20. Cataractoperatie nummer twee.

Dag van de operatie. Ingeschreven aan de receptie en na een tiental minuten wordt mijn naam al afgeroepen en mag ik mee. De operatiestoel staat al klaar en naast me ligt een mevrouw die reeds ‘geprepareerd’ is om te vertrekken voor operatie. Ik mag deze keer wel een dun truitje aanhouden en krijg daarover mijn hemdje aan. Een infuusje in de hand, wat elektrodes op de borst en de automatische bloeddrukmeter om de arm.

Foto : ogen voor de operatie met vervormde pupil linkeroog.

De nodige druppels waar ze alweer niet gierig mee zijn en dan komen ze vragen wie eerst was. Ik geef rustig aan dat het de dame naast me is, ik zou niet willen voorsteken. Nog wat extra druppels en dan komen ze ook mij halen. De anesthesiste komt bij mij in een kamertje waar ik sta te wachten om de operatiekamer in te gaan. We praten wat en ik ben zo goed op dreef dat ik wel een deur hoor maar me geen vragen bij stel. Na en aantal minuten zegt ze dat de dokter er ondertussen is en hij antwoordt : “ik was even mee naar je verhaal aan het luisteren”…

We rijden binnen en het eerste wat ik hoor is de verpleegster die roept : “ ah, dat is die speciale lens en we hebben ze in huis”. Ik denk natuurlijk  dat ze zich drie jaar geleden herinnert en daarom zo alert reageert maar bij navraag blijkt dat niet zo te zijn. De nadruk zal er heel sterk op gelegd zijn dat ze deze keer wel juist moest zijn en ik heb even een flashbackje. Het is een goeie drie jaar geleden maar het lijkt wel gisteren.

Ik krijg een warm deken over me heen, de isobetadine wordt aangebracht rond het oog en mijn hoofd vastgegespt. Hij vraagt me mijn oog  te open en het doek wordt vastgekleefd rond het oog het venster wordt verwijderd zodat het oog nu vrij is. De oogleden worden opengesperd en we kunnen eraan beginnen.

Eerst is de pupil aan de beurt rustig wordt deze losgemaakt van de iris waar ze mee vergroeid geraakte maar dit lukt slechts gedeeltelijk. De vergroeiing is te sterk. Ik hoor de assistente zeggen dat het toch al een verschil zou moeten geven. Volgens mijn oogarts kan hij het beter daarbij laten want de kans dat de iris scheurt wordt te groot. 

Dan wordt mijn lens verpulverd en verwijderd. Tussendoor hoor ik een computerstem aangeven dat de spoelvloeistof onder het minimum zit dus moet bijgevuld worden. Er zijn blijkbaar investeringen gebeurd t.o.v. de vorige keer en daar komt alweer het beeld naar boven van de gigantische bidon spoelvloeistof.  Ik kan ook wel begrijpen dat deze vlug leeg geraakt. Het is niet alleen mijn oog dat overloopt maar ook mijn oor en haar krijgen een spoelbeurt (blijkbaar moet de nochtans goed aangedrukte rand toch ergens een gaatje hebben). Had ik geweten dat dit was inbegrepen dan had ik deze morgen mijn haar niet meer gewassen, een brushing zit nog niet in het pakket, jammer. 

De lens is eruit en de nieuwe kan erin. Het wordt direct het grootste formaat en zelfs die is nipt in mijn giga-oog. Hij moet nog even de lens mooi centreren. De operatie zit erop en is een stuk vlugger voorbij dan de vorige keer. Geen tropisch eiland nodig gehad deze keer maar de rustige conversatie (tussen chirurg en assistente) proberen volgen, al leek het wel dat ik dat vanonder water moest doen. 

Het oog wordt afgeplakt en de schelp gaat erop, ik word terug buiten gereden. De verpleegster helpt me naar mijn kastje waar mijn brillen en gilet liggen. De bril kan ik niet opzetten door de hinderende schelp dus begeleidt ze me naar mijn man die aan de receptie zit te wachten. Wanneer ik met hem aan de uitgang sta besef ik dat er nog iets aan mijn hand hangt wat niet echt van mij is. We stappen dan maar terug om even het infuusje eruit te halen.

Thuis eerst met de haardroger door mijn haar en wat eten. De gemiste nachtrust wordt een beetje ingehaald op het terras rustig in het zonnetje.

Aangezien TV kijken er niet inzit zonder bril en mijn boek lezen toch wat vermoeiend val ik ’s avonds ook al snel in de zetel in slaap en besluit, wanneer ik om 21u wakker word, om mijn rust maar in bed op te zoeken.  Morgennamiddag op consultatie en ik ben benieuwd hoe het er gaat uitzien…

Tip : Bij kledij is niet altijd duidelijk wat de voor en achterkant is. Voel waar het etiket hangt, normaal gezien is dat de achterkant.

Voor het vullen van de vaatwas kan je best eerst met je vrije hand voelen waar het vorige bord juist staat zodat je het nieuwe bord er niet tegenaan klettert. Ook bij de glazen is dit een goed idee.

Mijn facebookpagina : Hogemyopie