Bij de volgende controle bij de oogarts een paar maand later
blijkt dat er zich nastaar aan het vormen is. Dit is het vertroebelen van de
achterkant van het lenszakje waar normaal de eigen lens zit die nu is vervangen
door een kunstlens. Er zetten zich eiwitten op op het lenszakje af waardoor,
indien niet behandeld, het oog terug blind wordt (omdat met de tijd inkomend licht het netvlies niet meer kan bereiken). De nastaar kan optreden direct na de
operatie of zelfs tot 5 jaar erna.
Met de nieuwe soort lenzen is de kans veel
kleiner ( 2% à 3%) dat dit zich ontwikkelt maar ja, dat had ik nu nog niet
gehad dus... Gelukkig is de wetenschap alweer de redder, want dit wordt verholpen
door met de laser een gaatje in het lenszakje te maken waardoor het licht terug
mooi binnenvalt op het netvlies en je terug kan zien zoals net na de
cataractoperatie.
Een klein jaar na de cataractoperatie werden de twee
draadjes verwijderd die indertijd werden aangebracht. Bij een normale
cataractoperatie wordt er niet gehecht, het wondje in het oog sluit mooi zelf
af. Bij mij was ook de voorkamerlens verwijderd en was een grotere kunstlens
ingebracht waardoor ook het wondje groter was en dus werd gehecht. Na 4 keer (4 oogoperaties) zou je denken dat het begint te wennen wanneer iemand met een
scalpel naar je oog komt en zegt : “mooi openhouden en naar beneden kijken” maar
toch blijft het vreemd aanvoelen. Gelukkig bestaan nu reeds de verdovende
druppels, bij de eerste drie operaties was dit niet het geval waardoor je mooi
voelde hoe het draadje je oog verliet.
Een paar maand later merkte ik dat het zicht terug
verminderde. Bij controle bleek dat ik de
korte laserbehandeling voor de nastaar moest ondergaan omdat deze nog
was toegenomen en inderdaad nadien waren de kleuren terug net als na net de
cataractoperatie. Alweer geholpen dus…oef.
Anekdote
: Op een wel heel warme dag had ik een zalig
plekje gevonden in de schaduw naast de vijver om rustig een boek te lezen. De bel
gaat en ik laat even onze jongste binnen die thuiskomt van school. Na een
tijdje nestel ik me terug op mijn stoel waar mijn boek lijkt verdwenen te zijn
of toch niet? Hij hangt half in de vijver en half op de rand...Gelukkig zijn de
bolletjes niet plat want anders kan de ‘Millennium trilogie’ plots een heel
ander verhaal worden. Ik laat hem dan maar even drogen in de zon dus even technisch
‘leesloos’.
Mijn facebookpagina : Hogemyopie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten