43. Stelling : "Een hond en een stok zijn helemaal niet duidelijk."

Deze stelling wordt momenteel veelvuldig gedeeld via de sociale media:

“Een hond en een stok zijn helemaal niet duidelijk. Blinden en slechtzienden moeten beter laten zien dat ze een visuele beperking hebben. Anders mogen ze niet verwachten dat mensen rekening met hen houden.”

Foto : bij deze foto van vrouwelijk schoon kan ik me wel een beetje inbeelden dat er mensen zijn die het moeilijk hebben om zich op de hond of stok te concentreren. Toch is het veiliger om van het totaalplaatje te genieten.

Ik moet zeggen dat ik toch wel even schrok toen ik bovenstaande stelling las en er dan ook vanuit ga dat dit niet de mening is van de gemiddelde medemens. Om dit onderwerp nog eens extra in de verf te zetten besloot ik een pagina hieraan te wijden. Ook al kwamen er heel wat grappige en leuke reacties, toch blijft het een pijnlijk punt waardoor er ook nog heel wat cynische volgden.

Een paar leuke, oprechte opmerkingen van mensen die afhankelijk zijn van deze hulpmiddelen of prachtige geleidehonden :

1. Wat moeten we dan nog doen? Een neonpijl met knipperende led-verlichting boven ons hoofd hangen met de tekst 'Ik zie jou niet!'.
2. En als je in een rolstoel zit moet je dan ook noch een bordje dragen met ik kan niet lopen.

3. Blauw zwaai licht en toeters en bellen? Voor andere zaken vallen wij toch genoeg op.

4. Een witte stok is volgens mij het teken dat iemand een visuele handicap heeft. Dit geld over heel de wereld.

5. Oké, er zijn buttons te koop en speciale badmutsen, brillen met gekleurde glazen, belletjes die je aan de halsband van je hond kunt hangen et cetera, maar iets in mij zegt dat blinden er niet per se uit hoeven te zien als joker. Gewoon een witte stok zou voldoende herkenbaar moeten zijn.

6. Als een hond (met tuigje en fluo vestje en een stok nog niet duidelijk zijn, wat moeten we dan oranje verkeerskegel op ons hoofd en loeiende sirene...

7. Misschien speciale kleding die heel fel is, een helm met zwaailicht en sirene en dan nog een mooie button om het af te maken.

8. Wat dan.... een vlaggetje of een lichtbalk boven hun hoofd......

9. Als dat nog niet duidelijk is, hond en stok, komen we dan van Mars?

10. Als niemand kijk maakt het niet uit wat je doet.. al loop je naakt over straat...

11. Alle zienden een belletje om en de mobiele telefoon afpakken. Wij zijn zichtbaar genoeg. Sterker nog onze honden worden meestal wel gezien door hondenliefhebbers. Rarara

12. Is dat een uitspraak van een andere blinde?

En zo volgden er nog heel wat meer…

Onderstaande zal waarschijnlijk nog het meeste effect hebben (vandaar ook deze pagina) :

'De mensen bewust maken en voorlichting geven. Aandacht via social media daar kan ik me helemaal in vinden. We kunnen het niet genoeg onder de aandacht brengen. Prima manier. Beter dan dat wij ons nog meer gaan uitdossen.'

Ikzelf beschik nog over ‘zicht’. Het bestaat uit een combinatie van lopen met paarden oogkleppen, kaas met gaatjes zien, dubbel zien, kronkelend beeld en verminderd zicht. Zelf merk ik hoe moeilijk en vooral hoeveel inspanning het soms vraagt om met dit alles een normale tocht of wandeling te maken en ben dan ook heel blij wanneer ik een uitgereikte arm van familie of vrienden kan aannemen die er alvast voor zorgt dat ik niet tegen iedereen aanloop of ik mijn voet omsla in één of andere oneffenheid van het voetpad. Wanneer de ondergrond vlak is en op een rustige gelegen wandelpad gaat het er heel wat stresslozer aan toe.

