29. Digitale brillen!

Foto : even vermelden dat de foto's op deze pagina enkel een illustratief doel hebben en niet echt gerelateerd zijn met de digitale brillen.

Ik weet dat mijn titels soms nogal vergezocht zijn hier in de blog maar deze is er eentje die je echt wel letterlijk mag nemen. Half november 2016 werd op het nieuws een reportage gegeven over deze nieuwe technologie. Ik voelde eerst wel wat verontwaardiging omdat ze aangaven dat ‘oudere’ mensen brillen nodig hebben voor ver- en dichtbij maar ik zal ze dat maar vergeven. Het grootste deel van de dubbele brillen en bifocale brilgebruikers  zullen zich inderdaad in die leeftijdsgroep bevinden.

Dit is ook niet de eerste keer dat ik dit meemaak. Zo gingen we een paar jaar geleden een gsm halen met grote toetsen en symbolen. Deze was niet in de winkelrekken verkrijgbaar maar moest aan de kassa gevraagd worden. Toen ik dat dan ook deed kreeg ik recht in mijn gezicht : ah ja, die gsm’s voor oude mensen. Niet, dus!

Maar terug naar de high tech glazen. Ook via de site van een krant werd deze nieuwe technologie voorgesteld. Je kon ook inschrijven om de voorstelling van de glazen bij te wonen en eigen inbreng te geven. Dat heb ik dan ook onmiddellijk gedaan omdat ik geloof dat dit gewoonweg de toekomst wordt.

Nu gaat het wel vlot met de twee brillen maar moest het mogelijk zijn om toch een goed resultaat te krijgen met één zou het natuurlijk makkelijker zijn en vooral minder poetswerk om de etensresten van de leesbril te verwijderen. Op dit moment is het zo dat bifocale glazen in twee worden verdeeld waardoor je door het onderste (dichtbij) of bovenste (veraf) gedeelte van het glas moet kijken.

Aangezien ik slechts met één oog kan werken en dus geen dieptezicht heb zou dit ervoor zorgen dat  mijn neus zich algauw een heel stuk dichter tegen de grond zou bevinden, vandaar de keuze om met twee brillen te werken. Maar bij deze nieuwe glazen wordt een soort lens in het centrale deel van het glas gebruikt om te switchen van ver naar dicht.

Het project wordt niet alleen gesteund door de Universiteit Gent maar ook heel wat grote internationale bedrijven die momenteel brilglazen op de markt brengen scharen zich erachter.

De dag van de samenkomst ben ik echt wel heel benieuwd. We zijn slechts met een aantal mensen. Blijkbaar worden de groepjes zo klein mogelijk gehouden om zoveel mogelijk input te krijgen van de aanwezigen. Dit lijkt ook echt te werken. De manier waarop ze met dit product naar buiten komen vind ik al super. Eerst aan de doelgroep het product voorstellen en proberen zoveel mogelijk aan hun wensen tegemoet te komen. Er wordt echt geluisterd en genoteerd. Ik heb hier een heel goed gevoel bij. Eigenlijk zou dit bij ieder product zo moeten gebeuren.

We mogen het prototype proberen, aangezien de sterkte niet is aangepast geeft het geen goed beeld maar je merkt duidelijk dat het beeld wisselt wanneer je twee keer het montuur aantikt. Doordat de lens voor het zicht van dichtbij (die momenteel al zo’n 2,5cm bedraagt) in het centrum zit hoef je je hoofd niet omhoog te houden om te lezen zoals bij de brillen die nu op de markt zijn. Die multifocale brillen bezorgen nu heel wat mensen klachten omdat ze een verkeerde houding aannemen bij het lezen. Met deze nieuwe bril tik je dus twee keer op het montuur om de leessterkte in te schakelen en wanneer je dit nog een keertje doet krijg je gewoon terug de sterkte voor ver. Ik ben alvast superfan en ben vereerd dat we met een aantal, als testpersoon,een tijdje het product mogen uitproberen en daarna onze bevinden meedelen. Dit zal voor het einde van de zomer zijn.

Wat me natuurlijk ook heel hard interesseert is het feit dat ze eveneens willen werken op mogelijkheden om bijziendheid bij kinderen aan te pakken door een model te creëren dat de myopie tegenhoudt. De technische details bespaar ik jullie maar het komt er vooral op neer dat de groei (de aslengte) van het oog wordt afgeremd, een te lang oog is namelijk de oorzaak van bijziendheid.

Het is natuurlijk nog altijd zo dat je zelf ook de ogen van je kinderen kan helpen ontwikkelen zoals het hoort. Momenteel neemt de groep met myopie (bijziendheid) heel hard toe, 1 op 4 kinderen, omdat heel wat kinderen teveel voor een beeldscherm zitten en hun ogen niet genoeg ‘getraind’ worden om ver te kijken. Dus beperk het schermgebruik én vooral laat ze pauzeren en op die momenten ver kijken.

Buitenspelen is een heel goed voorbeeld, kinderen wisselen daar voldoende af met dichtbij en veraf kijken. Ik ben zo blij dat onze jongens tijdens hun kinderjaren met geen stokken binnen te krijgen waren want ook nu vallen ze ten prooi aan de verslavende schermen. Doordat de oudste informatica studeert is dit natuurlijk een noodzakelijk kwaad.

Na de bespreking ben ik ervan overtuigd dat dit echt iets revolutionairs is. Wanneer de bril op de markt komt gaan we zo trots zijn dat dit een Belgisch product is! 

Een spannend afwachten en aftellen naar eind van de zomer. Wanneer de brillen juist op de markt komen werd nog niet meegedeeld maar jullie kunnen al beginnen oefenen om bij het lezen even het montuur twee keer aan te tikken zodat, op het moment dat het zover is, de routine er alvast inzit! Er wordt nog een oplossing gezocht om het ‘getik’ op langere termijn eruit te halen zodat het automatisch gaat maar mij stoort het totaal niet, ik ben nu al superfan.

Onderstaand de linken naar de digitale glazen :

https://nieuws.vtm.be/binnenland/214733-deze-digitale-bril-past-zichzelf-aan

https://www.ugent.be/nl/actueel/persberichten/digitale-bril-bifocaal-glas-spin-off-imec-presbyopie.htm

Mijn facebookpagina : HogeMyopie : daar vind je ook een filmpje over de toenemende bijziendheid bij kinderen. Beter voorkomen dan genezen is de boodschap!

28. Naweeën

Ik heb het toch wat onderschat. Laseren geeft zo niet het gevoel dat je een operatie hebt ondergaan maar dat valt toch een beetje tegen. Misschien is het ook zo dat ik op de duur er niet echt meer bij stilsta. Bij de behandeling van de nastaar had ik nadien geen enkel pijnlijk gevoel. Er diende toen natuurlijk ook niet zoveel laserpulsen gegeven te worden. Maar nu heb ik de volgende dagen toch een pijnlijke druk in het oog. (Firmin de bokser lijkt alweer te zijn gepasseerd, op gevoelsvlak deze keer, niet dat ik daar echt ervaring mee heb maar zo moet het ongeveer aanvoelen). 

Vooral ’s morgens en in de voormiddag wat ik een beetje vreemd vind aangezien ik dan net heb gerust. Ook wanneer ik iets opneem voel ik het in het linkeroog net zoals bij mijn cataractoperatie drie jaar geleden. Met de combinatie van de lichte hoofdpijn tussendoor neem ik toch een paar keer een paracetamol, die dan wel lijkt te helpen. We gingen nu ook de dag na het laseren een hele dag op vriendenbezoek maar verder dan wat rustig keuvelen, op tijd en stond een slok en een hap hield ik het er toch wel heel rustig.

Het zeurend gevoel in mijn hoofd (en nee, deze keer zitten mijn mannen daar voor niks tussen) duurde slechts twee dagen maar het pijnlijk gevoel in het oog blijft nog steeds. Ook wanneer de zon schijnt voelt dit pijnlijk, vermoeiend aan.

Dag 6 na de operatie lijkt de pijnlijke druk beter. Het is ook zo dat ik de avond ervoor de IR cabine inging. Mijn zoon zegt steeds dat het wel een wondercapsule lijkt wanneer hij me hoort praten maar dat is het toch ook voor heel wat dingen. Die warmte dringt door tot diep in je lichaam en is gewoon helend en vooral ook ongelooflijk aangenaam.

Ik ben ondertussen ook begonnen  met de nieuwe druppels. Nu moet ik zeggen dat ik niet direct iets anders ervaar. Wanneer de lichtinval te groot is neemt links het nog steeds over. Ook wanneer bvb. op tv een contrast te klein is  (enkel de lucht) of juist omgekeerd te druk (een mensenmassa), iets teveel licht wordt uitgestraald moet het rechteroog het onderspit delven. Actiefilms waren vroeger sowieso de laatste jaren al moeilijk te volgen, zelfs als ik mijn ene oog sloot. Daarom heb ik ook onze oudste zoon die dan weet wat ik waarschijnlijk weer heb gemist en toch wel belangrijk is om de rode draad van de film mee te hebben. Soms twijfel ik of het komt door de myopie of gewoon het ouder worden, alles komt vertraagd binnen en daardoor wordt dus niet alles meegeven. Aangezien anderen van mijn leeftijd, en ouder, er geen last van hebben kan ik toch wel stellen dat de kwaliteit van mijn oog er voor iets tussenzit.

Wanneer ik buiten het oog probeer te openen op een zonnige dag lijkt het alsof ik een zware ondervraging tegemoet ga bij 'the FBI themselves'. Een immens licht dringt zich in het oog waardoor het openhouden gewoon onmogelijk is.

Ik hoop dat binnen 4 weken na de volgende laserbehandeling, waardoor het vastgegroeide deel volledig wordt afgescheiden, er toch een beter resultaat komt.

We mogen de nieuwe bril gaan afhalen. Ik ben aangenaam verrast. Het rechtse glas van mijn vorige bril was blijkbaar toch ook wel aan vervanging toe want ik voel dat het beeld toch een beetje helderder is, het laat meer licht binnen. Het glas is ook groter wat een aangenamer gevoel geeft (en ik maar commentaar geven op de uilenbrillen).

Foto : nieuwe aanwinst. Eerste opmerking van de zonen : goh mama, nu zie je zelfs de rimpels en donsharen op je wangen nog beter...positief zijn ze wel!

Het linkerglas is nu ook aangepast aan het linkeroog maar ik merk niet echt zo’n verschil met of zonder de bril. De opticien zegt ook dat de correctie in beide glazen zo verschillend zijn dat het gewoonweg onmogelijk is dit samen in de hersenen te verwerken dus dat ik inderdaad het linkeroog moet uitschakelen en enkel rechts kijken.

Het wordt toch ook terug aanpassen. Wanneer de zon schijnt wordt duidelijk dat de glazen heel wat meer licht binnenlaten. Wat een moeilijk mens ben ik toch, teveel licht, te weinig licht…het zal wel allemaal terug op zijn pootjes komen zeker. Nog een beetje op de tanden bijten, deze zijn namelijk makkelijker te vervangen dan een oog.

Tip : Nogmaals, want het bespaart je heel wat opruimwerk : Wees geconcentreerd, of voel nog eens extra, wanneer je wat resten van het middagmaal in een plastic bewaardoos wil doen. De inhoud van het deksel is namelijk veel kleiner dan die van de eigenlijke pot eronder. Het is dus echt wel beter om dat eerst te verwijderen.  Nog een betere tip is om bewaardozen te gebruiken die worden afgesloten met een gekleurd deksel, dit helpt echt om dit euvel te voorkomen.

Anekdote : Een welgemeende sorry aan de twee personen waar ik, alweer, tegenin ramde in het grootwarenhuis. Ik doe nochtans heel hard mijn best om op te letten. Misschien moet ik toch eens uitkijken of er geen dodehoekspiegels bestaan die je op je schouder kan plaatsen of beter zoals de gopro-camera’s op je hoofd kan vastgespen. Gelukkig neemt mijn man steeds de taak op zich om de winkelkar te besturen anders vielen er waarschijnlijk nog meer slachtoffers.

De chips die er op de grond terechtkwamen waren niet mijn fout, het feit dat ze er plots in tientallen kleinere stukjes lagen dan weer wel, sorry daarvoor!

foto : Met deze helm en eventueel een zwaailicht bovenaan zouden mensen sowieso al wat meer afstand nemen volgens mij...ofwel de hulpdiensten bellen, het uittesten waard?

Facebookpagina : HogeMyopie

27. Harry Potter brillen

’s Avonds gaan we een kijkje nemen bij de opticien. Dé nieuwe mode zijn nu blijkbaar Harry Potter brillen. Ze blijven dus in hetzelfde thema na de uilenbrillen die ervoor zo populair waren. Je zag dan overal tieners met de zwarte brillen die dan ook nog eens meer dan de helft van hun gezichtje bedekten maar : het was de mode dus...

Ik ben totaal geen modemens, iedereen in dezelfde kleren, dezelfde bril, dezelfde haarsnit, hetzelfde huis, hetzelfde interieur, hetzelfde kleurtje aan de muren,… nee, ik doe liever lekker mijn eigen ding.

De Harry Potters vallen er dus al af. 

Mijn wenslijstje bestaat uit : een kleurtje, een stevig maar geen bombastisch montuur dat dan wel weer tegen een stootje kan en geen losse neusvleugeltjes maar ingebouwd in het montuur zelf. Dit zijn toch niet zo’n onmogelijke eisen denk ik dan.

Er worden een paar monturen uitgestald maar de kleuren zijn niet in de meerderheid. Een paar tijgerpatronen brengen de traumatische herinneringen van de sepiabril tijdens mijn kinderjaren terug naar boven. Toen ik nadien mijn lenzen had werd het montuur nog gerecycleerd met gewone glazen (niet getint) maar de bodems van de jampotten zaten er nog steeds in . Zelfs toen mijn zus er eens was gaan opzitten vond mijn vader het nodig om er midden op mijn kleine neusje een ‘las’ op te zetten zodat de twee monocles terug één bril werden. Gelukkig was dit brilletje alleen voor ochtend- en avondgebruik thuis als reserve bij mijn lenzen.

Terug naar de uitgestalde monturen. Ik vind de eerste die op tafel kwam wel leuk, drie kleurtjes, de vorm gaat ook wel en vooral héél stevig. Mijn man is geen grote fan dus volgen nog heel wat monturen op en af mijn neus. Er zit ook een grijze bij (volgens mijn man een blauwe maar voor mij een grijze), die ziet hij wel zitten. De vorm vind ik zeker ok maar een grijze? Er zit blijkbaar een houtnerfstructuur in wat hij wel leuk vindt. Wie ziet dat nu, behalve wanneer je binnen mijn persoonlijke zone komt dan.

De driekleurenbril gaat op en af afgewisseld met de grijze (blauwe) houtnerfstructuur. De opticien komt terug bij ons langs om te kijken hoe de keuzebepaling gaat. Hij ziet de twijfel in mijn ogen. Ik leg hem de situatie uit en vraag hem welke hij het beste vindt. Hij zegt  (vanachter zijn Harry’s brilletje kijkend) : “ik vind de blauwe wel leuker dan de andere”. Ja, daar zit ik dan, twee tegen één. Moet ik nu echt twee mannen laten beslissen wat ik, hopelijk toch, de komende vijf jaar op mijn neus zet.

Ok dan, het wordt de grijze, allee de blauwe dus. Een happy echtgenoot (hij moet er tenslotte op kijken, dat hoop ik althans), al begrijpen we beiden dat er heel wat discipline zal nodig zijn om hem steeds op dezelfde plaats op de badkamer te leggen aangezien het tablet van de badkamerkast een blauw-grijze kleur heeft. Terug in de auto begin ik te twijfelen maar nee, beslist is beslist. Normaal ben ik heel goed in keuzes maken maar deze keer was het toch wel moeilijk.

Goh, deze is eigenlijk nog leuk, nee, keuze gemaakt!

Tip : discipline : dit was echt wel een tip die ik van iemand anders verwachtte, dan zou besluiten dat het echt wel een goeie was en ik die beter ook zou opvolgen. Maar aangezien niemand anders die geeft zal ik het zelf maar doen en me er zelf ook proberen aan te houden.

We kochten een paar maand geleden een stel witte telefoons i.p.v. de gebruikelijke zwarte omdat de witte makkelijker te vinden zouden zijn. Aangezien het nu lijkt dat ik ze meer op het witte tafellaken leg heeft dit natuurlijk niet echt effect en loop ik nog steeds met gespitste oren om het rinkelende ding op te sporen. Moest ik nu iedere keer de telefoon consequent op een vaste plaats leggen zou dit heel wat rinkels besparen. Dus bij deze : volg je eigen tip op!

Anekdote : Een late middagzon komt vanachter de wolken die de hele dag de hemel bedekten. Ik besluit nog eens even de tuin in te gaan. Op het terras ligt een hele hoop blaadjes samen gewaaid. Het moment om even van het resultaat van de vriendelijke wind gebruik te maken en alles op te rapen. Wanneer ik me buk valt me plots iets wits op. Geen melk deze keer maar een paar opgevouwen kousjes die aan mijn aandacht moeten ontsnapt zijn toen ik twee dagen geleden rustig de was zat op te vouwen buiten. Die zullen nu wel héél goed verlucht zijn.

To the viewers abroad (which are a lot more then I could ever imagine) ; Welcome! I hope the translation is ok so you can follow most of the blog. You can also leave your experiences, tips and anecdotes in English. Here or on my facebookpage : HogeMyopie.

Facebookpagina : HogeMyopie

26. Star Wars

Vandaag terug op controle. Het oog wordt opgemeten om de brilsterkte te bepalen. Ik moet met het oog ook een leestestje doen in een boekje. Dat is echt wel een vreemd zicht maar wanneer ik mijn hoofd een beetje schuin hou en i.p.v. door het centrum van mijn oog de rechterkant (binnenkant) probeer te kijken kan ik toch tussen de waterachtige golven door een beeld van de letters op het papier krijgen. Een hele pagina lezen zou teveel inspanning vragen. Het gevoel van zeeziekte wordt groter bij het lezen van ieder nieuw woord, maar toch het is een backup!

Omdat er nog steeds een storend effect is van de vervormde pupil wordt nog een oplossing aangeboden. Het is blijkbaar de iris die een stuk vastgegroeid zit in de wonde van de allereerste operatie. (ik dacht altijd dat het enkel de pupil was) Daardoor zit deze niet meer op haar oorspronkelijke plaats en trekt zo ook de pupil mee open. 

Zijn voorstel is om met de Yag-laser het stuk door te laseren. Dus het stuk dat vastzit blijft daar zitten maar er wordt een soort insnijding gemaakt met de laser waardoor de rest loskomt en zo terug wat meer naar het centrum van het oog kan komen. Volledig op zijn plaats zal de iris (ook pupil) niet meer komen maar in combinatie met de pupilverkleinende druppels geeft het hopelijk toch wat minder lichtinval waardoor het makkelijker wordt om beide ogen open te houden. Het rechteroog zou het dan minder zwaar hebben om het dominante oog te blijven wat nu niet altijd lukt en me een dubbelbeeld bezorgt van een vervormd beeld met een normaal beeld ernaast. Soms heb ik zelfs enkel het vervormd beeld omdat het rechteroog niet sterk genoeg (of te moe) is. Ik hoop dat dit een te volgen uitleg is?

Aangezien hij in het oogcentrum over een Yag-laser beschikt stelt hij voor om dit onmiddellijk te doen. Dat vind ik best een goed idee. Eerst wordt nog een grote lens op het oog geplaatst waardoor hij het netvlies nog even kan controleren op scheurtjes. Dan een verdovend druppeltje en hij kan beginnen. Dit is hetzelfde toestel waarmee de nastaar werd behandeld dus ik ben al op de hoogte hoe het werkt. Hij werkt heel voorzichtig, de laserimpulsen moeten zachtjes gebeuren zodat ze geen extra schade (scheurtjes) kunnen veroorzaken in het zwakke netvlies. Je voelt en hoort iedere ‘lasershoot’ in je oog een ‘knekje’ geven. Stiekem denk ik hoe leuk onze zestienjarige dit zou vinden, zich al schietend een weg banen door de defensie van de vijand (op gaminggebied wel te verstaan). Hier komt toch wat meer precisiewerk bij kijken, ik vind dit nog steeds wonderlijk.

Doordat er na heel wat keer schieten restantjes in het oog rondzweven wordt het moeilijk om nog goed door te dringen naar de te behandelende plaats. Het is ook beter voor het netvlies om niet alles in één keer te doen dus zit het erop voor vandaag. Nog even naar de wachtzaal om alles terug wat te laten opklaren.

Wanneer we in de wachtzaal komen lijkt deze wel omgetoverd in een crèche. Een baby, die bij zijn collega op consultatie is,  laat met een luid geschreeuw horen dat hij niet tevreden is met wat er met hem gebeurt . Het lijkt me dan ook een immens moeilijke opdracht, die massa’s geduld vereist, om bij een baby oogonderzoeken uit te voeren. Ondertussen rent een meisje van 3, aan een razend tempo, de gang door. Aangezien er geen ‘boem’ volgt ga ik ervan uit dat het brilletje op haar kleine neusje heel goed zijn werk doet. 

Ze komt terug de wachtzaal in, neemt een boekje dat ze aan mijn man geeft en kruipt spontaan bij mij op schoot. (Heel instinctief maakte de kleine schat de juiste keuze wie wat voor haar kan doen.) Na een gezellig babbeltje zit ze afwachtend mijn man aan te staren wanneer hij nu eindelijk het verhaaltje gaat vertellen dat ze hem zonet aanreikte. Gelukkig voor hem wordt haar naam afgeroepen waarop ze snel mijn schoot afspringt richting oogarts. Een ander ventje zit heel enthousiast zijn mama een verhaaltje te vertellen uit het boekje dat voor hem ligt. De deur gaat open en daar komt een gezin binnen met nog twee kleine kindjes.

Nu wordt mijn naam terug afgeroepen.

Er wordt nog even gekeken naar het net behandelde oog. Het rechteroog kreeg ook een druppel om de pupil te verkleinen om eens na te gaan of daar een verbetering zou zijn in het zicht maar daar geeft het eigenlijk een omgekeerd effect. Ik had aangegeven wanneer ik met mijn handen een koker vormde dat de letters op het scherm duidelijker waren maar in het ‘echte leven’ geeft dit dus een ander resultaat. Doordat er minder lichtinval is wordt het ook een heel stuk donkerder wat niet aangenaam aanvoelt. Wanneer ik nog eens zeg dat er echt wel een groot verschil is in helderheid (links helderder dan rechts) geeft hij aan dat het kan zijn dat de oogzenuw van het linkeroog er nog beter aan toe is dan die van het rechteroog. De toestand van die zenuw wordt bij een latere controle nagekeken. Even denk ik : moesten we nu de beste van de twee in één oog kunnen samensmelten zou er misschien nog iets goeds van te maken zijn maar het lijkt me wijselijk mijn mond te houden.

Foto : beide ogen kregen een druppel om de pupil te verkleinen.

De pupilverkleinende druppels worden voorgeschreven (drie keer per dag in het linkeroog) alsook het voorschrift voor het nieuwe glas in de brillen. Aangezien ik bij het lezen het oog toch dichtknijp twijfel ik nog of ik de leesbril nu al laat aanpassen of wacht tot ik ook daar eens een nieuw kleurtje wil voor de omkadering.

Binnen 4 weken terug op controle en het afwerken van het laserwerk. Ik ben, alweer, benieuwd!

Tip : Bij een flesje parfum kan je voelen waar het spuitgaatje zich juist bevindt en dan in de juiste richting houden zodat bij het verstuiven het parfum terechtkomt waar het hoort terecht te komen en zich niet heel de kamer door verspreidt.

