28. Naweeën

Ik heb het toch wat onderschat. Laseren geeft zo niet het gevoel dat je een operatie hebt ondergaan maar dat valt toch een beetje tegen. Misschien is het ook zo dat ik op de duur er niet echt meer bij stilsta. Bij de behandeling van de nastaar had ik nadien geen enkel pijnlijk gevoel. Er diende toen natuurlijk ook niet zoveel laserpulsen gegeven te worden. Maar nu heb ik de volgende dagen toch een pijnlijke druk in het oog. (Firmin de bokser lijkt alweer te zijn gepasseerd, op gevoelsvlak deze keer, niet dat ik daar echt ervaring mee heb maar zo moet het ongeveer aanvoelen). 

Vooral ’s morgens en in de voormiddag wat ik een beetje vreemd vind aangezien ik dan net heb gerust. Ook wanneer ik iets opneem voel ik het in het linkeroog net zoals bij mijn cataractoperatie drie jaar geleden. Met de combinatie van de lichte hoofdpijn tussendoor neem ik toch een paar keer een paracetamol, die dan wel lijkt te helpen. We gingen nu ook de dag na het laseren een hele dag op vriendenbezoek maar verder dan wat rustig keuvelen, op tijd en stond een slok en een hap hield ik het er toch wel heel rustig.

Het zeurend gevoel in mijn hoofd (en nee, deze keer zitten mijn mannen daar voor niks tussen) duurde slechts twee dagen maar het pijnlijk gevoel in het oog blijft nog steeds. Ook wanneer de zon schijnt voelt dit pijnlijk, vermoeiend aan.

Dag 6 na de operatie lijkt de pijnlijke druk beter. Het is ook zo dat ik de avond ervoor de IR cabine inging. Mijn zoon zegt steeds dat het wel een wondercapsule lijkt wanneer hij me hoort praten maar dat is het toch ook voor heel wat dingen. Die warmte dringt door tot diep in je lichaam en is gewoon helend en vooral ook ongelooflijk aangenaam.

Ik ben ondertussen ook begonnen  met de nieuwe druppels. Nu moet ik zeggen dat ik niet direct iets anders ervaar. Wanneer de lichtinval te groot is neemt links het nog steeds over. Ook wanneer bvb. op tv een contrast te klein is  (enkel de lucht) of juist omgekeerd te druk (een mensenmassa), iets teveel licht wordt uitgestraald moet het rechteroog het onderspit delven. Actiefilms waren vroeger sowieso de laatste jaren al moeilijk te volgen, zelfs als ik mijn ene oog sloot. Daarom heb ik ook onze oudste zoon die dan weet wat ik waarschijnlijk weer heb gemist en toch wel belangrijk is om de rode draad van de film mee te hebben. Soms twijfel ik of het komt door de myopie of gewoon het ouder worden, alles komt vertraagd binnen en daardoor wordt dus niet alles meegeven. Aangezien anderen van mijn leeftijd, en ouder, er geen last van hebben kan ik toch wel stellen dat de kwaliteit van mijn oog er voor iets tussenzit.

Wanneer ik buiten het oog probeer te openen op een zonnige dag lijkt het alsof ik een zware ondervraging tegemoet ga bij 'the FBI themselves'. Een immens licht dringt zich in het oog waardoor het openhouden gewoon onmogelijk is.

Ik hoop dat binnen 4 weken na de volgende laserbehandeling, waardoor het vastgegroeide deel volledig wordt afgescheiden, er toch een beter resultaat komt.

We mogen de nieuwe bril gaan afhalen. Ik ben aangenaam verrast. Het rechtse glas van mijn vorige bril was blijkbaar toch ook wel aan vervanging toe want ik voel dat het beeld toch een beetje helderder is, het laat meer licht binnen. Het glas is ook groter wat een aangenamer gevoel geeft (en ik maar commentaar geven op de uilenbrillen).

Foto : nieuwe aanwinst. Eerste opmerking van de zonen : goh mama, nu zie je zelfs de rimpels en donsharen op je wangen nog beter...positief zijn ze wel!

Het linkerglas is nu ook aangepast aan het linkeroog maar ik merk niet echt zo’n verschil met of zonder de bril. De opticien zegt ook dat de correctie in beide glazen zo verschillend zijn dat het gewoonweg onmogelijk is dit samen in de hersenen te verwerken dus dat ik inderdaad het linkeroog moet uitschakelen en enkel rechts kijken.

Het wordt toch ook terug aanpassen. Wanneer de zon schijnt wordt duidelijk dat de glazen heel wat meer licht binnenlaten. Wat een moeilijk mens ben ik toch, teveel licht, te weinig licht…het zal wel allemaal terug op zijn pootjes komen zeker. Nog een beetje op de tanden bijten, deze zijn namelijk makkelijker te vervangen dan een oog.

Tip : Nogmaals, want het bespaart je heel wat opruimwerk : Wees geconcentreerd, of voel nog eens extra, wanneer je wat resten van het middagmaal in een plastic bewaardoos wil doen. De inhoud van het deksel is namelijk veel kleiner dan die van de eigenlijke pot eronder. Het is dus echt wel beter om dat eerst te verwijderen.  Nog een betere tip is om bewaardozen te gebruiken die worden afgesloten met een gekleurd deksel, dit helpt echt om dit euvel te voorkomen.

Anekdote : Een welgemeende sorry aan de twee personen waar ik, alweer, tegenin ramde in het grootwarenhuis. Ik doe nochtans heel hard mijn best om op te letten. Misschien moet ik toch eens uitkijken of er geen dodehoekspiegels bestaan die je op je schouder kan plaatsen of beter zoals de gopro-camera’s op je hoofd kan vastgespen. Gelukkig neemt mijn man steeds de taak op zich om de winkelkar te besturen anders vielen er waarschijnlijk nog meer slachtoffers.

De chips die er op de grond terechtkwamen waren niet mijn fout, het feit dat ze er plots in tientallen kleinere stukjes lagen dan weer wel, sorry daarvoor!

foto : Met deze helm en eventueel een zwaailicht bovenaan zouden mensen sowieso al wat meer afstand nemen volgens mij...ofwel de hulpdiensten bellen, het uittesten waard?

Facebookpagina : HogeMyopie