’s Avonds wordt het moeilijker om het oog open te houden en
lijkt het wel of alle druppels die ik in een heel jaar druppelde er nu terug
uit moeten. Ik luister nog even naar de vermakende kinderstemmen van ‘The Voice
Kids’ maar houd het niet meer uit, het oog voelt ook wat pijnlijk aan nu dus
besluit ik een pijnstiller te nemen en naar bed te gaan. Ik moet mijn glaucoom
druppels nog druppelen maar dat valt niet mee in zo’n tranend oog. Uiteindelijk
lukt het toch. ’s Nachts word ik een aantal keer wakker maar de pijn is toch al
beter en doordat het oog dicht kleeft lijkt het wel verzegeld en blijft het
vocht mooi in het oog.
’s Morgens is het oog nog rood en gevoelig maar voelt toch
al beter aan. Tegen de middag is de gevoeligheid verdwenen. De medicatie heeft
zich ondertussen verspreid over het hele oog en is goed voelbaar door de
verdikking die het geeft.
Foto : de volgende dag tegen de middag is het al een heel stuk beter.
Een drietal dagen later heb ik het gevoel dat het oog heel
strak aanvoelt (als een ballon die op springen staat). Er werd me gezegd dat de cortisone ervoor kon zorgen dat de
oogdruk zou stijgen en waarschijnlijk is dat nu wat ik voel. Ik druppel dan ook
flink de nieuwe oogdrukdruppels zodat de druk nu niet té hoog komt. De volgende
dag lijkt het alweer beter.
Na 5 dagen merk ik dat het kronkelende zicht terug wat
duidelijker wordt met mijn twee brillen over elkaar dus denk ik dat ik terug aan een extra
+3.00 kom (i.p.v. de extra 4.50D een paar dagen geleden) en heb de indruk dat
het zicht zelf ook terug beter is…het oog voelt wel nog steeds strak aan maar
niet echt pijnlijk zoals twee dagen geleden (wel nog als ik er probeer door te
kijken). Ik vraag mijn man, die wat verder op in de living staat, zich naar mij
toe te draaien en ik moet zeggen dat ik nog nooit zo blij ben geweest om zo’n
kronkelende floue versie van hem te zien. Flatterend is het echter niet. Lang houd ik
het niet uit (door het oog kijken bedoel ik dan wel degelijk). Een minuutje kijken
is wel reeds genoeg om terug die pijnlijke druk te krijgen dus ik probeer het
testen op een laag pitje te houden maar ben blij dat het de goede kant lijkt
uit te gaan.
Eindelijk wordt het ook wat beter weer, wat heeft de winter
(of herfst hoe je het ook mocht noemen) lang geduurd. Ik geniet zo van het
zonnetje, al moet ik nu toch voorzichtig zijn. Het gevoel van het zonlicht in mijn
linkeroog voelt allesbehalve aangenaam en ik knijp het dan ook maar dicht
wanneer ik in onze veranda vertoef. Echt buiten in het zonnetje zitten is
momenteel nog geen optie maar ze schijnt tenminste al. Ook mijn humeur gaat de
goede kant op, de onrust lijkt te verdwijnen.
Weetje:
De kostprijs van medicatie kan nogal variëren, sommige
producten kosten een paar cent, andere zijn peperduur. Zo heb ik nu het flesje met het
ontstekingsremmend middel wat 3ml bevat en een kostprijs bereikt van 113,58
keer die van goud! Dan wil je echt al goed mikken om die druppel recht in je
oog te laten belanden. Wanneer het uiteindelijk zijn nut bewijst wordt alles alweer vlug gerelativeerd…
Ik had ook gevraagd aan de oogarts of ik in mijn IR-cabine
mag (omdat ik deze reeds 2 weken niet durfde te gebruiken voel ik alweer de
pijn in mijn handen en voeten opkomen, zeker wanneer ik mijn brailleboeken
lees, aan mijn handen dan natuurlijk). Dit zou, volgens hem, geen probleem
mogen vormen. Hij vraagt wel even of ik toch geen powerplate gebruik. Nu moet
ik zeggen dat ik jaren geleden zoiets kreeg maar dat ik inderdaad, op dat
moment, zelf al aanvoelde dat dit geen goed deed aan mijn ogen. Ik besloot
deze dan maar aan de kant te laten staan.
Nu zoveel jaren later wordt dus inderdaad bevestigd dat dit niet ideaal
is voor je ogen. Ook dit wou ik toch even meegeven.
Een gezond oog zal daar waarschijnlijk geen negatieve
invloed door ondervinden.
Anekdote : Toekomstmuziek : regelmatig wordt hier toch wel
eens goed gelachen met mijn ‘mankementjes’ of liever gezegd de gevolgen ervan.
Het moment dat we allemaal samen aan tafel zitten lijkt zich daar uitstekend
toe te lenen. Zo ging het nu over onze toekomst en dus ‘Oma Anja’ en de relatie
met mijn toekomstige kleinkinderen (hopelijk blijft dit toch nog eventjes
toekomstmuziek). Onze jongens (en hun vader) vinden het heel grappig om een
extraatje te koppelen aan het woord oma als ze naar mij refereren. Zo vielen de
namen : Cyber Oma of Robocop Oma of Terminator Oma al, o.a. verwijzend naar een
paar onderdelen die reeds aan vervanging toe waren of in de toekomst daartoe nog
in aanmerking lijken te komen.
Het aangeven hoe onze kleinkinderen gaan
reageren als ze naar ons toe moeten komen, laat hun creatieve breinen overuren
draaien : “Papa, ik ga niet zo graag bij Oma Anja want ze loopt me steeds
omver” of “Ok kindjes, neem jullie knie-, elleboogbeschermers en helm,…we gaan
naar Oma Anja”, of “Opaaaa, oma staat
daar weer stokstijf te staan!”, “Kindjes, hoe dikwijls heb ik jullie al gezegd
: ‘jullie tablets niet op te laden in het stopcontact voor Oma.’”...en zo zijn
er nog wel een paar. Een kwestie van de sfeer erin te houden.
Mijn facebookpagina : HogeMyopie :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten