Ik heb lang getwijfeld of ik dit echt zou doen maar mijn
grootste beweegreden is: als ik hiermee nog maar één iemand kan helpen of de
moed kan geven om steeds door te gaan en zeker niet op een eerste diagnose verder te
gaan, is mijn doel bereikt. Ik was niet de persoon geweest die ik nu ben als ik
dit alles niet had meegemaakt. (Er zijn zeker nog heel wat andere dingen maar
ik wou het bij een blog houden en geen ‘boek’ schrijven.) Ik kan vooral heel
goed relativeren. Heb een knopje ‘flexibel’ dat ik heel regelmatig kan
omdraaien. Soms wel na eerst eens heel goed te vloeken maar ik ben nog steeds
heel gelukkig! Het zou ook wel leuk zijn moesten lotgenoten hier hun ervaringen,
en zeker ook de manier waarop ze er mee omgaan, delen of wat tips willen meegeven.
Ik wil ook langs deze weg iedereen (familie, vrienden,
professionele hulp) bedanken voor alle hulp die ik over de jaren heen kreeg en
nog steeds krijg, en zeker ook de dokters die ervoor zorgden dat mijn licht nog
steeds brandt. Mijn ouders, om geen persoon in een porseleinkast van me te
maken en niet de moed op te geven maar verder te zoeken naar mogelijke
oplossingen. Onze jongens die zich heel zorgzaam voor me opstellen en vooral
mijn lieve echtgenoot die dit hele verhaal als mijn trouwste vriend en grootste
hulp moest meebeleven en gelukkig nog steeds doet (soms wel een heel klein
beetje tegen zijn zin). Mijn oudste zoon die deze blog voor me maakte.
Ook een woordje van dank aan onze hulppoes die vlug komt
toegesneld wanneer er, alweer, iets op de grond valt. Deze laatste is er wel
alleen op het moment dat hij niet ver verzonken in dromenland vertoeft.
Aangezien hij ook een groot aantal Garfield-eigenschappen bezit twijfel ik wel
een beetje aan zijn goede bedoelingen maar toch, indien het niet eetbaar is
toont hij ook flink waar het ligt!
Tip : op de site : www.oogartsen.nl vind je zowat alles i.v.m. het oog.Mijn facebookpagina : Hoge Myopie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten