13. Letterlijk : met de neus op de feiten

Terug thuis. De dag na de operatie kwam mijn schoonmoeder langs om te kijken of ik hulp nodig had aangezien de schelp nog steeds op mijn oog zat. Mijn boterham snijden was wel handig (een snijmachine is niet zo’n goed idee op dit moment). Na een tijdje zegt ze dat ze het kistje mandarijntjes zal wegzetten en dan dringt het tot me door… ‘ah had ze een kistje met mandarijntjes mee‘, terwijl zo’n ding vol oranje bolletjes normaal toch zou moeten opvallen.

Ook wanneer we samen in de zetel zaten voelde het vreemd aan. Wanneer ze niet bewoog of niets zei had ik totaal geen idee dat er zich nog iemand in de kamer bevond. Ik probeerde toch een beetje in haar richting te praten. (wanneer ik anders met mijn man op stap ben en er komt iemand aan die we kennen dan zegt hij vlug dat het bekende x is zodat ik ook kan groeten, maar dit is toch nog een andere gevoel.) Het was wel even heftig, net zoals andere dingen die dag.

Toen ze weg was moest ik gewoon toespijs uit de koelkast nemen en in een overvolle koelkast leek dit makkelijker gezegd dan gedaan. Het valt regelmatig voor dat ik een tijdje langer dan mijn huisgenoten naar iets zoek, maar dit is toch een heel andere categorie. Uiteindelijk besluit ik dan maar om confituur te eten omdat ik die pot weet staan. Een vaste structuur in de koelkast zou dus wel een goed idee zijn. 

Een kop water in de microgolf zetten lukt nog omdat onze jongste, al een tijdje geleden, het ingenieuze idee had om met een lijmpistool een bolletje op de 1 te zetten zodat ik kan voelen waar ik moet drukken om hem 1 minuut op te zetten (dit gebruik ik het meest). Rondlopen in huis lukt eigenlijk zelfs beter dan anders omdat je beter geconcentreerd bent en enkel de plattegrond in je hoofd moet afleggen. Gelukkig houdt de poes zich ver uit mijn buurt.

Het is pas wanneer ik naar het toilet moet dat er zich een vreemde bewustwording in mijn hoofd afspeelt. Hoe weet je in godsnaam of je alles propertjes achterlaat daar achteraan? Aangezien ik uit mijn linkeroog van op 1cm afstand nog een golvend flou beeld heb en het contrast nog juist groot genoeg is om op te merken of het toiletpapier wit is of niet, doe ik wat niet anders kan…Je toiletpapier op zo’n afstand van je gezicht houden die een derde van je neuslengte bedraagt heeft toch iets vreemds…

Dit zijn de dingen die je dan wel aan het denken zetten…hoe doet iemand waarbij het licht volledig uit is dit??

Tip : De bijsluiters van medicatie staan op het internet. Door middel van de twee toetsen control en + vergroot je de inhoud van je computerscherm. Gewoon control – om terug te verkleinen.

Anekdote : gisteren wil ik de microgolf opzetten en valt mijn ‘voelbolletje’ eraf. Ok, dit wordt een plan B bedenken.

Mijn facebookpagina : Hogemyopie