88.Het verband tussen afnemend gezichtsveld, een kip en een uil.

Emotioneel gaat het wel goed met me. Al is het een vreemde periode. Volledige lockdown door het coronavirus. Voor heel wat mensen een hele opdracht om binnen te blijven maar zelf ben ik dit natuurlijk al jaren zo gewoon. Het heeft dus niet echt een invloed op mijn gemoed. Misschien is dit vooral zo omdat er een uitdaging van een heel ander niveau op mijn pad dreigt te komen.

In huis is het de laatste tijd zelfs heel aangenaam omdat het hele gezin nu thuis is, twee thuiswerkers en een student. Dus altijd wel iemand die zin heeft in een kop koffie of een tussendoortje, al moet ik zeggen dat er toch wel heel strikt wordt gewerkt. 

Omdat we elkaar nu wel meer zien dan anders, zijn er toch wel een paar dingen die opvallen. Zo maakte mijn man al een tijdje geleden de opmerking dat ik toch wel vreemde trekken begon te ontwikkelen. De laatste tijd nemen deze steeds meer toe, al probeer ik erop te letten om het toch rustiger aan te doen. Het zit zo, wanneer ik een ruimte binnenkom waar ik meerdere personen hoor praten, wil ik vlug alles in me opnemen.  Volgens mijn man verander ik dan plots in een kruising tussen een hyperactieve kip en een uil, mijn hoofd schiet kriskras alle kanten op om alles gezien te krijgen. Een heel gênant manier van kijken, die ik liever niet publiekelijk zou ten toon stellen, en me ervan bewust ben op het moment dat het net voorbij is om er dan zelf hilarisch mee te lachen.

Wanneer hij de opmerking maakt voelt  het echt ook zo aan, enkel het kakelen gebeurt nog niet, en stel me dan voor hoe het er moet uitzien. Dus die bizarre gewoonte ga ik toch terug proberen afleren en alles rustig aan waarnemen.

Vermoedelijk ontwikkelde ik die methode om onze poes in de gaten te krijgen en er niet overheen te struikelen wanneer ik de woonruimte binnenkom. Onze poes heeft daar nog nooit een opmerking over gemaakt vandaar dat ik er me niet echt van bewust was. Ik vraag me af of er nog mensen in kippen veranderden toen hun gezichtsveld steeds minder werd of ik alleen ben die deze ongewone manier van scannen ontwikkelde.

Aan tafel was het eigenlijk toch al een tijdje duidelijk dat het zicht minder werd. Mijn eetlust is er wel altijd en ook al maak ik het eten zelf en zet ik, meestal, alles zelf op tafel toch interesseert het me enorm wat mijn man naast me op zijn bord heeft. Vroeger hoefde ik mijn hoofd maar een beetje te draaien maar nu begint hij het toch een beetje vervelend te vinden dat ik bijna met mijn neus in zijn bord zit. Nog een vreemde eigenschap waarvan ik kan inkomen dat ik ze beter afleer.

Het lijkt me het beste om zoveel mogelijk voor te bereiden nu en ik krijg de raad van iemand uit de groep om de voiceover te gebruiken op de Iphone maar we hebben een one+, dus geen voiceover. Plots denk ik eraan dat ik dan wel de Ipad van mijn man kan gebruiken om berichtjes te sturen en te beluisteren. Maar wanneer ik mijn plannen bekend maak heeft hij binnen een paar minuten onze IT-zoon al de vraag gesteld of er niet zoiets voor one+ is. Tot mijn man zijn grote opluchting is dat er inderdaad en staat het zelfs een paar minuten later reeds geïnstalleerd!  Zo kan ik aan de slag met : Talk back.

Eten is nog steeds een hobby dus hoort koken daar automatisch bij. Ik heb zelf al heel wat trucjes ontwikkeld om me te behelpen maar mijn kookfornuis is ondertussen 23 jaar oud vertoont al een paar mankementjes zoals de biepjes die niet meer worden weergegeven wanneer je een andere warmtestand wil aanduiden. Momenteel gaat het nog maar op termijn gaan we toch iets praktischer nodig hebben als het de bedoeling is dat het eten echt gaar wordt. Zelf had ik al op mijn blog hier deze van Atag (zie foto) gezet met bijhorende siliconen mat om aan te duiden waar je je kom of pan kwijt kan én met draaiknoppen.

Nu valt wel op dat de plaats voor de pannen en kommen wel heel beperkt is dus ging ik op zoek naar iets anders. Via de facebookpagina van Kim Bols (blinden en slechtzienden) plaatste ik een oproep hiervoor. Heel wat reacties volgden maar het was Kim zelf die met een oplossing kwam. Zo is er een bedrijf in Duitsland die een gepersonaliseerde silicoonmat in 3D print. Je kan dit principe dus voor de meeste vuren gebruiken. Er kan een matje geprint worden dat de toetsen duidelijk laat voelen en waar je dan de biepjes kan tellen. Eveneens zijn er steuntjes die aan de zijkant worden vastgemaakt zodat je de kom of pan er kan tegenaan schuiven om zo de juiste plaats te vinden. Super toch?! Het bedrijf staat geregistreerd bij VAPH (Vlaamse dienst).

https://www.vaph.be/nieuws/inductiekoken-toegankelijk-voor-blinden-en-slechtzienden-dankzij-3d-printing

Er is ook nog onze microgolf combioven die ondertussen de gezegende leeftijd van 25 jaar heeft gehaald. Door de touchtoetsen en de donkere achtergrond duw ik regelmatig op een of andere functie waarvan ik het bestaan nooit heb geweten en probeer dan op alle mogelijke manieren terug op het hoofdscherm te komen. Had ik indertijd de gebruiksaanwijzing gelezen was dit nu waarschijnlijk niet zo'n gedoe geweest. Omdat we voorbereid willen zijn ging ik dus al op zoek naar een vervanger en kwam bij deze Engelssprekende combioven uit van het merk Cobolt.

Deze is o.a. te verkrijgen bij de Brailleliga.
Lijst van keukenhulpmiddelen Brailleliga  (de Engelssprekende keukenweegschaal van Cobolt gebruik ik al 20 jaar en ben daar heel tevreden over, ook die begint nu af en toe toch te stotteren.)

Dan heb ik nog mijn brilverhaal : Iets uit de diepvries halen gaat volgens een ritueel : deksel open, bril rechts in de kist, leesbril op, zoeken wat ik nodig heb, brillenwissel en deksel dicht. Normaal gaat het dus zo. Deze keer ging het een beetje anders, ik vergat namelijk één stap en dacht nog na het dichtgooien : goh, die vrieskist zit zo boordevol, ik leg alles nog eens goed en sla het deksel nog maar een keer goed dicht. Toen ik me omdraaide besefte ik dat ik mijn leesbril nog ophad en mijn andere bril…nog in de vriezer lag. In twee stukken weliswaar. Oeps…Zo zie je maar, de juiste stappen nemen, en ook nog in de juist volgorde, kan heel belangrijk zijn!

Ondertussen heb ik reeds twee ooglapjes die een Canadese dame voor me maakte. Omdat het leuk is om wat op je kledij te combineren wou ik er nog eentje bestellen. Ik stuurde een foto van een lila orchidee en gaf aan welk kleur ik als achtergrond wou en kreeg dit mooie resultaat toegestuurd. Een echte vrouwelijk ooglap is het geworden. Heel blij mee!

Thanks DaniëllesLeather.

Mijn facebookpagina : hogemyopie

De besloten groep : oogvereniging hoge myopie.

Website : www.hogemyopie.nl