Wat een top programma. Philippe brengt een gevoelig onderwerp in de spotlights op een humoristische manier maar bewaart toch alle respect voor de mens. Verschillende onderwerpen passeerden reeds de revue. Nu was het aan 5 blinde en slechtziende mensen. Hij brengt een week samen met hen door en tussendoor kan je de zaalshow volgen die hij later brengt over hun ervaringen.
Deze keer zijn het twee mensen met RP (retinitis pigmentosa) een oogaandoening die ik ook sinds kort leerde kennen. (voor alle duidelijkheid die heb ik niet) De groei van vlekken op het netvlies belemmeren het zicht zodanig dat men met de tijd helemaal blind wordt. Er is ook iemand die blind werd geboren doordat zijn ogen plots stopten met groeien. Een meisje die haar centrale zicht kwijt is door een genetische afwijking aan het netvlies. De vijfde persoon verloor zijn zicht op een wel heel onfortuinlijke manier. Twee keer sloeg het noodlot toe. Een eerste keer toen hij een aardappelschillertje uit zijn broertje’s hand wou halen en die plots losliet. Daarbij raakte hij zijn oog. Een aantal jaar later door een steen die in zijn andere oog werd gekatapulteerd.
Vijf verschillende verhalen maar toch zoveel, herkenbare, overeenkomsten. De eerste die me opviel en wat ook ik heb ervaren in een bepaalde periode van mijn leven was het willen wegmoffelen. Steeds vaker hoor ik van mensen dat ze hun ‘handicap’ of het niet kunnen van dingen proberen weg te moffelen voor de buitenwereld. Eenmaal je over die drempel heen bent geeft het een heel ander gevoel. Het is vreemd hoe een soort van schaamte plaatsmaakt voor een gevoel van onverschilligheid als ik het zo mag uitdrukken. Plots komt een moment dat je het helemaal niet meer erg vindt dat mensen weten dat niet alles meer voor je lukt wat bij een normaal ziend iemand wel zonder enig probleem kan. Ook het vertellen over mijn oogziektes ging van een taboe over naar het, letterlijk hier, aan de hele wereld vertellen.
Julius
De ene persoon met RP, Julius, is al geruime tijd blind de andere persoon ondergaat nog de transformatie. De jongere man, Ruben, geniet nog heel hard van wat hem nog rest van ‘het zien’ ook al heeft hij al heel wat problemen die hem belemmeren. De tijd ertussenin is niet altijd evident. De ongemakken die erbij komen voel ook ik. Ik kon dan ook heel goed volgen in de nogal vreemde uitspraak die Julius ooit dacht : ‘misschien is het beter dat ik morgen blind opsta, dan ben ik ervan af.’ Voor een buitenstaander kan dit heel verwarrend overkomen maar je zit voortdurend in een proces waar je zicht achteruit gaat, je hoofd moeilijk alles kan ordenen wat het binnenkrijgt en nog zoveel meer. Je weet dat het moment eraan komt maar wanneer…Langs de andere kant geeft het je ook de kracht om nog te genieten van alles wat wel nog kan. Dingen in je herinneringen op te slaan zodat je, op het moment dat het ophoudt, nog kan nagenieten van wat wel was. Ik ben ervan overtuigd dat hoe goed je ook voorbereid bent, op het moment zelf het nog steeds als een harde klap aankomt. Maar ik begrijp heel goed wat hij wil zeggen.
Sacha
De opmerking van de blindgeboren man, Sacha : als je blind wordt dan verlies je wat, wanneer je blind geboren wordt ga je zoeken naar meer. Alles wat je als blindgeborene bereikt is meer, iemand die blind wordt verliest vooral. Ook dat bleef bij me hangen.
Rik
De reacties op : wat zou je willen zien als je een pil krijgt die je terug dingen kan laten zien. Dit was voor de op een ongelukkige manier blind geworden Rik duidelijk : ‘De natuur’. Ook bij mij is dat hetgene dat ik het hardst zou missen, de mooie kleuren. Mensen zitten in je hart. Ik merk nu al dat ik niet echt oplet hoe mensen eruit zien. Ze zijn er gewoon. Misschien komt het niet altijd leuk over omdat ik ook niet altijd complimentjes geef over hun uiterlijk of nieuwe kledij, behalve dan als ze fel gekleurd zijn want dan vallen ze me wel op. Sasha, die blind werd geboren, zou ze doorgeven aan iemand anders. Het voelen ligt hem beter dan dat hij extra inspanningen zou moeten leveren om echt te kijken. Volgens hem kost het nu al zoveel energie dat hij zich niet kan voorstellen om nog extra energie te investeren aan kijken. Ik kan me voorstellen dat dit voor normaal ziende mensen vreemd klinkt.
Ruben
Rik wil dan weer dat mensen gewoon doen tegenover hem. Heel verstaanbaar. Zeker als hij het ongelofelijke verhaal vertelt dat een ober zijn vrouw vroeg wat hij wou drinken. Onvoorstelbaar!
Stéphanie
Stéphanie geeft les en laat de leerlingen luidop roepen. Een hand opsteken ontgaat haar immers. Blijkbaar is dat een goede oplossing en weet ze zelf de snoodaards die haar te vlug willen af zijn of niet opletten er toch uit te pikken.
Het leuke was het ontbijt dat Philippe geblinddoekt mee beleefde. Het geluid van het getik op het bord was voor hem moeilijk te detecteren. Ook de kaas gaf een andere sensatie in zijn mond dan wanneer hij gewoon kijkt…
Wat dit programma vooral laat zien is dat slechtziende en blinde mensen ook gewoon mensen zijn met alleen dat tikkeltje extra en dat moeten ‘ziende’ mensen leren begrijpen. Behandel ons dan ook zoals je ieder ander mens zou behandelen…én als er hulp nodig is laten we het heus wel weten. Ik ben alvast heel blij met mijn omgeving die dikwijls vergeet dat dingen me niet lukken. Zalig gevoel!
Dit zijn slechts een paar fragmenten uit het programma. Wie het hele programma wil bekijken of beluisteren kan dat op : https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/taboe/2018/taboe-s2018a4-mensen-die-blind-en-slechtziend-zijn/# (beschikbaar tot 17 april)
Mijn facebookpagina : Hoge Myopie
VRIJDAG IS HET ZOVER. Wie er nog wil bijzijn kan dat nog :
SAMENKOMST HOGE MYOPIE :
Een gezellige babbel met een lotgenote? Een verhaal vertellen dat degene die voor je zit echt begrijpt? Ervaringen delen? Dit is iets wat velen willen maar aangezien we niet zo talrijk zijn met een hoge myopie (bijziendheid) lukt dit zelden of nooit. Daarom wou ik een bijeenkomst organiseren om dit mogelijk te maken. Deze zal doorgaan op 16/02/2018 in de gebouwen van Visio Breda ( Heerbaan 14-40,Breda) van 12-17u. Ook partners zijn meer dan welkom. Geïnteresseerden kunnen een mailtje sturen naar advhogemyopie@telenet.be. Het wordt alvast een ‘internationale’ bijeenkomst want zowel België als Nederland is vertegenwoordigd. Mijn verhaal vind je op www.hogemyopie.blogspot.be (vanaf 1.Voorwoord), het zou leuk zijn nog extra verhalen te vinden bij lotgenoten. Tot dan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten