35. De grote middelen worden ingezet!

 Het is vrijdagnamiddag en ik mag terug op controle. Eerst wordt de druk opgemeten en de sterkte bepaald. De druk is op dit moment 12 dus die is al gestegen, omdat ik zelf aanvoel dat het oog zeker niet beter is besef ik dat mijn theorie dat de ‘lagere’ druk erachter zat al niet meer van toepassing is.

Foto : opmeten van de oogdruk.

Ook de lengte van het oog wordt opgemeten. Omdat er nu een kunstlens inzit wordt deze anders berekend door de machine dan wanneer je natuurlijke lens er nog zit. Er moet zelfs ingegeven worden uit welke materie de kunstlens bestaat want ook dat geeft blijkbaar een verschil. Op dit moment is er dus geen vergelijking mogelijk omdat deze berekening vorige week niet gebeurde. (Ik had de indruk dat er nochtans heel wat onderzoeken waren gebeurd maar dit had er blijkbaar ook nog bij gekund).

Ik mag bij mijn eigen oogarts op controle ook al was dit niet gepland in zijn agenda. Eerst wordt door de microscoop gekeken maar daar is, op het eerste zicht, niet direct iets alarmerends waar te nemen. Dan wordt de brilsterkte nagekeken. Ik kom nu ongeveer aan een extra +4.50D of zelfs ietsje meer (t.o.v. de extra +3.00 een weekje geleden) én een zicht van 2/10 (dit is ongeveer gelijk). De sterkte is dus alweer toegenomen. Het was voor mij natuurlijk niet makkelijk om dit zelf waar te nemen omdat het beeld reeds zo slecht was. Eerlijk gezegd werd ik ook een beetje gek om steeds met de extra leesbrilletjes op te meten en was daar dan ook maar mee gestopt.

Er worden druppels gedruppeld om de pupil te vergroten zodat hij kan kijken of de lens zich niet heeft verplaatst of geklikt (naar voor of naar achter is gekanteld) doordat ik iets te zwaars zou opgenomen hebben. Dit zou me verbazen omdat ik besef hoe belangrijk het is na een operatie om me rustig te houden. Wanneer hij terug in het oog tuurt ziet hij dat het rechterpootje (haakje) van de lens nog mooi op zijn plaats zit maar de pupil is blijkbaar nog niet groot genoeg om ook het andere pootje te zien dus nog maar wat extra druppels en even op het bankje. Ik zie de opluchting op zijn gelaat wanneer hij nadien merkt dat ook het tweede pootje nog steeds mooi zit waar het hoort te zitten. Ok, die stap zijn we voorbij.

Ondertussen werd ook nog overlegd met zijn collega. Samen met haar gaat hij de OCT-scan bekijken en merkt op dat het netvlies toch ook een extra verdikking vertoont, ondanks dat de scan niet de beste kwaliteit heeft haalt hij er toch die extra info uit.

Foto : hier zie je verschillende foto's van een netvlies. Het zwarte gedeelte is vocht dat zich als een bubbel onder het netvlies bevindt en daardoor het netvlies omhoog duwt.

Ze komen terug de spreekkamer in, ik krijg nog even een bemoedigend schouderklopje van zijn vrouwelijke collega die aangeeft dat ik toch al heel wat moest ondergaan maar dat het wel allemaal goed komt. Mijn oogarts zegt dat de cortisone- en antibioticadruppels zeker de juiste beslissing waren maar wil het niveau van behandeling nog een beetje opdrijven en komt met een spuit tevoorschijn. Het is de bedoeling dat hij die spuit in mijn oog gaat injecteren, heel even krijg ik het toch wel héél erg warm. EEN SPUIT IN MIJN OOG? Hier gewoon in de stoel? Het doet me even huiveren. Na 5 oogoperaties, twee laserbehandelingen alsook het weghalen van de draadjes met een scalpeltje, zou je denken dat dit me niet meer zou mogen deren. Maar toen werd mijn hoofd vastgegespt, oog opengesperd of had ik toch de steun van het lasertoestel waar ik met kin en voorhoofd tegenaan zat. Nu zit ik hier gewoontjes op een stoel te zitten. 

Hij legt uit dat een spuit rechtstreeks in het glasvocht (dus binnenin het oog) nog een beter resultaat zou geven maar het zou niet verstandig zijn om het netvlies te perforeren omdat de kans op het scheuren ervan sowieso al bestaat dus dat het niet aangewezen is om het risico nog te vergroten.

Het is de bedoeling dat de cortisone vooraan in het oog wordt gespoten. Eerst nog een verdovende druppel en dan is het zover. Zijn collega houdt mijn onderste ooglid vast en hij het bovenste, het enige wat ik moet doen is naar boven kijken. Ik denk dat hij de twijfel in mijn ogen ziet want hij geeft nog een bemoedigende : ‘je moet niet bang zijn’ mee. Daarmee krijg ik al snel terug het gevoel dat ik in goede handen ben.

Ok, gewoon naar boven kijken… euh, een wit plafond, waar kan ik me in hemelsnaam op een wit plafond een beetje op focussen. Misschien moet hij toch ergens een soort ‘roos’ laten aanbrengen om dit soort van behandelingen tot een goed eind te kunnen brengen. Ik besluit het met het licht van de TL-lamp verderop te stellen. Hij geeft nog mee dat ik een druk kan voelen, dat hij het alvast heel rustig inspuit maar nee hoor, ik voel totaal niks! Super gedaan!

Het product hangt nu in een soort zakje vooraan in mijn oogbol en zal zich verder over het oog verspreiden. Nog even een kompresje op om wat te beschermen en het zit erop. Oef, dat viel heel goed mee.

De glaucoomdruppels worden ook vervangen door een andere soort en er wordt nog een ontstekingsremmend product voorgeschreven.

De consultatie zit erop voor vandaag. Volgende week terug.

Mijn facebookpagina : HogeMyopie :