Op controle. De adrenaline giert door mijn lijf. Wat gaat
het geven. Zoveel jaar niks en nu…zo spannend. De verpleegster maakt de schelp
los en er valt een immens licht in mijn oog. Ik ben totaal verward, wow, wat is
dit. Ze helpt me om bij mijn man in de wachtzaal te komen waar ik wat moet
bekomen.
Rechts van me is een raam en het linkeroog wordt automatisch naar het
licht getrokken waardoor het heel moeilijk is om het rechteroog te focussen.
Het is overweldigend.
Wanneer ik mijn rechteroog sluit zie ik links wel een beeld,
het is helderder dan het rechtse maar ook vervormd. Heel vreemd. Bij gezichten
lijkt het wel alsof ‘Firmin de boxer’ even is langs geweest of ik een eigen versie
van Snapshat heb ingebouwd gekregen.
Mijn vingers lijken een kruising tussen die van ET (dan wel
zonder het lichtpuntje aan het einde) en de heks in Sneewwitje, nu heb ik niet meest
rechte vingers en hebben ze inderdaad hun lengte maar dit is er echt wel over. Wanneer
ik mijn hand horizontaal draai is het meer een handje van een kind met korte
vingers en dikke knokkels. Moest ik foto’s kunnen nemen met het oog kan ik
gewoon gaan concurreren met de karikatuur tekenende artiesten op de pleintjes
in Parijs.
Ik mag mee met de verpleegster om een opmeting te doen. Er hangen
twee latten aan de muur in een kruisopstelling die een assenstelsel
voorstellen, die lijken wel gigantische kronkelende tagliatelle slierten. Ook
bij de opmeting lopen de letters in golven, ik kan er wel iets van maken maar
het is heel vreemd. Zo staat er een V maar het rechterbeen is dubbel zo hoog
als het linker en golft. Ik haal een 2/10.
Foto : zo ongeveer wordt tekst door het linkeroog weergegeven.Wanneer er van links naar rechts wordt gekeken vloeien de woorden ook door elkaar alsof je door water kijkt.
Terug in de wachtkamer zit een dame
naast me die al terug een mooie 10/10 haalt maar dat scenario kennen we ondertussen
al en had ik me eerlijk gezegd ook wel wat op voorbereid, toch wordt het even
moeilijk. Ik wist wel dat ik niet teveel mocht verwachten en eigenlijk is het
al meer dan ik had gedacht maar toch, een mens wil nu eenmaal altijd meer…
We mogen binnen bij de oogarts. Ook daar gebeurt nog een
opmeting met hetzelfde resultaat. Er wordt eveneens binnenin eens gekeken hoe de lens
zit. Die zit perfect maar doordat de pupil nog steeds een stuk vergroeid hangt
aan het regenboogvlies en dus openstaat is die groter dan de diameter van de kunstlens.
Ook al werd de grootst beschikbare afmeting ingeplant. Daardoor kan het zijn
dat er nog extra licht wordt opgevangen door de pupil dat dus als -29 wordt
omgezet en zo geen correct beeld geeft. Nu is het natuurlijk nog heel pril en
moet het oog zich sowieso nog zetten en aanpassen in de komende dagen en weken.
Foto : mijn oog na de operatie.
De oogarts heeft wel nog mogelijkheden die hij opsomt. Zo
zouden we kunnen proberen om, met oogdruppels, de pupil te forceren om in te
krimpen zodat ze binnen de grens van de nieuwe lens kijkt. Als dit niet lukt is
er nog een optie om een soort kunstiris (regenboogvlies of het gekleurde deel
van je oog) over het oog te plaatsen en zo het buitenste deel van de pupil af
te schermen van het licht zodat alleen het centrum lichtinval krijgt. Eerst
moeten we gewoon alles even tijd geven en volgende week moet ik op een nieuwe
controle.
Wanneer we naar huis rijden probeer ik afwisselend te kijken
met rechts, links of beide. Ik merk op dat het linkeroog toch een helderder
beeld met mooiere kleuren geeft dan het rechteroog dus wil de volgende keer
eens vragen hoe dat komt, misschien al een nieuwer soort lens t.o.v. 3 jaar
geleden. Het geeft wel een heel kronkelend beeld en middenin zit een
schaduwvlek. Wanneer ik met de twee ogen
wil kijken krijg ik twee aparte beelden naast elkaar, een recht en een vervormd ernaast, wat een vreemd gevoel in
mijn hoofd geeft. Ik besluit dan maar de rest van de rit mijn ogen te sluiten.
Foto : dit is een mooi voorbeeld van hoe het er buiten uitziet aan het linkeroog.
Wanneer ik in gedachten ben verzonken denk ik wel aan de
tijd dat mijn voorkamerlens werd verwijderd (17 jaar geleden). Ik gebruikte dan
mijn linkeroog als een soort loepe-oog. Het was zwaar bijziend maar nog niet
verziend en dus kon ik dichtbij nog een beeld vormen wat dan rechts al minder
lukte. (om bv. een kleinere druk op een verpakking te lezen) Op een bepaald
moment ondervond ik toen al dat het beeld ging golven en kon met de tijd ook
van dichtbij niks meer waarnemen (dus is dit misschien wat er toen al was maar
nu nog veel duidelijker wordt aangegeven omdat er terug een beeld is). Dit is een symptoom van
Maculadegeneratie (zie link onderaan) of misschien komt het door het scotoom (de extra blinde vlek) dat daar zit. Dus
volgende consultatie moet ik dat zeker aangeven. Er zullen zeker nog
onderzoeken volgen maar het is al makkelijker als ikzelf kan aangeven wat ik
zie.
Foto: dit is de Amslertest. Hiermee wordt nagegaan of er zich Maculadegeneratie heeft ontwikkeld in het oog. Wanneer de lijnen niet meer strak zijn maar golvend is dit een indicatie.
’s Avonds ondervind ik dat het rechts vlugger donker is dan
links wat toch wel grappig is! Ik heb dus mijn eigen tijdszones de ‘AMT’ i.p.v.
GMT (Anja’s mean time i.p.v. Greenwich) AMT + 0,5 .
Testfases : een paar
testen enkel met het linkeroog kijkend.
1)
Het tuinhuis lijkt meer op één of ander huisje
dat recht uit een sloppenwijk zou kunnen komen. Nu is het wel al een 20tal jaar
oud maar toch, het is er een beetje over.
2)
Ook de verdelingen in onze ramen hebben hun
strakke lijnen verloren en golven van rechts naar links en van boven naar
onder.
3)
Dany Verstraeten verschijnt op het scherm in
Frankensteinmasker. Niet alleen een deuk in zijn hoofd maar waarschijnlijk ook in zijn ego moest hij hiervan op de hoogte zijn. De
ondertitels zijn net onleesbare kabbelende golven.
4)
Ook voor pc ondervind ik dat het toch beter is
het oog dicht te knijpen en enkel door het rechtse te kijken. De lichtinval is ook
daar te groot door de fel witte achtergrond. Deze kan je wel aanpassen maar dan
is het contrast niet meer groot genoeg voor mijn rechteroog.
5)
Een testje stappen van de livingdeur tot het
salon (een mooi rechte lijn). Ik lijk meer op een piraat die na twee
flessen rum achterover te hebben geslagen, het dek opgaat van een schip, dat in
stormweer, net een slaggolf van bakboord (links dus) moet incasseren en deins
dan ook de rechterkant op. Als ik daarbij nog eens mijn teen stoot tegen de
zetel besluit ik dat de testfases er opzitten voor vandaag.
Link :
http://www.oogartsen.nl/oogartsen/glasvocht_netvlies/macula_degeneratie_md_amd/
Mijn facebookpagina : Hogemyopie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten