27. Harry Potter brillen

’s Avonds gaan we een kijkje nemen bij de opticien. Dé nieuwe mode zijn nu blijkbaar Harry Potter brillen. Ze blijven dus in hetzelfde thema na de uilenbrillen die ervoor zo populair waren. Je zag dan overal tieners met de zwarte brillen die dan ook nog eens meer dan de helft van hun gezichtje bedekten maar : het was de mode dus...

Ik ben totaal geen modemens, iedereen in dezelfde kleren, dezelfde bril, dezelfde haarsnit, hetzelfde huis, hetzelfde interieur, hetzelfde kleurtje aan de muren,… nee, ik doe liever lekker mijn eigen ding.

De Harry Potters vallen er dus al af. 

Mijn wenslijstje bestaat uit : een kleurtje, een stevig maar geen bombastisch montuur dat dan wel weer tegen een stootje kan en geen losse neusvleugeltjes maar ingebouwd in het montuur zelf. Dit zijn toch niet zo’n onmogelijke eisen denk ik dan.

Er worden een paar monturen uitgestald maar de kleuren zijn niet in de meerderheid. Een paar tijgerpatronen brengen de traumatische herinneringen van de sepiabril tijdens mijn kinderjaren terug naar boven. Toen ik nadien mijn lenzen had werd het montuur nog gerecycleerd met gewone glazen (niet getint) maar de bodems van de jampotten zaten er nog steeds in . Zelfs toen mijn zus er eens was gaan opzitten vond mijn vader het nodig om er midden op mijn kleine neusje een ‘las’ op te zetten zodat de twee monocles terug één bril werden. Gelukkig was dit brilletje alleen voor ochtend- en avondgebruik thuis als reserve bij mijn lenzen.

Terug naar de uitgestalde monturen. Ik vind de eerste die op tafel kwam wel leuk, drie kleurtjes, de vorm gaat ook wel en vooral héél stevig. Mijn man is geen grote fan dus volgen nog heel wat monturen op en af mijn neus. Er zit ook een grijze bij (volgens mijn man een blauwe maar voor mij een grijze), die ziet hij wel zitten. De vorm vind ik zeker ok maar een grijze? Er zit blijkbaar een houtnerfstructuur in wat hij wel leuk vindt. Wie ziet dat nu, behalve wanneer je binnen mijn persoonlijke zone komt dan.

De driekleurenbril gaat op en af afgewisseld met de grijze (blauwe) houtnerfstructuur. De opticien komt terug bij ons langs om te kijken hoe de keuzebepaling gaat. Hij ziet de twijfel in mijn ogen. Ik leg hem de situatie uit en vraag hem welke hij het beste vindt. Hij zegt  (vanachter zijn Harry’s brilletje kijkend) : “ik vind de blauwe wel leuker dan de andere”. Ja, daar zit ik dan, twee tegen één. Moet ik nu echt twee mannen laten beslissen wat ik, hopelijk toch, de komende vijf jaar op mijn neus zet.

Ok dan, het wordt de grijze, allee de blauwe dus. Een happy echtgenoot (hij moet er tenslotte op kijken, dat hoop ik althans), al begrijpen we beiden dat er heel wat discipline zal nodig zijn om hem steeds op dezelfde plaats op de badkamer te leggen aangezien het tablet van de badkamerkast een blauw-grijze kleur heeft. Terug in de auto begin ik te twijfelen maar nee, beslist is beslist. Normaal ben ik heel goed in keuzes maken maar deze keer was het toch wel moeilijk.

Goh, deze is eigenlijk nog leuk, nee, keuze gemaakt!

Tip : discipline : dit was echt wel een tip die ik van iemand anders verwachtte, dan zou besluiten dat het echt wel een goeie was en ik die beter ook zou opvolgen. Maar aangezien niemand anders die geeft zal ik het zelf maar doen en me er zelf ook proberen aan te houden.

We kochten een paar maand geleden een stel witte telefoons i.p.v. de gebruikelijke zwarte omdat de witte makkelijker te vinden zouden zijn. Aangezien het nu lijkt dat ik ze meer op het witte tafellaken leg heeft dit natuurlijk niet echt effect en loop ik nog steeds met gespitste oren om het rinkelende ding op te sporen. Moest ik nu iedere keer de telefoon consequent op een vaste plaats leggen zou dit heel wat rinkels besparen. Dus bij deze : volg je eigen tip op!

Anekdote : Een late middagzon komt vanachter de wolken die de hele dag de hemel bedekten. Ik besluit nog eens even de tuin in te gaan. Op het terras ligt een hele hoop blaadjes samen gewaaid. Het moment om even van het resultaat van de vriendelijke wind gebruik te maken en alles op te rapen. Wanneer ik me buk valt me plots iets wits op. Geen melk deze keer maar een paar opgevouwen kousjes die aan mijn aandacht moeten ontsnapt zijn toen ik twee dagen geleden rustig de was zat op te vouwen buiten. Die zullen nu wel héél goed verlucht zijn.

To the viewers abroad (which are a lot more then I could ever imagine) ; Welcome! I hope the translation is ok so you can follow most of the blog. You can also leave your experiences, tips and anecdotes in English. Here or on my facebookpage : HogeMyopie.

Facebookpagina : HogeMyopie