Een paar weken geleden besloten we hier te voet naar onze plaatselijke kermis te gaan. Halverwege besefte mijn man dat hij nog iets vergeten was en besloot om terug te keren. Omdat het een bekende, rustige weg is besloot ik om, met één oog dichtgeknepen, rustig verder te gaan. Na een goeie 500 meter bereikte ik het huis van onze vrienden. Onze voetpaden zijn dikwijls zo artistiek aangelegd dat het niet altijd evident is om een rustige wandeling te maken maar toch was ik erin geslaagd om slechts twee keer mijn voet op een andere manier neer te zetten dan  normaal het geval zou moeten zijn, een overwinning op zich. De plotse niveauverschillen in het trottoir geven vooral een pretparkgevoel waardoor zich een welgemeende 'oeps' laat vallen wat dan weer starende blikken in je richting veroorzaakt. Met een gênant gegniffel zet ik mijn tocht dapper verder.

Je laten leiden door middel van een stok of een geweldig dier lijkt me nog veel ingewikkelder en moet een enorme concentratie vergen. Niet iedereen is zo snel bedreven in deze hulpmiddelen. De ene mens leerde het al als kind, de andere moet het op latere leeftijd allemaal onder de knie krijgen.

Op straat lopen betekent ook dat je heel wat andere indrukken te verwerken krijgt, een wagen die komt afgereden, toetert, mensen die praten om je heen, mensen die luidkeels in hun GSM iemand aan de andere kant van de lijn iets proberen duidelijk te maken, kinderen die de tijd van hun leven hebben en dit dan ook heel hoorbaar maken, kinderen die in hun enthousiasme heen en weer huppelen,…ook dit alles moet opgevangen en verwerkt worden. Nu is het wel zo dat alles met de tijd een beetje een routine wordt maar toch blijft dit een enorme inspanning vragen. Deze mensen verdienen dan ook niks anders dan heel veel respect!

Daarom wil ik mensen die van Moeder Natuur die twee prachtige wondertjes meekregen en daar ten volle mogen van genieten even attent op maken en vragen of ook zij een kleine inspanning kunnen leveren. Even rond zich heen kijken hoe de situatie eruit ziet én of er zich mensen in hun onmiddellijke omgeving bevinden die daar niet de mogelijkheid toe krijgen. Wanneer de witte stok of een prachtige hond echt niet duidelijk zijn is waarschijnlijk het moment gekomen dat die personen er zelf eentje in de hand nemen…

Hier is alvast nog een berichtje van een normaal ziend iemand die volledig mee is : ‘wat is dat nou voor een idiote uitspraak. Wij zienden moeten onze ogen gebruiken en opletten. De mensen met een visuele beperking kunnen dat zelf immers niet. Heb respect voor de hond en de stok en geef ze de kans en de ruimte.’

Foto : deze partners krijgen een geweldige opleiding en zijn dan ook in staat om mensen een stuk van hun vrijheid terug te geven. 

De schitterende campagne : Blind voor 1 dag, helpt alvast een heel klein beetje om mensen te sensibiliseren en vooral aan de lijve te laten ondervinden hoe het eraan toegaat wanneer je niet meer op je zicht kan rekenen.

Anekdote : ‘haast en spoed...’ Onze visjes maken een zware medische crisis door en hebben nogal wat ‘verzorging’ nodig. Wanneer ik de schakelaar van de filter terug wil aanzetten loop ik, nogal gehaast, terug de veranda in. De deuren stonden door de verschroeiende hitte de laatste dagen wagenwijd open. Vandaag dus niet…met een harde dreun bots ik met de zijkant van mijn voorhoofd en bril tegen het glas aan. Even een paar seconden bekomen en dan vlug de schakelaar aanleggen. Alweer een blauwe plek, inclusief bobbel, rijker.

Ook op mijn andere pagina’s vind je heel wat anekdotes en voor wie er niet genoeg kan van krijgen staat er nog een samenvatting op : https://www.kimbols.be/handicap-integratie/humor/je-bent-blind-of-slechtziend-als-je.html

Mijn facebookpagina : Hogemyopie.