donderdag 18 mei 2017

36. Cyber Oma




’s Avonds wordt het moeilijker om het oog open te houden en lijkt het wel of alle druppels die ik in een heel jaar druppelde er nu terug uit moeten. Ik luister nog even naar de vermakende kinderstemmen van ‘The Voice Kids’ maar houd het niet meer uit, het oog voelt ook wat pijnlijk aan nu dus besluit ik een pijnstiller te nemen en naar bed te gaan. Ik moet mijn glaucoom druppels nog druppelen maar dat valt niet mee in zo’n tranend oog. Uiteindelijk lukt het toch. ’s Nachts word ik een aantal keer wakker maar de pijn is toch al beter en doordat het oog dicht kleeft lijkt het wel verzegeld en blijft het vocht mooi in het oog.

’s Morgens is het oog nog rood en gevoelig maar voelt toch al beter aan. Tegen de middag is de gevoeligheid verdwenen. De medicatie heeft zich ondertussen verspreid over het hele oog en is goed voelbaar door de verdikking die het geeft.

Foto : de volgende dag tegen de middag is het al een heel stuk beter.

Een drietal dagen later heb ik het gevoel dat het oog heel strak aanvoelt (als een ballon die op springen staat). Er werd me gezegd dat de cortisone ervoor kon zorgen dat de oogdruk zou stijgen en waarschijnlijk is dat nu wat ik voel. Ik druppel dan ook flink de nieuwe oogdrukdruppels zodat de druk nu niet té hoog komt. De volgende dag lijkt het alweer beter.

Na 5 dagen merk ik dat het kronkelende zicht terug wat duidelijker wordt met mijn twee brillen over elkaar dus denk ik dat ik terug aan een extra +3.00 kom (i.p.v. de extra 4.50D een paar dagen geleden) en heb de indruk dat het zicht zelf ook terug beter is…het oog voelt wel nog steeds strak aan maar niet echt pijnlijk zoals twee dagen geleden (wel nog als ik er probeer door te kijken). Ik vraag mijn man, die wat verder op in de living staat, zich naar mij toe te draaien en ik moet zeggen dat ik nog nooit zo blij ben geweest om zo’n kronkelende floue versie van hem te zien. Flatterend is het echter niet. Lang houd ik het niet uit (door het oog kijken bedoel ik dan wel degelijk). Een minuutje kijken is wel reeds genoeg om terug die pijnlijke druk te krijgen dus ik probeer het testen op een laag pitje te houden maar ben blij dat het de goede kant lijkt uit te gaan.



Eindelijk wordt het ook wat beter weer, wat heeft de winter (of herfst hoe je het ook mocht noemen) lang geduurd. Ik geniet zo van het zonnetje, al moet ik nu toch voorzichtig zijn. Het gevoel van het zonlicht in mijn linkeroog voelt allesbehalve aangenaam en ik knijp het dan ook maar dicht wanneer ik in onze veranda vertoef. Echt buiten in het zonnetje zitten is momenteel nog geen optie maar ze schijnt tenminste al. Ook mijn humeur gaat de goede kant op, de onrust lijkt te verdwijnen.



Weetje:
De kostprijs van medicatie kan nogal variëren, sommige producten kosten een paar cent, andere zijn peperduur.  Zo heb ik nu het flesje met het ontstekingsremmend middel wat 3ml bevat en een kostprijs bereikt van 113,58 keer die van goud! Dan wil je echt al goed mikken om die druppel recht in je oog te laten belanden. Wanneer het uiteindelijk zijn nut bewijst wordt alles alweer vlug gerelativeerd…



Ik had ook gevraagd aan de oogarts of ik in mijn IR-cabine mag (omdat ik deze reeds 2 weken niet durfde te gebruiken voel ik alweer de pijn in mijn handen en voeten opkomen, zeker wanneer ik mijn brailleboeken lees, aan mijn handen dan natuurlijk). Dit zou, volgens hem, geen probleem mogen vormen. Hij vraagt wel even of ik toch geen powerplate gebruik. Nu moet ik zeggen dat ik jaren geleden zoiets kreeg maar dat ik inderdaad, op dat moment, zelf al aanvoelde dat dit geen goed deed aan mijn ogen. Ik besloot deze dan maar aan de kant te laten staan.  Nu zoveel jaren later wordt dus inderdaad bevestigd dat dit niet ideaal is voor je ogen. Ook dit wou ik toch even meegeven.
Een gezond oog zal daar waarschijnlijk geen negatieve invloed door ondervinden.




Anekdote : Toekomstmuziek : regelmatig wordt hier toch wel eens goed gelachen met mijn ‘mankementjes’ of liever gezegd de gevolgen ervan. Het moment dat we allemaal samen aan tafel zitten lijkt zich daar uitstekend toe te lenen. Zo ging het nu over onze toekomst en dus ‘Oma Anja’ en de relatie met mijn toekomstige kleinkinderen (hopelijk blijft dit toch nog eventjes toekomstmuziek). Onze jongens (en hun vader) vinden het heel grappig om een extraatje te koppelen aan het woord oma als ze naar mij refereren. Zo vielen de namen : Cyber Oma of Robocop Oma of Terminator Oma al, o.a. verwijzend naar een paar onderdelen die reeds aan vervanging toe waren of in de toekomst daartoe nog in aanmerking lijken te komen. 


Het aangeven hoe onze kleinkinderen gaan reageren als ze naar ons toe moeten komen, laat hun creatieve breinen overuren draaien : “Papa, ik ga niet zo graag bij Oma Anja want ze loopt me steeds omver” of “Ok kindjes, neem jullie knie-, elleboogbeschermers en helm,…we gaan naar Oma Anja”, of  “Opaaaa, oma staat daar weer stokstijf te staan!”, “Kindjes, hoe dikwijls heb ik jullie al gezegd : ‘jullie tablets niet op te laden in het stopcontact voor Oma.’”...en zo zijn er nog wel een paar. Een kwestie van de sfeer erin te houden.






Mijn facebookpagina : HogeMyopie :  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten