijn beste maatje.
Met de leeftijd worden ogen droger
waardoor druppels moeilijker worden verdragen. Ik probeerde hem wat van mijn
trucjes aan te leren zoals ’s ochtends direct bij het ontwaken, voor je je ogen
echt hebt geopend, te druppelen. Neem je oogleden tussen duim en wijsvinger en
houd zo het oog open. Het flesje, in je andere hand, laat je rusten op het hand
dat het oog openhoudt. Op die manier voorkom je dat de top je oog raakt. Op dat
moment is het traanvocht nog voldoende aanwezig en verzacht het prikken. ’s
Avonds is het dan weer aan te raden even je ogen te sluiten, zodat het
traanvocht zich kan verdelen over het oog, en dan pas te druppelen. Hou hierna
je duim en wijsvinger aan de traankanaaltjes (langs beide zijden van de neus) en
druk deze ongeveer twee minuten dicht zodat de druppels in het oog blijven en
niet onmiddellijk worden weggespoeld. (Wanneer je twee producten te druppelen
hebt, druppel je eerst het minst agressieve en na een pauze van 5 minuten de
meest irriterende. Het eerste product legt dan al een laagje op je oog waardoor
het tweede minder gaat prikken.)
Toch bleef het niet zijn ding. Hij nam
het niet altijd zo nauw met druppelen en sloeg regelmatig sessies over…Bij
een volgende gezichtsveldcontrole werd duidelijk dat in het centrum van zijn
rechteroog twee donkere vlekjes zaten. Volgens hem kwam dit gewoon door het
tranen van zijn ogen tijdens het uitvoeren van de test en hij daardoor de
flitsjes niet had gezien. Maar de vlekken waren duidelijk afgelijnd, het linkeroog
vertoonde gelukkig geen gevolgen van glaucoom. Zijn verdoezeltheorie ging hier
dus niet op. Zowel de oogarts als ik legden nog eens uit hoe belangrijk het was
om correct te druppelen. Het jaar dat erop volgde leek hij er zich relatief
goed aan te houden, Toch werd bij de laatste gezichtsveldcontrole terug een
toename van de vlekken gezien. Hij deed nog maar eens een poging zijn tranentheorie
te staven maar ving bot. De oogarts gaf hem extra oogdruppels waardoor hij nu
dubbel zoveel moet druppelen. Hopelijk voert hij deze correct uit en hebben ze
effect zodat de schade aan zijn rechteroog niet verder toeneemt.
Foto : twee centrale vlekken. Deze worden niet waargenomen maar door onze hersenen ingevuld met het omliggend beeld. Daarom wordt glaucoom niet altijd opgemerkt of pas wanneer het te laat is en de onomkeerbare schade reeds aanwezig is.
Glaucoom is een, nog veel te weinig
besproken, ouderdomsziekte en het is belangrijk mensen duidelijk te maken dat
deze ziekte ervoor zorgt dat je zicht, zo goed als onopgemerkt, volledig kan
verdwijnen. Daarom is het belangrijk om correct te druppelen en regelmatig op
controle te gaan.
Onderstaande link geeft in totaal 5 oogziekten die optreden naarmate de leeftijd vordert. Ga regelmatig langs de oogarts om uw zicht optimaal te houden.
Anekdote : Frensje te vlug af…of toch niet. Frens, onze poes, heeft zo van die dagen die ervoor zorgen dat ik de nodige fitness krijg. Hij holt dan voor mijn voeten, wil zien wat er achter iedere deur te vinden is waardoor ik van hier naar daar hol om deuren te openen en te sluiten. Boven is eigenlijk verboden terrein voor hem maar zoals bij iedereen maakt dat nu net de nieuwsgierigheid nog groter. Regelmatig glipt hij, zonder dat ik het merk, mee naar boven om zich dan urenlang neer te vleien op één of ander zachte bed. Dus ben ik relatief alert wanneer de deur naar boven opengaat. Wanneer hij deze morgen terug iedere stap volgt die ik zet, ga ik, voor ik mijn weg naar boven inzet, terug naar de living om hem op andere gedachten te brengen. Rustig volgt hij me en daarop zet ik de spurt in naar de bewuste deur, open ze, schiet erdoor, sluit ze vliegensvlug, draai me met een beetje leedvermaak om zodat ik mijn weg naar boven kan inzetten…én wie zit me daar triomfantelijk aan te kijken? Frensje natuurlijk…
Onze nieuwe besloten groep : Oogvereniging hoge myopie.
Een samenvattend document met nuttige links door Gerlof (zowel voor België als Nederland) Mensen die deze lijst nog kunnen aanvullen zijn meer dan welkom om dit te melden. Bij het klikken op deze link kan je de lijst downloaden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten