Omdat ik zo goed was opgevangen op Low Vision besloot ik te vragen wie de behandelende oogarts was. Blijkbaar kon ik bij haar niet terecht wegens ‘te ver’ maar er was nog een oogarts in Low Vision die in een oogcentrum samenwerkte met een andere oogarts. Het was ook een eindje van ons vandaan maar haalbaar en ik dacht vooral dat ze het gewoon is om iemand als mij (en erger) te behandelen dus maakte ik bij haar een afspraak. Dat bleek het beste idee in jaren, ik voelde me heel begrepen bij haar. Al kon ook zij geen verklaring geven voor het dubbelzien uit het ene oog, ze snapte me tenminste, en deed ook de nodige onderzoeken. Mijn zicht zat ondertussen tussen de 4 à 5/10 met stukjes die uit mijn gezichtsveld verdwenen waren, alsook aan de rand ervan.
De zomer van 2013 zat ik met een vriendin rustig te praten. Het leek wel of ik plots een kortsluiting kreeg in mijn rechteroog. Het effect van een 8mm filmpje dat doordraaide en plots was het terug over, heel vreemd. Toch voelde ik dat er iets niet pluis was en belde voor een consultatie. Dit kon dezelfde dag nog.
Na onderzoek kon de oogarts niet echt iets verkeerd vaststellen en op dat moment was mijn zicht ook niet veranderd; toch voelde het heel vreemd aan. De zomer ging voorbij en het werd steeds moeilijker om dingen te onderscheiden. Ik voelde dat er echt iets ernstigs aan de hand was.
Op datzelfde moment moest ik ook een operatie aan mijn grote teen ondergaan (blijkbaar is er ook iets verkeerd met mijn gewrichten) en omdat dit ook al de tweede keer was wist ik dat ik een tijdje zou moeten rusten. Bij ‘normale’ vrouwen groeien de tenen naar rechts of links maar de mijne hadden alweer een vreemde afwijking en groeiden eigenzinnig naar beneden (er stond een grote verkalkte bobbel bovenaan mijn gewricht zodat de teen naar beneden werd geduwd ook het gewricht zelf was volledig stuk). Daardoor was het nog moeilijk om mijn voeten af te rollen, in en uit schoenen te geraken en te stappen.
TV kijken werd steeds moeilijker (zelfs op een 42’’en op korte afstand). Overdag lukte dat sowieso al jaren niet meer. Om één of andere reden kan mijn rechteroog het niet genoeg opnemen tegen mijn linkeroog waar toch wel veel lichtinval binnenkomt en ervoor zorgt dat ik barstende hoofdpijn krijg als ik overdag naar TV kijk. Ik moest iets anders gaan zoeken.
Mijn mama had al jaren aangegeven dat ik beter Braille zou leren. Maar Braille is toch voor mensen die slechtziend of blind zijn en zo was ik die gedachte altijd voor me uit blijven schuiven en besefte nooit echt dat ik tot die categorie behoorde. Op een zondagmorgen besloot ik via Google het alfabet op te zoeken en mijn eigen taboe te doorbreken. Het aanleren van het alfabet bleek heel haalbaar te zijn. In de namiddag haalde ik de medicijnkast leeg en probeerde op ieder doosje te voelen welke medicatie erin zat. Wonderlijk lukte dat relatief snel. Na een week kende ik de grootte van de doosjes uit mijn hoofd en maakte zo onmiddellijk de associatie met het medicijn. Dus dit oefenterrein werd te klein. Via onze plaatselijke bib kwam ik in contact met ‘Mijn luisterpuntbibliotheek’ (www.luisterpuntbibliotheek.be). Dit is een bib waar je boeken kan aanvragen in Braille en het luistersysteem ‘Daisy’ (ingelezen boeken).
Ik bestelde een kinderboek in Braille en ging zo aan de slag. De letters werden woordjes en de woordjes werden zinnetjes die uiteindelijk een heel grappig verhaal vertelden. Ik leerde opnieuw lezen maar dan gewoon een klein beetje anders, met mijn vingers i.p.v. met mijn ogen. Na de kinderboeken bestelde ik volwassen lectuur. Aangezien mijn dagen bijna volledig gevuld waren met oefenen ging alles razendsnel vooruit. Voor mij toch, ik was op dat moment 43. Van iemand die Braille op school leerde zal ik waarschijnlijk nog een eindje af staan maar hé, ik las voor het eerst in heel veel jaren terug een boek en het was super!
Mijn top vier bestaat uit : 1. het knotsgekke verhaal van De honderdjarige man die uit het raam klom en verdween, 2. de spannende trilogie: Deadline, Chaos, Oneindig, 3. de spannende Millennium Trilogie (er is ondertussen ook een vierde deel van een andere schrijver uit) en 4. de ‘moet je toch eens gelezen hebben’ trilogie van Mr. Grey. (ook daar is ondertussen een vierde deel van verschenen.) Het zijn zeker hedendaagse boeken dus.
Tip : Maak een plattegrond in je hoofd van plaatsen waar je meer dan eens komt. Tel de trappen zodat je nadien niet voor verrassingen komt te staan. Bewaar dat ergens in één of andere makkelijk bereikbare hersencel.(thuis is dit niet echt een probleem)
Wanneer je partner je begeleidt is het makkelijk om bij een opstapje even zijn arm (elleboog) omhoog te doen en bij een drempel zijn arm even naar zich toe te trekken. Zo kan je heel vlot meestappen. Toch als je een goede begeleider hebt! Merci mannen!
Je opgroeiende tieners elk een ander kleur ondergoed geven. Ook bij kousen is dit een goed idee. Wanneer ze toch op elkaar lijken, voel aan de kwaliteit of de rand (is deze omgenaaid of niet) van de kousen om zo het verschil te weten.
Tip : huisdieren :
1. Wanneer de borden in de vaatwas plots beginnen te rinkelen is het beter even het voerderbakje van je kitten na te kijken. De kans is namelijk heel groot dat deze leeg is en hij alweer de borden in de vaatwas zit af te likken.
2. Wanneer op de binnenkant van de deur van het dressoir wordt geklopt en gekrast kan je beter eens de naam van je kitten roepen. Als daarop een doffe miauw weerklinkt is het mysterie van de klopgeest opgelost.
3. Wanneer de hulppoes slaapt of in staking is : Prikkers op prikbord hebben de neiging uit je handen te glippen. Wanneer dit gebeurt kan je met de Swiffer op zoek naar het vervelende ding. Je voeten in een hoek zetten (hielen tegen elkaar) en zo verder schuiven helpt ook maar bij prikkers niet echt aan te raden trouwens ook niet bij scherven van een kop die een paar seconden eerder uit de hand glipte. Een eitje (of andere glibberige substanties) op de grond kan je dan beter met je handen voelen. Wanneer je sokken nadien aan de grond blijven kleven is de kans groot dat je nog even een vochtige doek nodig hebt. Je sok laat hangen op deze plaats maakt het ook makkelijker deze terug te vinden.
Anekdote : De reden waarom een hulppoes in staking kan gaan :
1.De kinderen hadden de gewoonte om na het thuiskomen van school, bij regenweer, hun jassen en mutsen op de grond te leggen om te drogen (vloerverwarming). Nu had de jongste een ‘berenmuts’ die toch wel heel hard leek op onze toenmalige poes. Wanneer ik op een avond zijn jas en ‘muts’ van de grond wou rapen weerklonk een opmerkelijke miauw waarbij de ‘muts’ het plots op een lopen zette.
2. Poezen houden van warmte, door de vloerverwarming is de living en keuken één paradijs voor hem. Jammer genoeg valt zijn paradijselijk gebied ook samen met het gebied waar ik af en toe eens moet passeren. Bij een onverwacht contact tussen ons, dat meestal wordt vervolgd door heel wat gegil, laat hij zien hoe hard hij eigenlijk wel kan lopen en flitst dan ook regelrecht zijn luikje uit.
Mijn facebookpagina : Hogemyopie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten