11. Spoedoperatie

Voor de operatie werden eerst heel wat onderzoeken gedaan waar we nog extra informatie kregen over het netvlies, de lengte van het oog, de sterkte op dat moment,….

Het netvlies was zo dun dat er op bepaalde plaatsen geen kegeltjes of staafjes meer aanwezig waren om het licht (waar het beeld wordt gevormd) op te nemen. Dit werd veroorzaakt doordat het oog enorm was uitgerokken. De structuur van het netvlies was ook niet mooi. De as-lengte van de ogen was bijna 1cm langer dan normaal (2,4 cm) en achteraan bevond zich een ‘druif’. Voor jullie gaan denken dat ik ondertussen fruitteler werd, de extra hangende uitstulping achteraan het oog wordt zo genoemd. Dit hoort daar normaal niet te zitten. Daardoor hangt ook de oogzenuw schuin aan het oog i.p.v. mooi loodrecht waardoor de oogzenuw verschillende gebieden verliest om de signalen door te geven aan de hersenen.

De sterkte was ondertussen opgelopen tot -22.5D. Het was moeilijk om die te bepalen door de schuine stand van de inplantlens dus werd een gemiddelde van twee verschillende metingen genomen om zo dicht mogelijk bij het juist resultaat uit te komen. Een hele resem informatie die ik te verwerken kreeg en ook al werd het nu ‘opgelost’, er waren dus nog heel wat andere problemen die konden opduiken.

Mijn linkeroog was ondertussen zo sterk achteruit gegaan dat het niet meer te meten viel door de meetapparatuur die opmeet tot -28 dioptrie.

Toen ik - aan de balie - alle administratieve informatie had ontvangen en de naam van het ziekenhuis hoorde waar ik me diende aan te melden, ging een vreemd belletje rinkelen. Vanwaar zegt me dat iets… en toen kwam het plots. Het was het ziekenhuis waar ook de oogarts, waar ik een paar zware discussies mee had gehad, opereerde. Na wat opzoekwerk leek het te kloppen, mijn huidige oogarts was haar afdelingshoofd. Ik stond aan de grond genageld. Dit is een waanzinnig voorbeeld hoe het lot te werk gaat. Het kon eigenlijk zo eenvoudig door één doorverwijzing en nu kwam ik op een ongelooflijk onbegrijpelijke manier, via een hele omweg, bij dezelfde persoon terecht! Dit was ‘gewoon’ voorbestemd. Eerst was de pijnlijke herinnering daar terug, maar uiteindelijk was ik nu waar ik moest zijn en dat was het belangrijkste!

Ik was gigantisch blij op de dag van de operatie. Eindelijk ging ik van deze ellendige situatie verlost geraken, maar zoals ik al een beetje gewoon ben ondertussen, liep het ook hier niet van een leien dakje. Maar leverde alweer een ‘spectaculair’ verhaal op…

Tip : Oogdruppels.

Hoe druppelen : Je gaat best plat (liefst op je rug) gaan liggen en buig je hoofd wat naar achter. Neem het flesje in de rechterhand (wanneer je linkshandig bent omgekeerd) met de andere hand duw je met je duim het onderste ooglid open en met je wijsvinger het bovenste ooglid naar omhoog. (zo kan je niet knipperen) Met je middenvinger hou je het aankomende flesje uit de rechterhand tegen, zodat het niet op je oogbol komt. Probeer mooi loodrecht te houden en druk op het flesje het aantal aanbevolen oogdruppels. Daarna ga je naar het andere oog (indien nodig). Wanneer de druppel in het oog zit moet je 2 minuten de traankanaaltjes dichtdrukken zodat de medicatie in het oog blijft. Met duim en wijsvinger kan je beide traanbuisjes tegelijkertijd dichthouden.

Je hebt ze in verschillende categorieën  : de zachtaardige (verzoeners) – de venijnigaards (geven een ongemakkelijk gevoel en krassen wat) – de terminators (denken echt dat ze gemaakt zijn om te vernietigen en laten dat dan ook voelen).

Het komt erop neer om ze te leren ‘gebruiken’. Ik ondervond dat het ’s morgens meestal geen probleem was maar in de namiddag en  ’s avonds konden zowel venijnigaards als de terminators zich wel eens goed laten gaan.

Een oplossing is om voordat je druppelt even je ogen gesloten te houden zodat het oogvocht zich terug goed kan verdelen over je oog en de lucht afsluit. Wanneer je nadien je zware jongens druppelt worden het meestal mietjes. Je ogen nadien ook nog 2 minuten sluiten en de traanbuisjes dichthouden zodat de medicatie in het oog blijft.

Een tweede oplossing is (wanneer je zachtaardige en één van de twee andere categorieën te druppelen hebt) om eerst de zachtaardige te druppelen en na 5 minuten de andere. Op één of andere manier leren de zachtaardige de andere dat ze niet zo agressief uit de hoek moeten komen.

Mijn facebookpagina : Hogemyopie