Door de jaren heen onderging mijn zicht heel wat transformaties
van goed, naar minder goed, naar zo goed als niks meer naar terug een beetje
beter, naar gewoonweg een beetje vreemd,... maar iedere keer was er wel een
oplossing om ervoor te zorgen dat ik nog steeds zag. Ondertussen heb ik, naast
mijn hoge myopie en maculadegeneratie, ook al 27 jaar glaucoom maar ondanks het
dagelijks druppelen van de medicatie wint de ziekte toch steeds meer terrein. Ik
kan me echter niet voorstellen dat ik in al die jaren reeds 5 keer vergat te
druppelen omdat ik weet hoe belangrijk die druppels wel zijn. Toch wordt de
oogzenuw verder aangetast ook al wordt de druk onder controle gehouden en is
die steeds goed bij iedere onderzoek. De oorzaak is waarschijnlijk te zoeken
bij de hoge bijziendheid in combinatie met het zoveel jaren druppelen. Ook al
werd recent nog gezocht om andere medicatie uit te proberen, de kans bestaat
dat deze op termijn niet meer naar behoren werkt bij zo’n hoge bijziendheid.
Door
de glaucoom wordt de oogzenuw aangetast en verlies je steeds meer van je
gezichtsveld. Ook vorig jaar wees het gezichtsveldonderzoek uit dat er alweer
een stukje minder was. Het vreemde is dat je het eigenlijk niet echt direct
merkt. Je past je namelijk makkelijk aan door algauw je hoofd wat meer te
draaien of meer van links naar rechts te kijken om het hele plaatje toch te
kunnen opnemen. Af en toe valt het natuurlijk wel op dat je dingen mist wanneer
anderen je er attent op maken of wanneer plots dingen ziet verschijnen die er
een paar seconden eerder niet leken te zijn. Ergens tegenaan lopen is me ook al
niet onbekend.
Een paar weken geleden las ik een artikel over glaucoom en dacht
om even zelf te proberen een gezichtsveldonderzoek op te maken. Een mens moet
inventief blijven. Via het programma Paint zette ik een dikke ‘dot’ midden op
mijn scherm waar ik me op concentreerde. Mijn cursorpijltje staat sowieso op extra groot en zwart omdat
het zich wel altijd weer ergens op mijn scherm weet te verstoppen. Ik begon met
een dikke lijn te trekken en nog één en nog één en toen ik mijn focus
verplaatste viel het me op hoe een gans stuk van mijn rechterkant zwart was
gekleurd. Ik had deze totaal niet opgemerkt. Het verlies begint op zo’n 6cm van
het centrum naar de buitenkant van mijn oog en loopt van boven naar onder. Ook
bovenaan het scherm was een hele vlek zwart. Nu weet ik wel dat er reeds
stukken waren verdwenen maar of het in die mate was kon ik me toch niet echt
herinneren. Ik vond dat mijn man ook maar eens mijn test moest proberen maar
waar ik de cursor ook plaatste iedere keer wist hij hem direct aan te duiden.
Omdat ik toch een beetje ongerust werd besloot ik de oogarts te
bellen. Gelukkig had ik 3 weken later nog een afspraak staan die ik niet in
mijn agenda had gezet. Nu heb ik nog wel steeds regelmatig flitsjes maar niet
meer in die mate van de periode dat het risico op een netvliesloslating wel
heel hoog lag. Een netvliesloslating sloot ik dus uit omdat ik geen extra
flitsen had gehad. Als het gezichtsveld echt verkleind was moest het wel door
de glaucoom komen.
Foto's : al deze foto's zijn voorbeelden van hoe een beeld er kan uitzien bij glaucoom. De zwarte delen zijn beelden die de persoon niet meer te zien krijgt. Hij gaat het niet zien zoals hier wordt weergegeven maar dat stuk wordt gewoonweg niet gededecteerd. Je brein kan zelfs stukken opvullen met wat het 'voor handen' heeft. bv. Een stuk weg verder aanvullen met gewoon een stuk straat i.p.v. een naderende wagen of iemand die net oversteekt. Dit kan tot gevaarlijke situaties leiden aangezien hetgene dat werkelijk in het 'zwarte gat' zit niet wordt waargenomen.
Bij het bezoek aan de oogarts staat geen gezichtsveldonderzoek
gepland. Er wordt wel terug op twee manieren de druk opgemeten en die is heel
goed. Wanneer ik mijn eigen onderzoek uitleg zegt de oogarts dat er inderdaad
al een stuk rechts was verdwenen en ook bovenaan. Doordat de druk ok is is er
eigenlijk geen extra ‘technische’ mogelijkheid meer om de grens tegen te
houden. M.a.w. als het verdergaat is er niks meer aan te doen…Binnen 6 maand
wordt er een gezichtsveldonderzoek ingepland. Alweer afwachten dus. Ik vertel
hem ook dat mijn linkeroog me heel wat problemen bezorgt en dat ik nu ’s avonds
gebruik maak van een ooglapje. Hij merkt op dat het inderdaad heel moeilijk kan
zijn om teveel prikkels binnen te krijgen en dat de info, door de slechte
toestand van mijn ogen, ook al een stuk langzamer binnenkomt. Ook daar is
weinig aan te doen dus het ooglapje kan zeker rust brengen. We zullen er alweer
moeten leren mee leven en zijn allang blij dat er nog steeds beeld rest.
Foto : dit is een weergave van een gezichtsveldonderzoek. De afbeelding links is van een normaal zicht met het zwarte stukje als 'blinde vlek' deze heeft iedereen. Het rechtse beeld is van een oog dat aangetast is door glaucoom.
Druppelen : Ook mijn ouders gaan in hetzelfde oogcentrum als ik.
Mijn vader heeft sinds 2 jaar ook glaucoom, wat trouwens een normale
ouderdomsziekte is. Het druppelen gaat hem echter niet zo goed af en ik had al
verschillende keren het belang van de druppel aangewezen. Maar toch…Ik besluit
even mee binnen te glippen bij hun oogarts terwijl hij nog het
gezichtsveldonderzoek ondergaat. Ik maak de oogarts er ook op attent dat hij
het niet zo nauw neemt met de druppels en dat ik er hem reeds verschillende
keren over aansprak. Dat de druppels niet echt aangenaam aanvoelen speelt
natuurlijk ook een rol.
Even later komt het resultaat van zijn gezichtsveldonderzoek binnen en kunnen we het vergelijken met dat van vorig
jaar. Er waren reeds twee vlekken te zien in zijn centrale zicht van zijn
rechteroog en blijkbaar zijn deze nu nog een heel stuk verder uitgebreid.
Glaucoom is geen pijnlijke ziekte. Eigenlijk voel je zelf totaal
niet dat er iets aan de hand is. Door het druppelen op zich merk je zelf geen verschil of bij het kijken zie je niet direct de schade wanneer deze nog
niet zo groot is. Maar glaucoom is een geniepige dief die in de loop der tijd, soms heel snel soms wat langzamer, met je zicht gaat lopen. Het is dan ook heel belangrijk om te druppelen zoals
je dat wordt aangegeven bij de oogarts. Een oogdrukonderzoek zou vanaf 40 jaar jaarlijks moeten gebeuren. Een beetje zoals naar de tandarts gaan. Daar geldt de regel : beter voorkomen dan genezen, bij Glaucoom heb je die luxe niet. Eens een stuk uit je gezichtsveld is verdwenen komt het nooit meer terug.
Mijn facebookpagina : Hoge Myopie
VOLGENDE WEEK IS HET ZOVER. Wie er nog wil bijzijn kan dat nog :
SAMENKOMST HOGE MYOPIE :
Een gezellige babbel met een lotgenote? Een verhaal vertellen dat degene die voor je zit echt begrijpt? Ervaringen delen? Dit is iets wat velen willen maar aangezien we niet zo talrijk zijn met een hoge myopie (bijziendheid) lukt dit zelden of nooit. Daarom wou ik een bijeenkomst organiseren om dit mogelijk te maken. Deze zal doorgaan op 16/02/2018 in de gebouwen van Visio Breda ( Heerbaan 14-40,Breda) van 12-17u. Ook partners zijn meer dan welkom. Geïnteresseerden kunnen een mailtje sturen naar advhogemyopie@telenet.be. Het wordt alvast een ‘internationale’ bijeenkomst want zowel België als Nederland is vertegenwoordigd. Mijn verhaal vind je op www.hogemyopie.blogspot.be (vanaf 1.Voorwoord), het zou leuk zijn nog extra verhalen te vinden bij lotgenoten. Tot dan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten