woensdag 15 maart 2017

16. Nastaar




Bij de volgende controle bij de oogarts een paar maand later blijkt dat er zich nastaar aan het vormen is. Dit is het vertroebelen van de achterkant van het lenszakje waar normaal de eigen lens zit die nu is vervangen door een kunstlens. Er zetten zich eiwitten op op het lenszakje af waardoor, indien niet behandeld, het oog terug blind wordt (omdat met de tijd inkomend licht het netvlies niet meer kan bereiken). De nastaar kan optreden direct na de operatie of zelfs tot 5 jaar erna. 



Met de nieuwe soort lenzen is de kans veel kleiner ( 2% à 3%) dat dit zich ontwikkelt maar ja, dat had ik nu nog niet gehad dus... Gelukkig is de wetenschap alweer de redder, want dit wordt verholpen door met de laser een gaatje in het lenszakje te maken waardoor het licht terug mooi binnenvalt op het netvlies en je terug kan zien zoals net na de cataractoperatie.




Een klein jaar na de cataractoperatie werden de twee draadjes verwijderd die indertijd werden aangebracht. Bij een normale cataractoperatie wordt er niet gehecht, het wondje in het oog sluit mooi zelf af. Bij mij was ook de voorkamerlens verwijderd en was een grotere kunstlens ingebracht waardoor ook het wondje groter was en dus werd gehecht. Na 4 keer (4 oogoperaties) zou je denken dat het begint te wennen wanneer iemand met een scalpel naar je oog komt en zegt : “mooi openhouden en naar beneden kijken” maar toch blijft het vreemd aanvoelen. Gelukkig bestaan nu reeds de verdovende druppels, bij de eerste drie operaties was dit niet het geval waardoor je mooi voelde hoe het draadje je oog verliet.

Een paar maand later merkte ik dat het zicht terug verminderde. Bij controle bleek dat ik de  korte laserbehandeling voor de nastaar moest ondergaan omdat deze nog was toegenomen en inderdaad nadien waren de kleuren terug net als na net de cataractoperatie. Alweer geholpen dus…oef.



Anekdote :  Op een wel heel warme dag had ik een zalig plekje gevonden in de schaduw naast de vijver om rustig een boek te lezen. De bel gaat en ik laat even onze jongste binnen die thuiskomt van school. Na een tijdje nestel ik me terug op mijn stoel waar mijn boek lijkt verdwenen te zijn of toch niet? Hij hangt half in de vijver en half op de rand...Gelukkig zijn de bolletjes niet plat want anders kan de ‘Millennium trilogie’ plots een heel ander verhaal worden. Ik laat hem dan maar even drogen in de zon dus even technisch ‘leesloos’.

Mijn facebookpagina : Hogemyopie

Geen opmerkingen:

Een reactie posten