7. Cowgirl

Ondertussen had ik ook een bril nodig voor dichtbij, aangezien ik maar uit één oog zie was het niet aangewezen om dit in één glas te verwerken via multifocale glazen. Het zou er blijkbaar vooral voor zorgen dat mijn neus alweer te regelmatig de grond zou raken aangezien er geen dieptezicht is. Ik kocht dan maar het bekende oma-opa-touwtje om rond de hals te hangen waar je bril aan hangt te bengelen. De snelheid waarmee de brillenwissel lukt doet me plots denken aan een cowboy uit een Far-West film.  Het nadeel is een beetje dat het eten dat tijdens het opscheppen niet echt tot op je bord geraakt op de hangende glazen blijft liggen en zo een heel onduidelijk en wazig beeld geeft wanneer je dan de Far-West truc uitvoert om de inhoud van je bord te verorberen.

De jaren verstreken en regelmatig werd mijn bril aangepast, weliswaar aan een trager ritme dan voorheen. We probeerden steeds een  ondercorrectie van -0.5D te houden want, om een of andere reden, werd bij het aanpassen van de bril de aanpassing algauw teniet gedaan. Ik zat ondertussen op -19 aan het linkeroog. Dit glas werd niet gecorrigeerd omdat het oog binnenin ook heel wat problemen had en ik het niet echt zou kunnen gebruiken. Mijn ‘goede’ rechteroog had een correctie van -4.5D (+ de extra inplantlens van -14D). De oogdruk werd onder controle gehouden door de medicatie.

Lang probeerde ik voor de buitenwereld weg te moffelen wanneer iets niet goed lukte. Bij de slager fluisterde mijn man mij een overzicht van wat er allemaal te krijgen was in, en dan bestelde ik enthousiast het nodige. Wat ik hier nu doe had ik toen nooit gedurfd. Na een aantal jaar kwam daar verandering in. Waarom zou ik me schamen? Plots kreeg ik de klik en durfde ik in de winkel mensen aan te spreken en te vragen waar dingen zich bevonden. Vooral waarom alles plots andere plaatsen kreeg op het moment dat je juist de plaats gewoon was en er rechtstreeks naartoe kon.

Colruyt speelt in op mensen die hier nood aan hebben en werkt met kleurtjes waardoor je onmiddellijk weet of je bvb. bij de diepvriesgroenten bent (groen), de visafdeling (blauw), vlees (rood),… ook in de versmarkt (de slaatjes in potjes) is dit zo. Het verschil tussen een blok jonge kaas en sneetjes voel je algauw als je met je vinger even langs de zijkant gaat. Kleuren van etiketten onthouden, kleuren van verpakking,… Wanneer de producent beslist om deze te veranderen moet je natuurlijk terug opnieuw beginnen maar dit is dus een hulpmiddel om niet steeds die andere bril op te hoeven zetten of met je neus tussen de voedingsmiddelen te hangen, waar je nogal vreemde reacties over krijgt trouwens, waarom toch?

Anekdotes :

Ik had ook  een loepe-scherm om voor TV te plaatsen. Een groot blauw gedrocht waar je met de hele familie recht voor moest zitten om een ‘duidelijk’ en vooral blauw beeld te krijgen. Dit ding kon je in- en uitschuiven. Op een zomermorgen was door de inval van de zon het plastiek rond het TV-scherm een heel stuk gesmolten doordat het voorzetscherm ’s avonds niet was ingeschoven. Op dat moment werden de plasma TV’s geïntroduceerd en besloten we dat het beter was om zo’n 42 inch aan te schaffen. Dit tot grote vreugde van de rest van de familie. Onlangs schakelden we over naar een 55 inch.

Die kettinkjes waaraan je bril bengelt begeven het op het meest onwaarschijnlijke moment. Een voorbeeldje : Zo waren we gezellig met vrienden en de kinderen een wandeling gaan maken in een graanlabyrint, per twee zodat we elkaar niet voor de voeten liepen en het ook wat spannend te houden. Wanneer we na een goed uurtje uitbundig het einde bereikten viel me op dat mijn ‘bengelende ding’ niet meer hing te bengelen maar verdwenen was. Dus mooi blijven staan aan de uitgang en de andere 10 lieve mensen terug het labyrint in, ieder steegje bestuderend. Toen Dirk een schitterende paarse bloem in het midden van het wandelpad zag prijken dacht hij : hier is ze door de knieën gegaan om dit van dichtbij te bewonderen mét haar leesbrilletje en ja daar lag hij in de modder met de oortjes omhoog aan een afgebroken ketting te wachten op zijn reddende engel. Zalig om te beseffen hoe goed je vrienden je kennen. Merci!

Mijn facebookpagina : Hogemyopie