17. Sterrenhemel

'Wanneer ik voor ieder sterretje dat ik de laatste maanden zag een wens mocht doen zag de wereld er vandaag al veel beter uit...'

Een paar dagen later kreeg ik een verkoudheid… ja die beestjes weten altijd het tijdstip te kiezen. Bij het niezen zag ik plots honderden sterretjes. Prachtig, net een flitsende sterrenhemel die ik al in jaren niet meer kon zien, maar waarschijnlijk niet onschuldig. Ook had ik meer last van wolken ‘floaters’, dit zijn slierten en wolken die ontstaan doordat het glasvocht in het oog zich meer gaat omvormen tot een dikke vaste gel i.p.v. een vloeiende massa. 

Foto's : bij mij zijn het echt wolken maar het kunnen ook kleinere sliertjes zijn . De hersenen leren dit weg te filteren maar dat lukt niet altijd. Soms lijkt er plots een zwerm vogels over te vliegen of iets donkers op de grond te bewegen maar dan merk ik dat het gewoon de 'floaters' zijn. 

Dit is een normaal ouderdomsverschijnsel maar door de hoge myopie denken mijn ogen alweer dat ik een heel stuk ouder ben dan in werkelijkheid en voilà.

De flitsjes kwamen ook frequenter voor en kunnen wijzen op een scheurtje in het netvlies of zelfs het loslaten van het netvlies. Aangezien mijn netvlies zo dun is… geen risico nemen en terug op controle.

Het netvlies bleek geen scheurtjes te bevatten maar het was vooral het glasvocht dat aan het inkrimpen was (alweer een normaal ouderdomsverschijnsel voor 65-plussers, 20 jaar voor datum dus).  Het glasvocht hangt achteraan het oog vast aan het netvlies en gaat daardoor trekken aan het netvlies bij het inkrimpen. Wanneer dit te hard gebeurt kan het netvlies scheuren of zelfs volledig loslaten. Blijkbaar is het dan vooral bij een hoge myopie dat het nog hardnekkiger vasthangt. 

Aangezien er in het netvlies geen pijnreceptoren zitten, gaat dit alarm slaan door witte lichtflitsjes te geven. Er werd me aangeraden wanneer de flitsen toenamen of er plots een stuk beeld wegviel direct contact op te nemen. Ik kreeg ook extra druppels om de doorbloeding van de adertjes in het netvlies te verbeteren. 

Foto : het glasvocht trekt zich terug en scheurt daarbij het netvlies aan de rand van het oog waardoor  je projectiescherm wegvalt. 

Twee maand later ging ik terug op controle. Doordat de flitsjes nu ook werden afgewisseld door een grote roze bol die plots in het centrum van mijn gezichtsveld verscheen werd me aanwezen om ‘relatieve rust’ te nemen. Niks heffen, niet niezen, hoesten, geeuwen, snuiten, geen vlugge oogbewegingen…gelukkig mocht ik nog net ademen. Alweer flink het advies opgevolgd.

Na verdere controles over de maanden heen bleek het grootste gevaar geweken. Het glasvocht was voor het grootste deel losgekomen. De flitsjes verminderden maar waren nog niet weg. De kans op netvliesloslating blijft maar het risico is wel terug gedaald en deze keer had het alvast overleefd! 

Tip : De kans dat je je glazen omver kegelt is kleiner wanneer je gekleurde aankoopt.

Je doet er eveneens goed aan alles ver genoeg van de kast- of tafelrand te zetten.

Anekdote : Gezellig bij vrienden op bezoek, zalig op terras. Bij het invallen van de duisternis had ik flink alleen de zetel in de living gevonden. Rustig gaan zitten en relax benen in de zetel om met mijn arm op de leuning een ‘Romeinse’ houding aan te nemen. Toen het parket wel heel dichtbij kwam besefte ik dat...er helemaal geen leuning was. Ik was even vermist om dan tussen de zetels een toereikende hand te krijgen.

Mijn facebookpagina : Hogemyopie