24. Eén maand 'Mag het een beetje meer zijn'.

Eventjes een woordje over de blog zelf. Ondertussen is hij een maand online en ik ben verwonderd over het aantal bezoekers op die, toch wel, korte tijd. Zeker omdat het startsein gewoon via facebook vertrok en ondertussen al heel de wereld rondging. In totaal al een 2.000tal bezoekers.

Pageviews per land

Item	Pageview
België	1614
Nederland	157
Verenigde Staten	48
Frankrijk	25
Duitsland	8
Spanje	7
Noorwegen	5
Portugal	4
Roemenië	4
Japan	2

Foto : De top 10 van de landen waar de blog ondertussen al werd bekeken. Thailand, curaçao,…vallen hier ondertussen al buiten de top 10. Volgens mij de landen waar zeer zeker wat extra uitleg moet gegeven worden. Het zou misschien niet slecht zijn om wat tijd voor uit te trekken, een aantal weken moet volstaan voor een plaatselijk bezoekje…

Ik zou dan toch best starten met Curaçao waar het lijkt alsof het boven water al even kleurrijk is als eronder. Volgens mij hebben ze daar geen huisnummers maar zeggen ze gewoon : ‘ ik woon ik het gele, roze, blauwe,… huis’. Zonnecrème bij de hand, ja, een uitstekend idee! Enkel en alleen om mensen te helpen natuurlijk.

De blog vond ook zijn weg naar een facebook-pagina van ‘Blinden en Slechtzienden’ een paar dagen geleden. Toen dacht ik dat het misschien wel interessant was om ook even de luisterpuntbibliotheek  (www.luisterpuntbibliotheek.be) op de hoogte te brengen van zijn bestaan. Dezelfde dag nog kreeg ik een heel positief mailtje terug dat ‘Mag het een beetje meer zijn’ zou worden opgenomen in het juninummer van ‘Kletterende Letteren’ (onder de rubriek ‘op de hoogte’), het maandelijks magazine van de bibliotheek. Uiteraard was ik daar super tevreden mee.

Ik maakte ook een account aan op, wat voor mij direct als een ‘heel natuurlijke omgeving’ aanvoelde toen ik de besproken onderwerpen vond; het seniorennet. Ook daar zijn heel wat mensen met vragen over oogproblemen (en dan vooral degene die voortvloeien uit de toenemende leeftijd.)  Het activeren van het account laat al een aantal dagen op zich wachten daarom noemt het waarschijnlijk ook ‘seniorennet’.

Ondertussen werd het account geactiveerd maar jammer genoeg kreeg ik algauw een bericht dat er geen ‘reclame’ mocht gemaakt worden op de site, algemene voorwaarden. Op ieder verwant item op hun site een commentaar geven mag wel, maar dat zit niet echt in mijn mogelijkheden. Ik dacht echt dat seniorennet een overkoepelend net was om zoveel mogelijk informatie aan senioren te verstrekken maar niet dus, jammer…gelukkig zijn er andere waar de blog wel heel hartelijk wordt onthaald. Op mijn blog hier is iedere informatie die gerelateerd is aan oogproblemen van harte welkom dus ook persoonlijke blog- of siteverwijzingen!

Ondanks het, niet echt verwachte, grote succes vind ik het wel wat jammer dat er slechts één (wel heel lief) iemand een reactie plaatste die dan eigenlijk nog over de blog zelf gaat. Zo wordt wel nog maar eens aangetoond dat het niet makkelijk is om deze dingen zomaar te bespreken en al zeker niet om zomaar op het net te gooien.

Langs de andere kant bewijst het hoge aantal bezoekers dat er wel degelijk nood is aan persoonlijke ervaringen i.v.m. oogziektes. ‘Normaal ziende’ mensen zouden zo ook een beeld kunnen krijgen van de diversiteit in slechtziendheid.

Oogspecialisten geven de theorie mee maar hoe je ermee moet omgaan wordt door geen enkele arts uitgelegd.  Ouders die plots te horen krijgen dat hun kind letterlijk een andere kijk op de wereld zal hebben dan zijzelf, het leren relativeren,… Ook het aanvaarden ervan is niet voor iedereen gemakkelijk en toch is dat het enige wat je kan doen en vooral doorgaan met je leven. Niet te ver in de toekomst willen kijken, dat zorgt er enkel voor dat je een beetje met een bang gevoel achterblijft.

Maar ondanks die problemen kan het leven nog steeds super zijn, het is uiteindelijk wat je er zelf van maakt.  In zekere zin geniet je zelfs meer van dingen waar mensen die het probleem niet kennen niet altijd bij stilstaan. Ik geef toe dat ik het heel jammer zou vinden moest mijn zicht volledig wegvallen want ik heb er altijd zo van genoten maar ik héb er dan ook wel enorm van genoten! 

Daar ligt nu juist mijn motivatie om nog maar eens een oproep te doen aan mensen die in dezelfde (of zelfs slechtere) situatie zitten hier hun ervaringen, anekdotes, tips,….te delen. Uiteindelijk kan dit perfect anoniem en is het ondertussen bewezen dat velen jullie extra info zullen appreciëren en stimuleren om door te gaan.

Het geeft een grote voldoening om mensen te helpen, wegwijs te maken en aan te tonen dat ze niet alleen zijn!

Tip: nagels knippen : Zowel vinger- als teennagels kan je  ‘op gevoel’ knippen. Ik stel voor om dit enkel bij jezelf te doen (zoals jullie weten spreek ik uit ervaring) aangezien jij zelf voelt of je net dat stukje teveel mee hebt. De eerste keer ben je dan ook beter heel voorzichtig, zorg voor begeleiding of hou gewoon de pleisters al bij de hand. Neem de nagelknipper in de hand en schuif hem over de teennagel tot tegen de huid, voel ondertussen met de ander hand, ga een beetje terug en knip. (Wanneer je geen pijn waarneemt ben je goed bezig.)  Herhaal dit het aantal keer dat nodig is telkens de knipper verplaatsend. Voel of je geen scherpe kantjes meer hebt en klaar is kees! Je kan er nog even met een vijltje overgaan.

Voor vingernagels van dames is het wel een beetje anders wanneer je met een toch wat vrouwelijk uitziende hand wil rondlopen. Je knipt dan eerst evenwijdig t.o.v. de nagelriem voel de lengte die je wil behouden en dan zowel rechts als links schuin. Rond de twee hoekjes die daardoor ontstaan nog even af met een knipje. Met de tijd en ervaring lukt ook dit aardig. Het zal misschien niet hetzelfde resultaat zijn als bij een mani- of pedicure maar het eigenlijke doel is wel bereikt!

Anekdote : Onze oudste zoon is vertrokken op studiereis naar het verre Amerika dus zoals verwacht wordt van een goede moeder hoort daar die dag de nodige stress bij. Wanneer hij met een ‘yep’ aangeeft dat hij goed is aangekomen ga ik voor een welverdiende  nachtrust naar bed. Nog eerst even de nodige druppels en medicatie. Wanneer ik het kleine pilletje naar mijn mond breng floept het tussen mijn vingers uit. Ik hoor nog een tak tak op de grond en kan dus op zoek. Even nachtkastje aan de kant, onder het bed voelen, …na een goeie 5 minuten is het kleine rotding nog steeds nergens te vinden. Ik besluit dan maar terug naar beneden mijn 5^e beste vriend van het huis te gaan halen. Terwijl ik naar de wasplaats stap vertel ik mijn verwonderd opkijkende man, die nog even rustig TV kijkt, waarom ik terug beneden ben. Wanneer ik met de swiffer terug de trap opkom staat hij al bovenaan met de verstekeling tussen zijn vingers. Mondje open en eindelijk rustig naar bed! Slaapwel!

Facebookpagina : HogeMyopie