 Anekdote : Ik hou van de natuur in al zijn pracht en glorie. Op vakantie met onze reeds bekende ‘bende’ stond aan het zwembad een grote cactus met vreemde bollen aan, op de grond lagen wat verwelkte bloemen leken. Toch hadden we geen enkele keer een bloem zien bloeien op de cactus ondanks dat ik iedere dag een kijkje ging nemen. Op de voorlaatste dag stond nog één bol op de cactus en toen kwam het in me op dat deze ’s nachts moesten bloeien en tegen de morgen verwelkten nadat ze hun missie hadden volbracht, éénnachtsbloemen dus. ’s Avonds maakte ik de opmerking en één van mijn vriendinnen ging vlug een kijkje nemen en kwam al lopend terug : “ja, ze staat open”. De hele bende naar het zwembad om, onder de donkere hemel maar gelukkig verlicht met spots, de laatste wondermooie bloeiende bloem waar te nemen…De natuur blijft ons verrassen.

Facebookpagina : HogeMyopie 

25. Mijn man heeft altijd gelijk

De dagen en weken gaan rustig voorbij. De lichtinval in het linkeroog wordt een beetje beter verwerkt maar toch blijft het echt wel een probleem. Zeker wanneer mijn andere oog moe wordt staat het linkse te springen om over te nemen. Van een strevertje gesproken.

De winkelbezoeken lijken beter te gaan. Al denk ik dat het eerder ligt aan het, toch wel verdacht, beperkt aantal bezoekers op het moment dat wij er aanwezig zijn. Ik verdenk ze er eerlijk gezegd van dat er één van de productscanners is opgesteld aan het begin van de straat met als enige doel onze nummerplaat te detecteren op het moment dat we ze indraaien. In mijn hoofd speelt zich een scenario af van naar de kassa vluchtende mensen die zo de nodige blauwe plekken willen vermijden bij mijn aankomst.

Ik hou ook gewoon meer en meer automatisch het oog dicht zonder er echt weet van te hebben. Mijn hoofd vindt dus zelf wel zijn oplossingen. Zou de ziekteverzekering een bezoek aan de plastisch chirurg, voor het verwijderen van de daardoor ontstane rimpels aan de zijkant van het oog, aanvaarden als gevolg ervan?

   

Het cijfer dat op het gezichtsvermogen wordt gekleefd is niet zoals bij iemand met een normaal gezichtsveld. Daar is het zicht dus volledig, hier is het niet alleen begrensd maar ook heel vervormd. Maar, bij mijn weten, is er geen andere manier waarop dit momenteel wordt uitgedrukt.

Soms kan het ook tot vreemde situaties leiden zoals bvb. iemand met tunnelzicht; voornaamste oorzaak : Retinitis Pigmentosa, daar gaat het gezichtsveld ringrond verloren zodat er uiteindelijk enkel een beperkt centraal beeld overblijft (en later zelfs helemaal verdwijnt).

Toch kan het zijn dat er, in een vroeger stadium, al heel wat van het gezichtsveld is verdwenen maar in het centraal gedeelte een relatief goed zicht overblijft. Zo kan iemand bvb. een boek of krant zitten lezen op de bus of trein, maar een begeleider of blindenstok nodig hebben om die te verlaten. Je kan het een beetje vergelijken met kijken door een buis of op de duur zelfs een rietje. Het gezichtsveld is dus heel beperkt en er kan enkel een iet of wat ruimer beeld gevormd worden door de ogen en het hoofd constant van links naar rechts en van onder naar boven te draaien. Voor normaal ziende mensen kan dit een heel verwarrende indruk geven en ervoor zorgen dat ze zo de situatie verkeerd inschatten.

Foto : Het zwarte gedeelte wordt niet gezien door de patiënt, enkel het beperkte deel dat wordt weergegeven.

Mijn gezichtsveld is vooral aan de buitenkant van het rechteroog een stuk verdwenen, aan de binnenkant (aan de neus) is dit nog redelijk intact. Aan het linkeroog is nog nooit een gezichtsveld- onderzoek kunnen gebeuren omdat het zicht gewoonweg te slecht (zo goed als onbestaand) was. Over de verschillen hierin had ik het reeds over in punt 18. Hocus Pocus.

De laatste verzorgende druppels na de operatie. De eerste week na de operatie zijn dat 4 keer per dag antibiotica en een ontstekingswerend middel. Per week die erop volgt steeds een druppel per dag minder. Deze week dus nog eentje van elk. Van de operatie en tijdens de genezing heb ik geen enkele last ondervonden. Enkel wat druk op de ogen bij een wat opkomende verkoudheid maar dit is anders ook het geval. Ik weet perfect welk neusgat ’s morgens gaat dichtzitten doordat de dag ervoor die kant een pijnlijke druk ontstaat in het oog (dit is al zo van het moment dat de eerste operatie werd uitgevoerd). Een half uurtje in de IR cabine in het gezelschap van een pot eucalyptus, nog één van mijn goeie vrienden,  kan al heel wat verlichting brengen.

Eind deze week terug naar de oogarts voor controle en opmeting van de bril. Een ander kleurtje voor de omkadering van de glazen mag er ook nog eens zijn. Deze montuur is ondertussen 5 jaar oud en heeft zijn dienst toch al bewezen. Tijd voor vervanging. Een kleurig montuur zorgt ervoor dat je je bril makkelijker vindt wanneer je die ergens achterlaat. Het is natuurlijk nog beter om gewoon even stil te staan op het moment dat je hem er legt zodat je niet de hele badkamer moet gaan afzoeken maar dat is nog steeds niet echt één van mijn specialiteiten.

  

Tip : probeer te onthouden wanneer meubels worden bijgezet. Bvb. wanneer een extra slaapzetel op de kamer van je zoon wordt geïnstalleerd. Het ophalen van de rolluiken wordt algauw een pijnlijke zaak wanneer het extra kunstlicht niet genoeg verlichting geeft bij het binnentreden van de donkere kamer en je met een ferme dreun tegen de zetel aanloopt. De blauwe vlek geneest wel maar je hebt zo alweer een litteken met een verhaal erachter. Op de duur wordt het wel moeilijk om aan de vele littekens het juiste verhaal te koppelen.

Anekdote : Mijn man heeft altijd gelijk, mijn man heeft altijd gelijk, mijn man heeft altijd gelijk...even onder ‘lichte’ dwang. Toen iets ‘wits’ op tafel lag vroeg hij wie melk had gemorst. Volgens mij was dat helemaal geen melk maar een stuk plastic. Mijn man heeft altijd gelijk …bleek toen ik met mijn vinger eens ging voelen én … in de melk zat te porren. Mijn man heeft altijd gelijk, of toch bijna of soms wel eens. Goh, deze keer dan toch.

Facebookpagina : HogeMyopie 

24. Eén maand 'Mag het een beetje meer zijn'.

Eventjes een woordje over de blog zelf. Ondertussen is hij een maand online en ik ben verwonderd over het aantal bezoekers op die, toch wel, korte tijd. Zeker omdat het startsein gewoon via facebook vertrok en ondertussen al heel de wereld rondging. In totaal al een 2.000tal bezoekers.

Pageviews per land

Item	Pageview
België	1614
Nederland	157
Verenigde Staten	48
Frankrijk	25
Duitsland	8
Spanje	7
Noorwegen	5
Portugal	4
Roemenië	4
Japan	2

Foto : De top 10 van de landen waar de blog ondertussen al werd bekeken. Thailand, curaçao,…vallen hier ondertussen al buiten de top 10. Volgens mij de landen waar zeer zeker wat extra uitleg moet gegeven worden. Het zou misschien niet slecht zijn om wat tijd voor uit te trekken, een aantal weken moet volstaan voor een plaatselijk bezoekje…

Ik zou dan toch best starten met Curaçao waar het lijkt alsof het boven water al even kleurrijk is als eronder. Volgens mij hebben ze daar geen huisnummers maar zeggen ze gewoon : ‘ ik woon ik het gele, roze, blauwe,… huis’. Zonnecrème bij de hand, ja, een uitstekend idee! Enkel en alleen om mensen te helpen natuurlijk.

De blog vond ook zijn weg naar een facebook-pagina van ‘Blinden en Slechtzienden’ een paar dagen geleden. Toen dacht ik dat het misschien wel interessant was om ook even de luisterpuntbibliotheek  (www.luisterpuntbibliotheek.be) op de hoogte te brengen van zijn bestaan. Dezelfde dag nog kreeg ik een heel positief mailtje terug dat ‘Mag het een beetje meer zijn’ zou worden opgenomen in het juninummer van ‘Kletterende Letteren’ (onder de rubriek ‘op de hoogte’), het maandelijks magazine van de bibliotheek. Uiteraard was ik daar super tevreden mee.

Ik maakte ook een account aan op, wat voor mij direct als een ‘heel natuurlijke omgeving’ aanvoelde toen ik de besproken onderwerpen vond; het seniorennet. Ook daar zijn heel wat mensen met vragen over oogproblemen (en dan vooral degene die voortvloeien uit de toenemende leeftijd.)  Het activeren van het account laat al een aantal dagen op zich wachten daarom noemt het waarschijnlijk ook ‘seniorennet’.

Ondertussen werd het account geactiveerd maar jammer genoeg kreeg ik algauw een bericht dat er geen ‘reclame’ mocht gemaakt worden op de site, algemene voorwaarden. Op ieder verwant item op hun site een commentaar geven mag wel, maar dat zit niet echt in mijn mogelijkheden. Ik dacht echt dat seniorennet een overkoepelend net was om zoveel mogelijk informatie aan senioren te verstrekken maar niet dus, jammer…gelukkig zijn er andere waar de blog wel heel hartelijk wordt onthaald. Op mijn blog hier is iedere informatie die gerelateerd is aan oogproblemen van harte welkom dus ook persoonlijke blog- of siteverwijzingen!

Ondanks het, niet echt verwachte, grote succes vind ik het wel wat jammer dat er slechts één (wel heel lief) iemand een reactie plaatste die dan eigenlijk nog over de blog zelf gaat. Zo wordt wel nog maar eens aangetoond dat het niet makkelijk is om deze dingen zomaar te bespreken en al zeker niet om zomaar op het net te gooien.

Langs de andere kant bewijst het hoge aantal bezoekers dat er wel degelijk nood is aan persoonlijke ervaringen i.v.m. oogziektes. ‘Normaal ziende’ mensen zouden zo ook een beeld kunnen krijgen van de diversiteit in slechtziendheid.

Oogspecialisten geven de theorie mee maar hoe je ermee moet omgaan wordt door geen enkele arts uitgelegd.  Ouders die plots te horen krijgen dat hun kind letterlijk een andere kijk op de wereld zal hebben dan zijzelf, het leren relativeren,… Ook het aanvaarden ervan is niet voor iedereen gemakkelijk en toch is dat het enige wat je kan doen en vooral doorgaan met je leven. Niet te ver in de toekomst willen kijken, dat zorgt er enkel voor dat je een beetje met een bang gevoel achterblijft.

Maar ondanks die problemen kan het leven nog steeds super zijn, het is uiteindelijk wat je er zelf van maakt.  In zekere zin geniet je zelfs meer van dingen waar mensen die het probleem niet kennen niet altijd bij stilstaan. Ik geef toe dat ik het heel jammer zou vinden moest mijn zicht volledig wegvallen want ik heb er altijd zo van genoten maar ik héb er dan ook wel enorm van genoten! 

Daar ligt nu juist mijn motivatie om nog maar eens een oproep te doen aan mensen die in dezelfde (of zelfs slechtere) situatie zitten hier hun ervaringen, anekdotes, tips,….te delen. Uiteindelijk kan dit perfect anoniem en is het ondertussen bewezen dat velen jullie extra info zullen appreciëren en stimuleren om door te gaan.

Het geeft een grote voldoening om mensen te helpen, wegwijs te maken en aan te tonen dat ze niet alleen zijn!

Tip: nagels knippen : Zowel vinger- als teennagels kan je  ‘op gevoel’ knippen. Ik stel voor om dit enkel bij jezelf te doen (zoals jullie weten spreek ik uit ervaring) aangezien jij zelf voelt of je net dat stukje teveel mee hebt. De eerste keer ben je dan ook beter heel voorzichtig, zorg voor begeleiding of hou gewoon de pleisters al bij de hand. Neem de nagelknipper in de hand en schuif hem over de teennagel tot tegen de huid, voel ondertussen met de ander hand, ga een beetje terug en knip. (Wanneer je geen pijn waarneemt ben je goed bezig.)  Herhaal dit het aantal keer dat nodig is telkens de knipper verplaatsend. Voel of je geen scherpe kantjes meer hebt en klaar is kees! Je kan er nog even met een vijltje overgaan.

Voor vingernagels van dames is het wel een beetje anders wanneer je met een toch wat vrouwelijk uitziende hand wil rondlopen. Je knipt dan eerst evenwijdig t.o.v. de nagelriem voel de lengte die je wil behouden en dan zowel rechts als links schuin. Rond de twee hoekjes die daardoor ontstaan nog even af met een knipje. Met de tijd en ervaring lukt ook dit aardig. Het zal misschien niet hetzelfde resultaat zijn als bij een mani- of pedicure maar het eigenlijke doel is wel bereikt!

Anekdote : Onze oudste zoon is vertrokken op studiereis naar het verre Amerika dus zoals verwacht wordt van een goede moeder hoort daar die dag de nodige stress bij. Wanneer hij met een ‘yep’ aangeeft dat hij goed is aangekomen ga ik voor een welverdiende  nachtrust naar bed. Nog eerst even de nodige druppels en medicatie. Wanneer ik het kleine pilletje naar mijn mond breng floept het tussen mijn vingers uit. Ik hoor nog een tak tak op de grond en kan dus op zoek. Even nachtkastje aan de kant, onder het bed voelen, …na een goeie 5 minuten is het kleine rotding nog steeds nergens te vinden. Ik besluit dan maar terug naar beneden mijn 5^e beste vriend van het huis te gaan halen. Terwijl ik naar de wasplaats stap vertel ik mijn verwonderd opkijkende man, die nog even rustig TV kijkt, waarom ik terug beneden ben. Wanneer ik met de swiffer terug de trap opkom staat hij al bovenaan met de verstekeling tussen zijn vingers. Mondje open en eindelijk rustig naar bed! Slaapwel!

Facebookpagina : HogeMyopie